اساسا چنین نامه‌نگاری‌های بی‌پاسخی چه دردی از مشکلات، درمان می‌کند که احمدی‌نژاد همچنان بر ادامه این اقدامات اصرار دارد؟
محمود احمدی‌نژاد باز هم دست به نامه‌نگاری زده است. این بار هدف نامه او، جو بایدن رئیس جمهور جدید ایالات متحده بوده است. نامه‌ای که به گفته احمدی‌نژاد، تسلیم دفتر حافظ منافع آمریکا در ایران شده است.
به گزارش ایسنا، محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت‌های نهم و دهم و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام روز ۱۱ بهمن در گفتگو با شبکه فاکس‌نیوز آمریکا گفته است که پس از انتخاب جو بایدن به ریاست‌جمهوری آمریکا به او نامه نوشته و این نامه اخیرا تسلیم دفتر حافظ منافع آمریکا در ایران شده است.
احمدی‌نژاد در گفتگو با فاکس‌نیوز درباره این نامه گفته است: «من همین هفته نامه‌ای برای آقای بایدن فرستادم و شرایط جهان را شرح دادم و از ایشان خواستم که قاطع بایستند و سیاست‌ها را به نفع عدالت و صلح و انسانیت تغییر بدهند و برایشان دعا کرده‌ام.»
احمدی‌نژاد که در دوران ریاست جمهوری نامه‌های بی‌پاسخ زیادی به سران دنیا نوشت، پس از پایان ریاستش هم دست از نامه‌نگاری برنداشته و در سال‌های اخیر نامه‌هایی را به برخی رهبران کشور‌ها ارسال کرده است. نامه او در سال ۹۸ به دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت آمریکا و در سال ۹۹ به محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی از جمله این نامه‌نگاری‌ها به حساب می‌آید.
فارغ از آن چه در متن نامه احمدی‌نژاد به جو بایدن بوده است، این نوع نامه‌نگاری‌های رئیس جمهور سابق ایران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند:
۱. اختیار احمدی‌نژاد تا کجاست و آیا دیگر مسئولان سابق ایران هم می‌توانند بدون هماهنگی و بازخواست شدن، چنین اقداماتی را انجام دهند؟
۲. آیا مقامات رسمی کشور از این اقدامات احمدی‌نژاد اطلاع دارند؟
۳. با توجه به حساسیت‌های موجود درباره مواضع ایران در برابر آمریکا در شرایط فعلی آیا فردی که زمانی در جایگاه ریاست جمهوری بود و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است می‌تواند بدون مشورت و اطلاع مقامات کشور چنین اقدامی انجام دهد؟
۴. اگر این اقدام با هماهنگی مقامات کشور صورت گرفته چرا از ظرفیت دیگر سیاسیون در چنین مواردی استفاده نمی‌شود؟
۵. اگر این اقدام بدون هماهنگی با مقامات کشور صورت گرفته چرا با چنین اقداماتی که مستقیما با امنیت ملی کشور در ارتباط است و مسبوق به سابقه هم بوده برخورد نمی‌شود؟
۶. حتی اگر این اقدام با هماهنگی مقامات کشور هم بوده باشد، آیا چنین کار‌هایی دخالت در کار دستگاه دیپلماسی کشور به حساب نمی‌آید؟
۷. چرا برخی از مقامات سابق از مصونیت آهنین برخوردارند و هر اقدامی که بخواهند (حتی اگر خلاف امنیت ملی یا مصالح کشور باشد) بدون بازخواست انجام می‌دهند، اما برخی دیگر از شهروندان یا مسئولان با کوچک‌ترین فعالیتی مورد بازخواست قرار گرفته و حتی مشکلاتی برایشان ایجاد می‌شود؟
۸. چرا برخی گروه‌های سیاسی که در برابر کوچک‌ترین صحبت یا اقدام رئیس جمهور رسمی و وزیر خارجه قانونی کشور که درباره آمریکا باشد واکنش‌های تندی نشان می‌دهند، در برابر اقدامات این چنینی احمدی‌نژاد سکوت می‌کنند؟
۹. اساسا چنین نامه‌نگاری‌های بی‌پاسخی چه دردی از مشکلات، درمان می‌کند که احمدی‌نژاد همچنان بر ادامه این اقدامات اصرار دارد؟
