تنبور ساز آیینی کردهاست و جزئی جدا نشدنی از زندگی این قوم بزرگ به شمار می‌آید. آنها تنبورنوازی را امری فراهنری می‌دانند. بر همین اساس پیش از آن که درس و مشق برای خواندن و نوشتن را آغاز کنند و قلم در دست بگیرند، زخمه زدن به سیم‌های تنبور و پنجه زدن روی دسته این ساز را می‌آموزند.
«شاهپور کمالی» و «فریدون کمالی» دو تن از فرزندان شیخ مراد کمالی، مقام‌دان صاحب‌نام و برجسته موسیقی کردها، نزدیک به نیم قرن است که در شهرستان دالاهو، به تلاش برای احیا و تقویت جایگاه این ساز و هنر تنبورنوازی مشغول‌اند.
زندگی برادران کمالی به طور کامل با تنبور و تنبورنوازی آمیخته است. به طوری که امروز بخشی از تاریخ تنبور ایران به شمار می‌آیند.
شاهپور کمالی تنبور می‌نوازد و نواختن‌اش را آموزش می‌دهد. تا کنون هزاران نفر از او راه و رسم تنبورنوازی را آموخته‌اند. فریدون کمالی نیز چند دهه است که با استفاده از چوب درختان توت، تنبور می‌سازد.
عکاس: امیرعلی رزاقی/مهر
