bato-adv
bato-adv
کد خبر: ۴۰۱۴۳۱

روایت خواندنیِ از آخرین روز‌های عمر امام خمینی

حضرت امام خمینی (ره) اول خرداد ۶۸ بستری شدند و دوم خرداد در حالی که کیسه خون به دست ایشان وصل بود نماز صبح را به جماعت خواندند.

تاریخ انتشار: ۱۲:۴۴ - ۱۴ خرداد ۱۳۹۸
روایت خواندنیِ از آخرین روز‌های عمر رهبر فقید انقلاب

عضو تیم پزشکی حضرت امام خمینی (ره) ناگفته‌های خواندنی را از دوران درمان و بستری ایشان در بیمارستان جماران بازگو کرد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران،١٣ خرداد ۶۸ روز غم انگیزی که یادآور یکی از تلخ‌ترین خاطرات برای ملت ایران است، روزی که معمار کبیر انقلاب که مردم به امید و رهبری اوتوانستند ریشه استکبار را بخشکانند و دستدشمنان را از کشور کوتاه کنند، بار سفر آخرت بست و به دیدار حق شتافت.

جمله «روح ملکوتی رهبر انقلاب به ملکوت اعلی پیوست» هیچ گاه از ذهن ملت ایران پاک نمی‌شود، اندوهی که با پخش این پیام از اخبار بر دل‌های ملت انقلابی ایران نشست، وصف ناشدنی است، روز تشییع جنازه جمعیتی میلیونی به بهشت زهرا رفتند تا با رهبر خود برای آخرین بار وداع کنند.

حضرت آیت الله خمینی (ره) رهبر فقید و معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران آخرین روز‌های عمر خود را در بیمارستان و با تیم پزشکی گذراندند، به همین بهانه به سراغ یکی از اعضای تیم پزشکی آن زمان رفتیم تا به مناسب سالگرد ارتحال گفتگو کنیم.

غلامرضا باطنی پزشک عمومی و تکنسین اتاق عمل و عضو تیم پزشکی حضرت آیت الله خمینی (ره) به چند سوال درباره آخرین روز‌های عمر رهبر فقید انقلاب اسلامی پاسخ داد که در ادامه مشروح این گفتگو را می‌خوانید.

از آن روز‌ها بگویید، که چرا امام خمینی (ره) در بیمارستان بستری شدند و شرایط سلامت جسمانی ایشان چطور بود؟
امام خمینی (ره) روز‌های آخر اردیبهشت سال ۶۸ دچار ضعف و بی حالی شدند و مشخص شد که کم خونی دارند و در اقدامات بعدی و آندوسکوپی مشخص شد که از زخم معده و خونریزی فعال رنج می‌برند.

بعد از انجام بیوپسی تشخیص سرطان معده داده شد و ایشان باید در بیمارستان برای عمل جراحی بستری می‌شدند آن زمان با توجه به سن امام خمینی (ره) و ناراحتی قلبی که داشتند تصمیم گیری برای عمل جراحی سخت بود.

آیا آن زمان امکانات پزشکی به میزان کافی در اختیار بود و چه تصمیمی برای روند درمانی ایشان گرفته شد؟
پزشکان معالج و سران قوا با یکدیگر صحبت کردند و در نهایت تصمیم گرفتند موضوع جراحی را با امام خمینی (ره) در میان بگذارند امام خمینی (ره) پس از توضیحات تیم پزشکی عمل جراحی را پذیرفتند، اما تاکید داشتند که برای عمل جراحی به خارج از کشور نمی‌روند و حاضر نیستند زیر تیغ جراح خارجی بروند و در نهایت تیم جراحی با حضور دکتر فاضل، امام خمینی (ره) را پس از بستری در بیمارستان قلب جماران برای جراحی بستری کردند.

حضرت امام خمینی (ره) اول خرداد ۶۸ بستری شدند و دوم خرداد در حالی که کیسه خون به دست ایشان وصل بود نماز صبح را به جماعت خواندند.
 
روایت خواندنیِ از آخرین روز‌های عمر رهبر فقید انقلاب

زمان و علت مرگ رهبر فقید انقلاب اسلامی چه بود؟
عمل جراحی، با موفقیت انجام شده بود و ایشان پس از جراحی به اتاق CCU در بیمارستان جماران منتقل شده بودند و ۵ تا ۶ روز اول پس از جراحی حال ایشان رو به بهبود بود، اما متاسفانه سرطان به بقیه نقاط بدن متاستاز داد و در بقیه بدن پخش شد.

از دهم خرداد شیمی درمانی شروع شد، اما به دلیل بدخیمی سرطان و بالا بودن سن و ابتلای امام خمینی (ره) به ناراحتی قلبی تلاش تیم پزشکی میسر نشد و ساعت ۱۰:۲۰ دقیقه خرداد ۶۸ حضرت امام خمینی (ره) دار فانی را وداع گفتند و به ملکوت اعلی پیوستند.

