اروپا دست به تحریم یک جانبه ایران نخواهد زد، هر اقدامی که از سوی اروپا در ارتباط با ایران انجام گیرد به طور قطع در همکاری و هم آوایی با ایالات متحده امریکاست.
نکته مهم این است که باید در تحلیل اقدامات اروپا و امریکا در موضوع تحریم‌ها میان "روند" و "برآیند" تفاوت قائل شد؛ آن چه اکنون در تصمیم گیری اروپا و امریکا پیرامون تحریم ایران مطرح است، فرایند است و برآیند کار نیست.
طی یک یا دو ماه آینده میان ایالات متحده امریکا، اتحادیه اروپا، روسیه، چین و ژاپن به عنوان قدرتهای اصلی اقتصاد جهان در موضوع تحریم ایران بحث و بررسی و بده بستان‌هایی صورت خواهد گرفت که ماحصل آن یا به صورت قطع نامه جدید در شورای امنیت یا به صورت تحریم‌های تنظیم شده میان امریکا و اروپا علیه ایران است، نمود پیدا خواهد کرد.
نشست شورای امنیت و مواضع اروپا
به نظر می‌رسد که در هر حال مواضع اتحادیه اروپا در قبال ایران همسو با امریکا باشد و تفاوت بنیادینی میان این دو وجود نخواهد داشت، چراکه رهبران اتحادیه اروپا که شامل انگلیس، فرانسه، آلمان و ایتالیا هستند به طور کامل در مورد ایران همسو هستند. در موضع گیری‌های وزارت خارجه و رهبران این کشورها عملا شاهد حمایت آنها از تحریم ایران هستیم.
تحریم ایران موضوع مهمی است که منافع اقتصادی قدرت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بر این اساس قاعدتا میان قدرتهای بزرگ یا امریکا و اروپا بده بستان و همفکری در این زمینه صورت خواهد گرفت.
چنانچه در شورای امنیت سازمان ملل چین و روسیه همراهی کاملی با دیگر اعضا نداشته باشند، شاهد اعمال تحریم‌ها علیه ایران از سوی امریکا و اروپا به صورت مشترک خواهیم بود.
به نظرم اعضای دائم شورای امنیت در جلسه آتی بر سر تحریم ایران به نتیجه خواهند رسید و این به این معنی است که چین نیز از همکاری برای تصویب تحریم‌ها خودداری نخواهد کرد.
اولویت های چین شامل تایوان، مساله انرژی، نفوذ در اوراسیا و بازارهای تجاری امریکاست؛ پکن حاضر است برای بدست آوردن این اولویت‌ها هر کارتی حتی کارت ایران را بسوزاند.
