فرارو- «چرا ما مداح‌ها نباید حرف سیاسی بزنیم؟ چطور فلان بازیگر زن هر حرفی بزند ایراد ندارد به مداح‌ها که برسد درست نیست حرف سیاسی بزنند؟ نخیر از این خبر‌ها نیست. خط ما خط جبهه انقلاب اسلامی است.» این جملات را روزنامه اعتماد به نقل از یک مداح منعکس کرده است. به گفته این روزنامه این مداح در مراسم عزاداری شب‌های محرم تریبون خود را سیاست زده کرده و از آن به روسای قوا توهین می‌کند. وقتی او با واکنش حضار رو به رو می‌شود خود را با بازیگران زن مقایسه می‌کند.
پیش از او سعید حدادیان هم خود را با سلبریتی‌هایی مقایسه کرده بود که مثلا در ایام انتخابات اظهار نظر سیاسی می‌کنند. او گفته بود: مداحان حتما باید به عرصه سیاست هم وارد شوند، ثانیاً درکدام انتخابات دیدید که نظرات ورزشکار‌ها و یا بازیگران را نپرسند؟ با همه قشر‌های مختلف مصاحبه می‌کنند و نظرشان را می‌گیرند. همیشه از آقای پروین پرسیده شده شما به چه کسی رأی می‌دهی؟ اما به سعید حدادیان و مداحان که می‌رسد همه صدایشان درمی‌آید، تازه من سیاسی‌تر باید باشم یا آقای پروین؟ من در عرصه سیاسی کشور صاحب نظر هستم یا آقای پروین و قلعه‌نویی؟
مداحان حاضرند به اندازه بهاره رهنما کنش سیاسی داشته باشند؟
تا کنون کسی پیدا نشده است که بگوید هر شهروندی در حق اظهار نظر سیاسی بر دیگری ارجحیت دارد. حق دخالت در سرنوشت و اظهار نظر سیاسی برای عموم جامعه یکسان تلقی می‌شود. به این ترتیب این سوال مطرح می‌شود که چرا اظهارات سیاسی مداحان با جنجال همراه است و اظهارات سلبریتی‌هایی مثل بهاره رهنما با جذب مخاطب؟ چرا وقتی یک راننده تاکسی حرف سیاسی می‌زند کسی اصطلاحا یقه او را نمی‌گیرد، اما در مورد مداح همه چیز برعکس است؟
ظاهرا اگر مداحان به عنوان شهروند اظهار نظر سیاسی کنند اشکالی متوجه آن‌ها نخواهد بود. اما آن‌ها در اظهار نظر‌های سیاسی به اندازه یک شهروند نیستند. صحبت‌های آن‌ها هم نه به معنای حرف سیاسی نیست بلکه سیاست بازی است. آن‌ها از تریبون خود استفاده غیرمتعارفی می‌کنند. یک سلبریتی ممکن است در صفحه اینستاگرام خود سخنی سیاسی یا جناحی بر زبان بیاورد یا نهایتا در ایام انتخابات که زمان و مکان درستی برای کنش سیاسی دارد حرف سیاسی می‌زند. اما یک مداح زمان و مکانی را برای موضع گیری جناحی انتخاب می‌کند که به دور آن هاله‌ای از قداست کشیده شده است. همچنین پیشه سلبریتی به گونه‌ای نیست که از حق و باطل بگوید. اما یک مداح وقتی قرار است از حق و باطل صحبت کند و سخنی جناحی بر زبان می‌آورد حق و باطل را نیز به جناح خود فرومی‌کاهد. با این اوصاف آیا مداحانی که جایگاه خود را با سلبریتی‌ها مقایسه می‌کنند، نباید به همان اندازه بهاره رهنما یا علی پروین کنش سیاسی داشته باشند؟
بیشتر بخوانید: نه حدادیان صاحب نظر است و نه علی پروین
روح الله حسینیان: شب‌های محرم باید از ولایت دفاع کنیمروح الله حسینیان، عضو جبهه پایداری به فرارو می‌گوید: قیام امام حسین (ع) یک قیام سیاسی است. ایشان یک هدف سیاسی داشتند و در مقابل یک حکومت ایستادگی کردند. واقعه کربلا یک قیام علیه حاکمیت است؛ بنابراین نمی‌شود جلوی سیاسی بودن شب‌های ماه محرم را گرفت و به روحانی یا مداح گفت: صحبت سیاسی نکنید. اما باید فرق گذاشت. ما یک سیاست داریم که اصول اولیه انقلاب و ولایت را تشکیل می‌دهد. ما حتما باید در این مسائل وارد شویم و از ولایت دفاع کنیم. اما اگر کسی خواست سوءاستفاده سیاسی کند یا برخلاف اهداف امام حسین یعنی بر ضد ولایت موضع گیری کند بحث جداگانه‌ای است که خود مردم پاسخ آن را خواهند داد.
