گور‌خر‌ماهی‌ها به خواب زمستانی می‌روند، اگر انسان‌ها هم بتوانند این کار را بکنند می‌توانیم به کره مریخ و فراتر از آن برسیم.
پی بردن به چیستی و چرایی و هدف از ادامه جهان فقط یکی از دلایل علاقه افراد به علم و دانش است.
به گزارش بی بی سی، فقط این دریافتن نیست که موضوع جالبی است بلکه افرادی که پرداختن به علم و دانش را به عنوان حرفه‌ٔ خود انتخاب کرده‌اند لحظات "شگفت‌انگیز" زیادی را در پژوهش‌های خود تجربه می‌کنند.
هر دانشمند خوبی نیاز به مدرک و دلیل دارد. برای آنکه ببینیم پژوهش و تحقیق چه نتایج لذت‌بخشی دارد چندین دانشمند ساکن بریتانیا که در زمینه‌های گوناگونی پژوهش می‌کنند، در مورد جالب‌ترین حقایق و دریافته‌های پژوهش‌های خود گفته‌اند.
خواب زمستانی و سفر فضایی
سفر انسان به نقاط دورتر منظومه شمسی چالش بزرگی است. سفر به مریخ بین شش تا نه ماه طول می‌کشد، در حالی که سفر به زحل حدود هفت سال طول می‌کشد. پروفسور هاردیمن می‌گوید این زمان طولانی باعث تنش روانی و دشواری در تأمین غذای کافی و اکسیژن و آب در دوران دور بودن از زمین می‌شود.
اگر ما بتوانیم کاری کنیم که فضانوردان در طول این سفر طولانی به خواب زمستانی بروند، این مشکلات حل می‌شود. برای مثال، فعالیت مغزی فرد هم در خواب زمستانی کاهش پیدا می‌کند که خود باعث کاهش تنش روانی می‌شود. تغییر سوخت‌و‌ساز بدن باعث می‌شود به غذا و اکسیژن و آب کمتری نیاز پیدا کنیم و همچنین باعث می‌شود ماهیچه‌های بدن بر اثر تششعات و پرتو‌ها و بی‌وزنی تحلیل نرود.
پژوهشگران روی گورخرماهی در این زمینه پژوهش می‌کنند، گونه‌ای که خواب زمستانی مشابهی دارد.
پروفسور هاردیمن می‌گوید: "در برنامهٔ آرتمیس ناسا قرار است اولین زن فضانورد در سال ۲۰۲۴ به ماه فرستاده شود. همچنین قرار است که در سال ۲۰۲۸در کرهٔ ماه برای پیشبرد فناوری فرستادن انسان به کرهٔ مریخ تا سال ۲۰۳۰، ایستگاه فضایی ساخته شود".
"می‌بینیم که با پیشرفت و دسترسی انسان به ورای کره زمین اهمیت زیادی دارد که اقدامات و شیوه‌های جدید هم طوری بهبود پیدا کند که تضمین‌کننده بهترین وضعیت برای سلامتی انسان باشد".
خواب زمستانی توانایی فیزیولوژیکی گور‌خر‌ماهی‌ها و چندین گونهٔ دیگر از جانوران است. این توانایی از آنان در برابر شرایط دشوار آب‌و‌هوایی محافظت می‌کند. پروفسور هاردیمن می‌گوید:" اگر انسان‌ها بتوانند چنین کاری بکنند، احتمال اینکه انسان گونه‌ای از موجودات زنده شود که توانایی سفر‌های طولانی فضایی پیدا کند، بیشتر می‌شود".
کار گروهی در اوقات فراغت
وقتی تصاویری از آب‌سنگ‌های مرجانی در زیر امواج دریا می‌بینیم، آن‌ها به نظر صخره‌های ثابتی می‌رسند، اما در حقیقت پولیپ‌هایی هستند که دهان دارند و می‌توانند غذای خود را از آب دریا تأمین کنند. در جای خود ثابت هستند و منتظر می‌مانند تا غذا به طرف آن‌ها بیاید. تا مدت‌ها گمان بر این بود که آب‌سنگ‌های مرجانی فقط موجودات کوچک آبزی را شکار می‌کنند، اما پژوهشگران به تازگی دریافتند که چنین نیست.
