مصطفی نعیمی؛ بیش از نیم قرن سابقه دارد، نام آن از معروف‌ترین و بزرگترین رود‌های استان گیلان گرفته شده؛ سپیدرود. یک بار در سال ۵۷ تا دو هفته مانده به پایان مسابقات لیگ دو در صدر بود که انقلاب شد. با تمام مشکلات مالی که گریبان این تیم را دو دستی چسبیده بود سال ۹۶ بعد از سال‌ها به لیگ برتر بازگشت.
از فروش آب معدنی گرفته تا تصمیمات خلق الساعه دیگر که از همان اول برای ما گیلانی‌ها داستانی ناکام و آشنا ست. داستان بی پولی و عدم وجود سرمایه گذاری در ورزش استان. سرمایه گذارانی نیز گاه گاهی پا به استان میگذارند که از همان ابتدا مشخص است به دنبال چه چیز هستند. حال بستر آن در استان موجود نیست یا توسط مسئولین استان فراهم نمیشود برای نویسنده این مطلب کامل مشخص نیست. ولی موردی که بسیار مشخص است، در پشت ظاهر نسبتا لوکس و زیبای استان، فقر زیر پوستی و گسترده‌ای وجود دارد.
فقر به همراه خود مدیران نالایق نیز می‌آورد که در ابتدای فصل تیم را به دو دسته تقسیم میکند. در دوره‌ای که فقط سه تیم بالای جدول حدود سیصد میلیارد هزینه کرده اند. مشخص است تیمی که کل خرج کردش به ده میلیارد نمیرسد باید چه جایگاهی داشته باشد. البته که همه چیز پول نیست. همین تیم با شرایطی مالی بدتر از این روز‌های خود پا به عرصه لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران گذاشت. ولی برای ادامه پول لازم بود که تامین نشد.
به هر حال همچنان روز، روز ما نیست. شاید روزی که نفت خزر را شروع به استخراج کنند روز ما شود. شاید روزی که یکی از صنایع مادر نظیر فولاد در استان سرمایه گذاری هنگفت نماید روز ما شود. شاید وزیر روزی نیم نگاهی نیز به ما کند روز ما شود.
ولی تا آن روز برای ورزش بی سکاندارن و فقیر استان گیلان، روز، روز ما نخواهد بود.
