"دکتر باقر لاریجانی" معاون آموزشی وزارت بهداشت که از سال ۹۲ این مسؤلیت را عهده‌دار بود از سمت خود استعفا داد.
در متن نامه حاوی استعفای دکتر باقر لاریجانی آمده است:
"جناب آقای دکتر نمکی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
خداوند را شکر می‌گویم که توفیق خدمت در نظام مقدس جمهوری اسلامی را برای سالیانی برای بنده فراهم نمود و این توفیق بسی شیرین‌تر که در نظام سلامت، خدمتگزار مردم شریف ایران بوده و خواهم بود. کشور ما به برکت حضور مدیران دلسوز و اساتید ارزشمند و کارکنان خدوم، دستاورد‌های شگرفی در شئونات مختلف حوزه سلامت داشته است که افتخار می‌کنم به عنوان جزئی از این بخش، نقشی کوچک در این دستاورد‌ها داشته ام. خصوصاً در این چند سال اخیر که مجموعه آموزش عالی سلامت به برکت برنامه تحول و نوآوری دوران درخشانی را تجربه کرد.
استقرار آمایش سرزمینی و ماموریت گرایی در دانشگاهها، اعتباربخشی کلیه دانشگاهها و دانشکده‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های آموزشی، اعتباربخشی ده ساله برنامه پزشکی عمومی کشور از سوی WFME، گسترش رشته‌های تحصیلات تکمیلی، تخصصی و فوق تخصصی در قالب سند برآورد نیروی انسانی نظام سلامت، افزایش چهاربرابری دانشجویان خارجی، بازنگری برنامه‌های آموزشی در جهت تقویت جامعه نگری، استقرار نظام مدیریت آمایشی آموزش پزشکی و توسعه مأموریت گرایی، دسترسی ۶۰ درصد دانشجویان علوم پزشکی به بخشی از آموزش‌های خود از طریق فضای مجازی با مشارکت ۷۰ درصد اعضای هیأت علمی در همین نیمسال جاری، اعتلای عدالت آموزشی با پذیرش ۳۰ درصدی بومی رشته‌های پزشکی، برنامه ریزی تربیت نیروی انسانی در افق ده ساله، افزایش اعتبارات حوزه آموزش، استقرار چندین هزار صندلی آزمون الکترونیک و برگزاری سه چهارم آزمون‌های ملی به صورت الکترونیک و صرفه جویی جدی از این مجرا و ... همگی از دستاورد‌های گرانبهایی است که با عنایات خداوند متعال در این دوره نصیب کشور شد.
خوشبختانه گفتمان نوین آموزش پزشکی امروز در سطوح مدیریتی جوانان و مدیران ارزشمندی را پرورانده است که تداوم دستاورد‌های گرانسنگ این حوزه را تضمین خواهد کرد. اطمینان دارم که به توفیق الهی و درایت حضرتعالی و همکاران دانشمند و توانمند حوزه آموزش علوم پزشکی، این توسعه و تعالی تداوم خواهد داشت.
در بخش پایانی این نامه آمده است: متأسفانه بروز شرایط ویژه برای بنده در طول یک سال گذشته به دلیل بیماری همسر و نیاز به مراقبت از ایشان، اوضاع را به گونه‌ای دشوار نموده است که بیش از این فرصت حضور تمام وقت و تمرکز مطلوب بر حوزه آموزش را برای بنده فراهم نمی‌نماید؛ لذا همانگونه که در چند ماه گذشته نیز مکرر بیان شد، از جنابعالی استدعا دارم عذر بنده را از تصدی مسئولیت حوزه آموزش پذیرا باشید.
البته از آنجا که به هیچ عنوان راضی به دغدغه‌مندی شما برای انتخاب فوری جایگزین نبودم، پیرو مذاکرات تا پایان این نیمسال تحصیلی همچنان ادامه خدمت دادم. البته از انجام وظیفه در زمینه‌های دیگری مانند کمیته ملی بیماری‌های غیرواگیر و شورای عالی اخلاق پزشکی حسب ضرورت، که مستلزم بار اجرایی سنگین و تمام وقت نباشد فروگذار نخواهم کرد.
