پرورش زنبور عسل در صورت رعایت قواعد علمی پیشه ای بسیار سودآور و اشتغال آفرین است. سید محمد سیدی یکی از زنبورداران موفق استان لرستان است که ۲۵۰ کندوی زنبور عسل را در «تنگه شیرز» برپا کرده و سالانه ۴ تن عسل تولید می کند.
کیفیت عسل طبیعی ایران در جهان زبانزد است. این واقعیت ناشی از اقلیم منحصر به فرد و شرایط طبیعی کشورمان است. در گذشته نه چندان دور و پیش از آغاز موج ویرانگر مهاجرت از روستا به شهر، بخش عظیمی از روستائیان در کنار کار کشاورزی به پرورش زنبور عسل می‌پرداختند.
امروز اما پرورش زنبور در ایران شرایط مناسبی ندارد، در نقاط جنوبی کشور وجود ریزگردها باعث مرگ زنبورها می‌شود، در سایر نقاط هم با از بین رفتن فرهنگ کار و گسترش میل به مشاغل دولتی و پشت میز نشینی، تمایل کمتری برای پرورش زنبور باقی می ماند.
این در حالی است که پرورش زنبور در صورت رعایت اصول علمی، پیشه‌ای بسیار سودآور است، هرچند چرخه پرورش زنبور در ایران در سطح کلان از فقدان صنعت بسته بندی نیز به‌شدت رنج می‌برد و به همین دلیل بازارهای خود را در جهان هر روز از دست می‌دهد.
سید محمد سیدی اما دقیقا خلاف این روند حرکت کرده و از قضا بسیار هم راضی است. او روشی منحصر به فرد را برای زنبورداری انتخاب کرده است و بدون اینکه سرمایه ای برای فراهم آوردن زمین اختصاص بدهد، در دل کوه های تنگه شیرز بساط ۲۳۰ کندوی عسل را برپا کرده و سالانه ۴ تن عسل تولید می کند.
او درباره علت روی آوردنش به شغل زنبورداری، می گوید: «سال های زیادی را به عنوان لوله کش برای اداره عشایر کوهدشت کار می کردم. به روستاها آبرسانی می کردم و تعمیرات تاسیساتِ زیرنظر اداره عشایر را انجام می دادم. اما این شغل معایب زیادی داشت. از جمله اینکه بیمه ام نمی کردند. کارشان هم دائمی نبود، گاهی یک فصل را به بی کاری می گذراندم. یک روز گفتم دیگر نمی شود این طور ادامه داد. از طرف فنی و حرفه ای دوره هایی در روستای ما برگزار شد که در آن زنبورداری را آموزش می دادند. شرکت کردم و دیدم خیلی این کار را دوست دارم و تصمیمم را گرفتم.»
او می افزاید: «البته دانشی که بعدها از تجربه کار خودم در پرورش زنبور بدست آوردم بسیار جدی تر از چیزی بود که در آن کلاس ها شنیدم اما برای شروع بد نبود. با سرمایه ۱۰ میلیون تومانی شروع کردم. ایده ای که به نظرم رسید این بود که کندوها را در زمین های ملی و در دل طبیعت بکر کوهدشت برپا کنم. به نظرم رسید که به این ترتیب هم سرمایه کمتری مصرف می شود و هم زنبورها از گیاهان بهتری تغذیه می کنند و در نتیجه کیفیت عسل فوق العاده می شود.»
میان منزل آقای سیدی تا کندوهایش ۶۰ کیلومتر فاصله است. کندوها در کوهستان های تنگه شیرز از شهرستان کوهدشت واقع شده اند. او برای حفظ و مراقبت از کندوهایش زحمات دشواری را متقبل می شود و در منطقه ای که او برای تولید عسل انتخاب کرده، هیچ زنبوردار دیگری دیده نمی شود.
آقای سیدی می گوید: «کیفیت عسلی که در تنگه شیرز تولید می شود، به گونه ای است که به محض باز کردن کندو، همانجا به فروش می رسد. ظرف این سال ها حتی یک بار هم نشده که برای فروش عسل به بازار بروم. همان سر کندو و به سرعت عسل ها فروخته و تمام می شوند.»
محمد سیدی با داشتن ۲۳۰ کندو ظرفیت تولید سالانه ۴ تن عسل ارگانیک را داراست. او علاوه بر این، یک کارگاه تولید کندو هم راه اندازی کرده و در مجموع ۷ نفر را مشغول به کار کرده است. همسر آقای سیدی با اینکه خود دهیار روستاست اما در کارگاه کندوسازی هم فعال است.
این فعال اقتصادی خاطرنشان می کند: «برنامه ریزی من این است که تا ۵ سال آینده، به ظرفیت ۵ هزار کندو برسیم و ان شاءالله برای ۳۰ نفر اشتغالزایی کنیم. از درآمد زنبورداری بسیار رازی هستم چرا که دست کم ۶۰ درصد عواید فروش عسل، سود خالص است. مخصوصا که ما در زمین های ملی کار می کنیم و هزینه خاصی نداریم. زنبورها از بهتریم گیاهان تغذیه می کنند و عسل شان فوق العاده طبیعی و مفید است.»
منبع: آژانس عکس مستند سو
