اگر فردی مبتلا باشد، قطرات در هر سرفه یا عطسه او ممکن است حاوی ۲۰۰ میلیون ذره ویروسی باشند. اگر فردی نزدیک بیمار باشد و بیمار مبتلا مستقیما به سمت او عطسه یا سرفه کند، احتمال خیلی زیادی دارد که هزار ذره ویروس را استنشاق کرده و به بیماری مبتلا شود. حتی اگر آن سرفه یا عطسه به سمت فرد نباشد، برخی قطرات آلوده کوچک می‌توانند چندین دقیقه در هوا معلق بمانند.
محققان موسسه ملی تحقیقات سلامت و دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌گویند: دو عامل موثر بر ابتلا به کووید-۱۹ دوز (تعداد ویروس) و زمان مواجهه است. به طور خلاصه، در معرض عطسه و سرفه قرار گرفتن، پنج دقیقه صحبت یا حدود ۵۰ دقیقه قرار گرفتن در مکان بسته با فرد مبتلا، خطر بیمار شدن را در افراد سالم به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
به گزارش ایسنا، محققان موسسه ملی تحقیقات سلامت و دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران با بررسی شواهد موجود می‌گویند: تا این زمان برای این که فردی مبتلا به کووید-۱۹ شود لازم است با دوز مشخصی از ویروس مواجه شود.
بر اساس فرمول منتشر شده در برخی مطالعات، ابتلا به این بیماری حاصل ضرب مواجهه با دوز مشخصی از ویروس و مدت زمان مواجهه است.
بر اساس مطالعات انجام شده روی ویروس مرس و سارس، تخمین زده می‌شود هزار ذره ویروسی برای ایجاد عفونت لازم است. یک سرفه حدود سه هزار قطره رها می‌کند و قطره‌ها با سرعت حدود ۸۰ کیلومتر در ساعت می‌توانند حرکت کنند.
اغلب قطره‌ها بزرگ هستند و به سرعت می‌افتند، اما تعداد زیادی از آن‌ها در هوا باقی مانده و می‌توانند در چند ثانیه طول یک اتاق را بپیمایند. هر عطسه حدود ۳۰ هزار قطره را رها می‌کند که تا ۳۲۱ کیلومتر در ساعت می‌توانند پیمایش کنند.
اگر فردی مبتلا باشد، قطرات در هر سرفه یا عطسه او ممکن است حاوی ۲۰۰ میلیون ذره ویروسی باشند. اگر فردی نزدیک بیمار باشد و بیمار مبتلا مستقیما به سمت او عطسه یا سرفه کند، احتمال خیلی زیادی دارد که هزار ذره ویروس را استنشاق کرده و به بیماری مبتلا شود. حتی اگر آن سرفه یا عطسه به سمت فرد نباشد، برخی قطرات آلوده کوچک می‌توانند چندین دقیقه در هوا معلق بمانند.
اگر فردی چند دقیقه بعد از آن عطسه یا سرفه نیز به اتاق وارد شود و چند نفس بکشد احتمال دارد که ویروس لازم برای مبتلا شدن را دریافت کند. در حالی که اگر به اتاقی که شخص آلوده در آن تنفس می‌کند وارد شود، ممکن است ۵۰ دقیقه یا بیشتر طول بکشد تا یک دوز غفونی را استنشاق کند.
قطرات ناشی از تنفس، سرعت پایینی داشته و به سرعت سقوط می‌کنند. به دلیل عدم وجود نیروی بازدمی در یک تنفس، ذرات ویروسی از نواحی پایینی دستگاه تنفسی خارج نمی‌شوند. قطرات تنفسی ناشی از نفس کشیدن تنها حاوی سطوح پایینی از ویروس‌ها هستند.
صحبت کردن نیز رهاسازی قطرات تنفسی را ۱۰ برابر افزایش می‌دهد. پنج دقیقه صحبت کردن نزدیک با فرد مبتلا لازم است تا فرد سالم، دوز مورد نیاز برای بیمار شدن را دریافت کند؛ بنابراین هر فردی که در یک فضای بسته، مانند دفتر کار مدتی با فرد مبتلا بماند، پتانسیل ابتلا را دارد.
