علی لاریجانی که این روز‌ها به اندازه کافی از جریان اصولگرایی فاصله گرفته یا حداقل آنها از او فاصله گرفته‌اند، تا جایی که در کنش سیاسی و جریان تقسیم قدرت جریان اصلی اصولگرایی تقریبا جایی ندارد، شاید بهترین راه برایش همکاری با دولت و بازگشت به عرصه دیپلماسی باشد.
علی لاریجانی در این ماه‌های پایانی دولت به پاستور می‌رود، البته برای انجام یک مأموریت، نه به‌عنوان یک رکن در دولت؛ مأموریتی که پیش‌تر رهبری هم به او سپرده بود. در شرایطی که شنیده‌ها حاکی از آن است که سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین دچار دست‌انداز شده، محمود واعظی گفته است از لاریجانی درخواست کردیم کار خود را در خصوص پیگیری سند همکاری ایران و چین ادامه دهد، او هم پذیرفت.
به گزارش شرق؛ البته گویا این درخواست مربوط به بعد از پایان دوره کاری او در مجلس بوده، اما اکنون عملی شده است. به نظر می‌رسد حضور لاریجانی در ماجرای این سند با توجه به سمت مشاور رهبری بودن او بتواند دغدغه چینی‌ها را درباره اعتبار و آتیه این سند برطرف کند؛ چراکه در این صورت چین آن را سندی حاکمیتی تلقی خواهد کرد که حتی با رفتن و آمدن این یا آن دولت هم برقرار خواهد بود.
رئیس دفتر رئیس‌جمهوری در ادامه گفته که آقای لاریجانی از زمانی که رئیس مجلس بود و در سفری که به چین داشت، موضوع سند ۲۵ساله را دنبال می‌کرد. رئیس دفتر رئیس‌جمهور همچنین درباره تجهیز دفتری در پاستور برای لاریجانی به‌منظور پیگیری و اجرای سند همکاری ایران و چین، اظهار بی‌اطلاعی کرد.
پس از سفر رئیس‌جمهور چین به ایران و توافق بر سر تنظیم یک سند همکاری میان دو کشور، علی لاریجانی به همراه چند نفر از وزرای دولت و برخی رؤسای کمیسیون‌های مجلس به چین سفر کرد و رایزنی‌هایی را برای نحوه تدوین و اجرائی‌سازی توافق ۲۵ساله با مقامات چینی انجام داد. محمدجواد جمالی‌نوبندگانی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم گفته بود: «با توجه به اینکه دولت درگیر برجام و سایر مسائل بود، حاکمیت این مأموریت را به رئیس مجلس وقت، لاریجانی، داد تا سفری به این کشور داشته باشد.
لاریجانی در یکی از بی‌سابقه‌ترین سفر‌هایی که به خارج از کشور داشت به‌همراه رؤسای کمیسیون برنامه‌وبودجه و رئیس کمیسیون انرژی و چند نفر از وزرا، ازجمله وزیر اقتصاد برنامه استراتژیک بلندمدت میان ایران و چین را دنبال کردند. رهبری کاملا در جریان سفر ایشان بودند و لاریجانی از طرف حاکمیت آن هیئت را نمایندگی کرد».
منصور حقیقت‌پور، مشاور علی لاریجانی هم پیش‌تر گفته بود که «آقای لاریجانی هم کار اجرائی کرده است، هم کار امنیتی و هم فرهنگی و درعین‌حال یک شخصیت کاملا علمی است. در ابعاد جهانی هم شناخته‌شده است و اگر به کشوری سفر کند، فقط شخصیت‌هایی در حد رئیس‌جمهور آن کشور با او می‌توانند دیدار کنند. به خاطر دارم که سفری با ایشان به تونس برای رونمایی از قانون اساسی جدید این کشور داشتیم.
رئیس‌جمهور موقت تونس وقتی با او دیدار کرد، گفت که من سال‌هاست شما را می‌شناسم و تمام مذاکراتی را که با اتحادیه اروپا داشتید زمانی که رئیس شورای امنیت ملی ایران بودید، پیگیری می‌کردم. آقای لاریجانی علاوه بر موارد فوق نقش ویژه‌ای در قرارداد راهبردی ایران و چین دارد و او برای پیگیری این قرارداد مهم، مدنظر رهبر انقلاب بود تا بتواند مناسبات ایران و چین را در این قرارداد مدیریت کند تا سندی اجرائی و عملیاتی به ثمر بنشیند. او فردی مطمئن نزد رهبر انقلاب است».
علی لاریجانی که این روز‌ها به اندازه کافی از جریان اصولگرایی فاصله گرفته یا حداقل آنها از او فاصله گرفته‌اند، تا جایی که در کنش سیاسی و جریان تقسیم قدرت جریان اصلی اصولگرایی تقریبا جایی ندارد، شاید بهترین راه برایش همکاری با دولت و بازگشت به عرصه دیپلماسی باشد.
علی لاریجانی که به مدت پنج سال یکی از دو نماینده رهبری در شورای عالی امنیت بود، در شهریور ۱۳۸۴ با حکم احمدی‌نژاد، رقیب انتخاباتی‌اش، به عنوان دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی جایگزین حسن روحانی، دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی شد که ۲۶ ماه بعد با احمدی‌نژاد دچار اختلاف شد و جایش را به سعید جلیلی داد. این زمزمه مطرح بود که بعد از خروج مجلس به‌جای شمخانی به دبیری مجدد شورای عالی امنیت ملی برسد اگرچه این اتفاق نیفتاد.
علی لاریجانی در زمان مذاکرات توافق هسته‌ای ایران با ۱+۵، به‌دلیل حمایت از برجام مورد انتقاد شدید اصولگرایان قرار گرفت؛ انتقاد‌هایی که هنوز ادامه دارد و حتی بسیاری از اصولگرایان، علی لاریجانی را اصلاح‌طلب می‌دانند، هرچند او همچنان خود را یک اصولگرا می‌داند. اما به نظر می‌رسد لاریجانی نیز در اصل از اصولگرایی مدنظر برخی فاصله گرفته و به سمت اعتدال‌گرایی و مستقلین حرکت کرده است.
بسیاری ازجمله عباس سلیمی‌نمین، فعال سیاسی اصولگرا، بر این باورند که علی لاریجانی، همچنان چهره‌ای اصولگراست، هرچند پایداری‌ها او را مورد هجمه قرار داده‌اند، اما از سوی دیگر، این نکته را باید در نظر داشت که لاریجانی در سال‌های گذشته، بیشتر به سمت مستقلین و اعتدالیون گرایش پیدا کرده است؛ به‌گونه‌ای که حتی برخی او را از گزینه‌های جدی اصلاح‌طلبان، به‌خصوص حزب کارگزاران، برای انتخابات ۱۴۰۰ می‌دانند؛ گزینه‌ای که بسیاری از اصلاح‌طلبان با آن مخالف‌اند؛ به‌ویژه به گفته برخی اعضای حزب اتحاد ملت همچون سعید شریعتی، لاریجانی نمی‌تواند گزینه اصلاح‌طلبان برای ۱۴۰۰ باشد.