محدودیت مداحان از سلبریتی‌ها باید بیشتر باشد
ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا به فرارو می‌گوید: آحاد مردم حق دارند که در عرصه سیاسی اظهار نظر کنند. این حق را از هیچ کس نمی‌شود گرفت. اما اظهار نظر‌های افراد تریبون‌دار با حساسیت بیشتری دنبال می‌شود و خود آن‌ها باید حساسیت بیشتری اعمال کنند. تریبون داشتن به معنای مخاطب داشتن است. یک ورزشگار، هنرمند، استاد دانشگاه، روحانی یا یک مداح به خاطر آنکه مخاطب دارند باید قید و بند‌هایی را متناسب با جایگاه خود حفظ کنند. یک سلبریتی هم حق دارد برود در پارک بنشیند و با با چند نفر اظهار نظر سیاسی کند، یک زمان هم پشت تریبون یعنی برای مخاطبان عام اظهار نظر سیاسی می‌کند. طبیعتا او از پشت تریبون باید حساسیت بیشتری نشان دهد که از صحبت‌های او کج فهمی صورت نگیرد و آسیبی به مخاطبین وارد نشود. هرچه تریبون بزرگتر باشد محدودیت باشد محدودیت‌ها بیشتر است و هرچقدر هم که تریبون مقدس‌تر باشد این محدودیت‌ها شدیدتر است. این حساسیت‌ها به صورت پلکانی است. خود شما به شخصه وقتی جامعه مخاطبان تان بیشتر شود محدودیت هایتان افزایش پیدا می‌کند. دقت در اظهار نظر شما در جمع دوستان تان با زمانی که در فرارو می‌نویسد فرق می‌کند.
این فعال سیاسی اصولگرا ادامه می‌دهد: مداحان تریبونی به اسم منبر پیامبر یا مجلس امام حسین (ع) دارند که در افکار عمومی از جایگاه بالایی برخوردار است؛ بنابراین مداحان باید محدودیت‌های بیشتری برای خود اعمال کنند. اگر رعایت نشود هم آن جایگاه و هم آن فرد آسیب می‌بیند. یک مداح هم یک سلبریتی است. اما برای مداح محدودیت‌ها باید بیشتر باشد، چون تریبون خاص تری در اختیار دارند. اگر مداح مداح نبود و استعداد و صدا نداشت کسی به حرف‌های سیاسی او توجه نمی‌کرد. الان اگر به حرف‌های او توجه می‌شود به این خاطر مورد توجه قرار گرفتن تریبون اوست. مداحان باید توجه داشته باشند که علت اینکه مردم پای تریبون آن‌ها می‌نشینند این نیست که او را فرد صاحب نظر سیاسی می‌دانند. بلکه اتفاقا به خاطر استعداد و صدای خوبی که دارند گرد او می‌آیند. اگر این استعداد نبود یا در ایام عادی آن‌ها در یک جای بزرگ روی صندلی بنشینند کسی پای صحبت سیاسی آن‌ها نمی‌نشیند. مداحان در اظهار نظر سیاسی نباید وارد مصادیق شوند بلکه باید در کلیات و در هدایت صحبت کنند.
