صدرا علیزاده فرزند آخر یک خانواده هفت نفره است، او دو خواهر و دو برادر دیگر نیز دارد، صدرا از بچه‌های ابدی است، این جمله جالب را از مادر او شنیدم، مادری که تمام زندگی خود را وقف صدرا کرده است.
صدرا که سندروم داون است در این خانواده بسیار عزیز است و جایگاهی که اکنون دارد به واسطه تلاش های مادرش می باشد، صدرا و مادرش بیشتر زمان خود را در رشت سپری می‌کنند که علت اصلی آن حضور صدرا در کلاس های موسیقی، آواز و ورزش است.
مادر صدرا از هیچ تلاشی برای موفقیت او دریغ نمی کند و پا به پای صدرا در محل کلاس های او حضور دارد و صدرا را حمایت می‌کند. صدرا در المپیادهای ورزشی نیز شرکت می‌کند. صدرا و مادرش در تایم کوتاهی از تابستان به روستای چملوگبین بخش شاهرود از خلخال می روند و پیش پدر خانواده می مانند و بعضی اوقات، دیگر فرزندان نیز از شهرهای دیگر به این روستا آمده و خانواده دور هم می باشند.
پدر صدرا در روستا زنبورداری می کند و هر زمان احترام خانم، مادر صدرا به روستا می آید به او کمک می‌کند. خواهر صدرا برای او میکروفنی خریده چون صدرا به آواز علاقه بسیاری دارد و وقتی در روستا است به جلوی درب منزل مادربزرگش می‌رود و تمرین آواز می‌کند.
صدرا بیشتر کارهایش را خودش انجام می داد ولی برای کارهایی که به تمرکز بیشتری نیاز دارد مادرش به او کمک می کند مثل زدن ریش، گرفتن ناخن و مسائلی از این قبیل. صدرا همه دنیای مادرش است.
عکاس: مینا نوعی/مهر
