December 28 2024 - شنبه ۰۸ دی ۱۴۰۳
- RSS
- |
- قیمت خودرو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- پیوندها و آگهی ها
- |
- آرشیو
- |
- تماس با ما
- |
- درباره ما
- |
- تبلیغات
- |
- استخدام
سد-پل باستانی داریوش کبیر که در ۸۰۰ متری جنوب روستای درودزن واقع شده است و به نام «سنگ دختر» نیز نامیده می‌شود، در ایران منحصر به فرد است. البته سازه‌های باقیمانده از سد داریوش کبیر، در زمان احداث سد فعلی درودزن، از محل اصلی به ۳ کیلومتر دورتر منتقل شد تا به‌واسطه آبگیری سد درودزن، آسیبی به آن وارد نشود. هرچند به واسطه احداث سد درودزن که به پیش از انقلاب اسلامی باز می‌گردد، بخش‌هایی از محوطه باستانی مرودشت به زیر آب رفت. سد باستانی داریوش، که بقایای آن پایین دست سد درودزن، برجای مانده، یکی از آثار تاریخی مورد نظر کاوشگران و باستان‌شناسان سراسر جهان به‌شمار می‌رود.
از این سد پل تنها دو چشمه و نیمی از ستون باقی مانده است. کارکرد این ستون‌ها در سد پل‌ها به مانند دیگر سد پل‌های قدیمی برای شکستن فشار و قدرت جریان آب بوده و در فصول بارندگی که آب رودخانه زیاد می‌شود و سطح آب بالا می‌آید این چشمه‌ها برای سر ریز آب تعبیه می‌شده است. در بین فعالیت‌های مرمتی مجموعه تخت جمشید یک دوره مرمتی بین سال‌های ۱۹۶۴ لغایت ۱۹۷۸ انجام شد که به دوره مرمت‌های علمی شهرت یافت.
آغاز مرمت‌های علمی این دوره توسط موسسه ایتالیائی شرق میانه و دور ایزمئو (ISMEO) به ریاست جوزپه توچی و مدیریت کارگاهی سزاره کاربونه از اکتبر تا دسامبر ۱۹۶۴ و از ماه مه تا ژانویه ۱۹۶۵ و از دسامبر ۱۹۶۴ تا نیمه اول سال ۱۹۷۸ تحت مدیریت کارگاهی جوزپه تیلیا انجام شد. در مرمت‌های این گروه که شامل آناستولوژی و بیشتر به صورت جایگزین کردن سنگ درمحل‌های لازم است، سعی شده است شکل اصلی بنا به دست آید. عملیات نجات‌بخشی سد-پل داریوش توسط همین گروه انجام شده بود. سد- پل داریوش کبیر در سال ۱۳۸۸ توسط سازمان میراث فرهنگی در میان آثار ملی ایران جای گرفت.
ویدئو: صدا و سیما
