میرعابدین کابلی، از گنجینه‌های باستان‌شناسی ایران درگذشت.
مصطفی ده‌پهلوان، رییس مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران خبر درگذشت میرعابدین کابلی را در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام تایید کرده است. او یکی از پیشکسوتان باستان‌شناسی ایران قبل و بعد از انقلاب بود که روی محوطه‌های بسیاری کاوش و پژوهش کرد.
در همین رابطه حکیده چوبک رییس پژوهشکده باستان‌شناسی نیز گفت: میرعابدین کابلی پس از تحمل سخت یک دوره بیماری، بر اثر نارسایی کلیه پنجشنبه دوازدهم فروردین ماه درگذشت.
به گفته او، آقای کابلی چند روز قبل به شهر بابل رفته بود تا در کنار خانواده درمان را ادامه دهد. او در این سال‌ها دیالیز می‌شد و اشخاصی چون جلیل گلشن و مهدی حجت در دوران بیماری میرعابدین کابلی را بسیار همراهی کردند.
چوبک گفت که به دلیل ویروس کرونا و محدودیت تردد بین شهرهای نارنجی، امکان حضور در مراسم تشییع میرعابدین کابلی وجود ندارد، اما این مراسم فردا جمعه سیزدهم فروردین ماه در شهر بابل برگزار می‌شود.
میرعابدین کابلی در ۹ مردادماه سال ۱۳۲۲ در شهرستان بابل به دنیا آمد. او مقاطع مختلف تحصیلی خود را در بابل گذراند و در خردادماه ۱۳۴۳ دیپلم متوسطه خود را گرفت. کابلی که از دوره‌ی دبستان به تاریخ علاقمند بود، در سال‌های دهم و یازدهم متوسطه با کاوش‌های مارلیک آشنا شد که خود جرقه‌ای برای ادامه‌ی تحصیلات دانشگاهی بود، در مهرماه ۱۳۴۳ دانشجوی کارشناسی باستان‌شناسی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۷ بعد از دریافت مدرک کارشناسی و با توجه به رتبه‌ی اول، مهرماه ۱۳۵۱ در مقطع کارشناسی ارشد ثبت نام کرد، اما از ادامه تحصیل انصراف داد.
کابلی فعالیت خود را در اداره‌ی کل باستان‌شناسی از سال ۱۳۵۰ آغاز کرد و از آن زمان در بسیاری از کاوش‌های باستان‌شناسی با مسئولیت‌های مختلف شرکت کرد که از آن جمله می‌توان کاوش‌های هفت تپه، ابوفندوا، بررسی شمال خراسان، شهداد و اولین بررسی مشترک در هلیلان به سرپرستی وی و "پدر مورتنسن" را برشمرد. او مسؤولیت‌های معاونت و ریاست پژوهش اداره‌ی کل باستان‌شناسی، مدیریت بخش کاوش‌های باستان‌شناسی و معاونت پژوهشی میراث فرهنگی استان تهران را نیز برعهده داشته است.
از میرعابدین کابلی یک بار در سال ۱۳۹۵ به عنوان یکی از مفاخر میراث فرهنگی ایران تجلیل شد که همزمان با آن، کتابی با عنوان «جشنامه میرعابدین کابلی» نیز رونمایی شد.