آیا خاطره خاصی از امام خمینی (ره) در دوران بستری در بیمارستان دارید؟
آماده شدن حضرت امام خمینی (ره) برای نماز واقعا تماشایی بود ایشان قبل از اینکه نماز خود را اقامه کنند، آینه دست می‌گرفتند محاسن و عمامه خود را مرتب می‌کردند، عطر می‌زدند و پس از ذکر و حضور قلب برای نماز آماده می‌شدند و نماز خود را اقامه می‌کردند، در این حالت بود که دوست داشتی ساعت‌ها نماز خواندن ایشان را تماشا کنی در حالی که بیشتر افراد بی مقدمه تکبیر می‌گویند و نماز می‌خوانند.

مهمترین توصیه ایشان به اعضای تیم پزشکی چه بود؟
رهبر فقید انقلاب همیشه به ادای نماز در اول وقت تاکید داشتند و اصرار ایشان بر آن بود که بلافاصله بعد از اذان نماز خود را ادا کنند و تیم پزشکی همیشه از زمان آماده شدن ایشان برای نماز خواندنشان لذت می‌بردند.

در روز‌های اول که حال ایشان خوب بود نماز را ایستاده می‌خواندند، اما به تدریج که حال ایشان به وخامت رفت نماز‌ها را نشسته می‌خواندند و در یکی دو روز آخر عمرشان نماز‌ها خوابیده روی تخت به جا می‌آوردند و آخرین نماز خود را با ایما و اشاره خواندند و پس از آن به دیدار حضرت حق شتافتند.

امام خمینی (ره) همه عمر خود به موقع و اول وقت نماز خوانده بودند و اول وقت بودن نماز به قدری برایشان اهمیت داشت که حتی در بدترین شرایط جسمانی تا آخرین دقیقه عمر شریفشان نماز اول وقت را ترک نکردند.

افزون بر نماز، امام خمینی (ره) در خواندن قرآن نیز تاکید جدی داشتند و روزی یک جزء قرآن قرائت می‌کردند و در ماه مبارک رمضان هر سه روز یک قرآن ختم می‌کردند و با قرآن بسیار مانوس بودند و معتقد بودند که قرآن راهنما و راهگشای زندگی است، اما متاسفانه قرآن اکنون در بین جامعه مهجور واقع شده و خیلی در زندگی مردم جای ندارد.
 
روایت خواندنیِ از آخرین روز‌های عمر رهبر فقید انقلاب
 
رهبران بسیاری از کشور‌ها وقتی بیمار می‌شوند لوکس‌ترین امکانات در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد و در طول زندگی نیز رویه استفاده از بهترین‌ها و کاخ نشینی را دنبال می‌کنند؟ آیا خبری از مکانات لوکس آن چنانی در بیمارستان جماران بود؟
حضرت امام خمینی (ره) توصیه‌های ایشان به نماز اول وقت و ساده زیستی اهتمام داشتند و تمام کسانی که با امام خمینی (ره) زندگی می‌کردند ساده زیستی ایشان را با گوشت و پوست خود حس کرده بودند و ایشان هیچ وقت به زیورآلات دنیا اهمیت نمی‌دادند و در حسینیه امام نیز همه این ساده زیستی‌ها دیده می‌شود و ساده نشینی رهبر فقید انقلاب مثال زدنی است.

افزون بر این، حضرت امام خمینی (ره) به شدت مخالف اسراف بودند و در مصرف آب و برق بسیار مراقبت می‌کردند وقتی لیوان آبی را برای ایشان می‌آوردند تا داروهایشان را مصرف کنند اگر آب در لیوان باقی می‌ماند روی آن را می‌پوشاندند تا بعدا آن را استفاده کنند مراقب بودند حتی قطره‌ای آب اسراف نشود.

امام خمینی (ره) به عنون یک شخصیت سیاسی و دینی بزرگ با تیم پزشکی چه برخوردی داشتند؟ چقدر با پزشکان همکاری می‌کردند؟
حضرت امام خمینی (ره) پزشکان را، چون مجتهد می‌دانستتند و به گواه همه پزشکان ایشان یکی از بهترین بیمارانی بودند که تیم پزشکی در طول عمر خود معالجه کردند چرا که حضرت امام خمینی (ره) به طور دقیق به حرف‌های تیم پزشکی گوش می‌دادند و پزشکان برای ایشان حکم مجتهد را داشتند و در اجرای دستورات پزشکان مقید بودند و حتی اگر وقت مصرف دارو نصفه شب بود اصرار داشتند نیمه شب ایشان را بیدار و دارویشان را مصرف کنند، اما متاسفانه بسیاری از بیماران دارو‌های خود را سر وقت مصرف نمی‌کنند به توصیه‌های پزشک توجهی ندارند.

امام خمینی (ره) حتی در صدا کردن اعضای تیم پزشکی نیز برابر رفتار می‌کردند و به همه آقای دکتر می‌گفتند و کسی را با اسم و دیگری را با عنوان صدا نمی‌کردند تا همه یکسان باشند.
bato-adv
bato-adv
bato-adv