پروفسور رابرتز می‌گوید: "بعضی مرجان‌ها می‌توانند عروس دریایی یا ژله‌ماهی را شکار کنند، وقتی پولیپ‌ها یا توده‌های مرجانی همدست شوند حتی به عروس‌های دریایی حمله می‌کنند. نوعی از پولیپ‌های مرجانی به رنگ نارنجی روشن به نام شبه‌مرجان یا آسترویدس کالیکولاریس می‌توانند با همکاری همدیگر وعده غذای خیلی بزرگ‌تری شکار کنند".
این خبر خوبی برای عروس دریایی از نوع پلاگیا نوکتیلوکا یا گزندهٔ ارغوانی نیست که طعمهٔ مرجان‌ها می‌شود. این همان نوع عروس‌دریایی است که نیش دردناک آن را بعضی شناگران تجربه کرده‌اند.
پژوهشگران با‌تجربه مدام در حال یادگیری هستند
به نظر پروفسور رابرتز، این کشف نشان می‌دهد که پژوهشگران مدام در حال یادگیری هستند.
او می‌گوید: "تا زمانی که پژوهشگران با تجیهزات غواصی برای دیدن مرجان‌های نارنجی از نزدیک به زیر آب‌های مدیترانه نرفته بودند، ما نمی‌دانستیم که توده‌های مرجانی می‌توانند با همکاری یکدیگر طعمه بزرگی مثل عروس دریایی را شکار کنند".
"بیشتر جانور‌شناسان دریایی فکر می‌کنند مرجان‌ها، عروس‌دریایی نمی‌خورند، اما این نتایج جدید نشان می‌دهد که باید چشم و ذهن‌مان را در برابر اکتشافات جدید باز نگه داریم و زمان بیشتری را زیر آب و در تماشای کار طبیعت بگذرانیم! ".
در بعضی قسمت‌های فضا آهن مایع می‌بارد
این پدیده در جرم‌هایی در فضا که کوتوله‌های قهوه‌ای نام دارند، روی می‌دهد.
دکتر بیلر می‌گوید: "این جرم‌های فضایی از سیاره‌ها سنگین‌تر هستند، اما به اندازهٔ ستاره‌ها سنگین نیستند و می‌توانند ابر داشته باشند".
"اما کوتوله‌های قهوه‌ای داغ‌تر از سیاره‌های ما در منظومهٔ شمسی هستند و دمای جو اطراف آن‌ها به دامنه دمای شعله شمع رو به بالا شبیه است".
این دمای افزایش‌یابنده باعث به‌وجود آمدن نوع ویژه‌ای ابر در کوتوله‌های قهوه‌ای می‌شود. این ابر‌ها مثل ابر‌های کره زمین سرشار از آب نیستند بلکه ترکیبی از گرد و غبار داغ و قطرک‌های آهن مایع هستند. به این معنی که گاهی بارانی از آهن مایع بر سطح کوتوله‌های قهوه‌ای می‌بارد.
هیجان دنیا‌های دیگر
دکتر بیلر می‌گوید: "این موضوع باعث شگفتی من به عنوان پژوهشگر شد، زیرا من فقط به دنیا‌هایی مثل دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم علاقه ندارم بلکه به دنیا‌هایی که خیلی با جهان ما فرق دارند هم علاقه‌مندم. پژوهش در مورد بسیاری از سیارات گوناگون و کوتوله‌های قهوه‌ای یعنی می‌توانیم نظریه‌هایی در مورد چگونگی شکل گرفتن این اجرام و اجزای موجود در جو آن‌ها ارائه دهیم".
او اضافه می‌کند: "حتی تصور چگونگی چنین جهان‌های شگفتی هم هیجان‌انگیز است! "
