مددكار انجمن حمايت از حقوق كودكان با اعلام اينكه بیشتر كودك آزاري‌ها در فضای خصوصی و توسط پدر و مادر صورت گرفته است گفت: 30درصد از کودکان یک تا پنج سال در معرض آزارهای جسمی هستند و بيش از 50 درصد والدین ايراني تنبیه بدنی کودکان را حق خود می‌دانند.
عصمت ياري، مدد كار انجمن حمايت از حقوق كودكان در جلسه ماهانه اين انجمن كه به بررسي وضعیت اجتماعی و حقوقی کودکان ايران در سال 88 اختصاص داشت ،با اعلام اينكه، در حال حاضر حدود 9 میلیون کودک زیر 6 سال و 27 میلیون کودک زیر 18 سال در ایران وجود دارد تاكيد كرد: 144هزار و 565 مورد کودک آزاری در 6 ماه اول سال 88 به اورژانس اجتماعی گزارش شده است كه از اين ميان 11 درصد تماسهای اورژانس اجتماعی در 9 ماه اول سال 88 در مورد کودک آزاری بوده است؛ به طور متوسط روزانه 1500 الی 1600 تماس با اورژانس اجتماعی برقرار می شود.
30 درصد از کودکان یک تا پنج سال در معرض آزارهای جسمی هستند
او در ادامه اين گزارش با اعلام اينكه 30 درصد از کودکان یک تا پنج سال در معرض آزارهای جسمی هستند افزود: در شش ماه اول سال 88 ، 200 مورد کودک آزاری به دفتر انجمن حمایت از حقوق کودکان اطلاع داده شده است که از این تعداد 20 درصد جسمی و 32 درصد عاطفی بوده است.
بر اساس آمار هاي اين انجمن ، 53 درصد آزارها توسط پدران و در کل 90درصد آزارها توسط پدر و مادر و یا ناپدری و نا مادری و در فضای خصوصی و منزل صورت گرفته است.
مدد كار انجمن حمايت از حقوق كودكان ياد آور شد: از موارد گزارش شده به انجمن بیش از 90 درصد خانواده ها وضعبت نابسامان داشته که 26 درصد از موارد وجود اعتیاد در خانواده و 28 درصد طلاق و در مابقی خانواده ها مشاجره و درگیری و بیماریهای روانی در والدین گزارش شده است.
بیشتر كودك آزاري ها در فضای خصوصی و توسط پدر و مادر صورت گرفته است
ياري در مورد نحوه ارتباط با انجمن گفت: نحوه اطلاع رسانی 25 درصد موارد توسط مادران، تنها 6 درصد توسط مدرسه، 19 درصد توسط همسایه ها، 5 درصد توسط پدران انجام شده است.
او با اشاره به اينكه تمام موارد كودك آزاري در خانواده هاي نابسامان رخ داده خاطر نشان كرد: از آنجایی که کودکان قربانی کودک آزاری هستند، بررسی عواملی که منجر به بروز این مسئله اجتماعی می شود حایز اهمیت است؛ بیشتر آزارها در فضای خصوصی و توسط پدر و مادر صورت گرفته و تقریبا همه موارد در خانواده های نابسامان رخ داده است.
به گفته او با توجه به ماهیت کودک آزاری که به علت عدم توانایی کودک در بیان یا دسترسی به حمایت و هم چنین عدم نظارت بر خانواده نمی توان به این آمار اعتماد كرد و مسلما این آمار تنها نمونه ای از خروار است.
آزار عاطفي بر روي كودكان در ميان خانواده‌هاي تحصيل كرده
مددكار انجمن حميات از حقوق كودكان با اعلام اينكه رابطه معنا داری میان خانواده های نابسامان و تعداد و نوع آزار کودکان وجود دارد گفت: کودکان در خانواده های نابسامان و معتاد بیشتر مورد آزار چندگانه و توام جسمی، عاطفی، غفلت و جنسی هستند.
او ادامه داد: خانواده هایی که والدین سطح تحصیلات بالاتری دارند کودکان بیشتر مورد آزار عاطفی قرار می‌گیرند. در کل در هر دو تیپ خانواده کودک آزاری تاثیر سوء بر شخصیت و خود پنداره کودک دارد و هر دو مانعی بر رشد عاطفی، روانی و اجتماعی و ...کودک است.
ياري به دلايل عمده فرهنگي، كه به كودك آزاري منجر مي‌شود، گفت: از دلایل فرهنگی کودک آزاری، نهادینه بودن خشونت در خانواده و بازتولید این فرهنگ در نسلهای بعدی است.
احساس گناه و خشم در كودكان آزار ديده
به گفته ياري، هنوز هم نزدیک به 70 درصد خشونت ها در فضای خصوصی و خانواده اتفاق می‌افتد و مهمترین تاثیر این خشونت ها ایجاد دوگانگی در شخصیت کودکان، محترم بودن مفاهیم پدر و مادر و همزمان آسیب از جانب آنها، تشویق به اعتماد و احترام به آنها و تاکید بیش از حد در مورد اطاعت و حرف شنوی از والدین علی رغم ازدیاد و فزونی کاستی‌ها و غفلت‌ها و بی کفایتی والدین در تربیت فرزندان موجب تشدید احساس تنفر، گناه، خشم در کودکان می‌شود. کما اینکه ما شاهد تماس تلفنی کودکانی هستيم که مورد آزار والد قرار می‌گیرند و احساس گناه شدیدی در مورد اطلاع رسانی آزار دارند.
ياري ادامه داد: رواج استفاده از تنبیه جسمی و عاطفی تحت عنوان تربیت کودک و تایید قانونی و عرفی آن که به صورت هنجار پذیرفته شده است در حالی که تنها راهی برای تخلیه خشم و عقده های هیجانی والد بر کودک بدون حتی کوچکترین توضیحی در مورد علت تنبیه است.
بيش از 50 درصد والدین ايراني تنبیه بدنی کودکان را حق خود می دانند
مدد كار انجمن حمايت از حقوق كودكان گفت: نتایج تحقیق میدانی در ایران نشان می دهد که بیش از 50 درصد والدین تنبیه بدنی کودکان را حق خود می دانند و آن را یکی از راه های تربیت کودکان ذکر می كنند و 40 درصد والدین اقدام به تنبیه بدنی کودکان کرده اند.
او با موشكافي دلايل كودك آزاري در كشور عنوان كرد: از علتهای مهم کودک آزاری عامل فقر اقتصادی در کنار فقر فرهنگی است، غالب کودک آزاریها در خانواده های متشنج و تک والد و خانواده معتاد رخ می دهد و معمولا این خانواده ها از نظر اقتصادی در شرایط نابسامانی به سر می برد.
تصادفي بودن تولد كودكان و نگاه ابزاري به آنها
ياري افزود: عدم برنامه ریزی مناسب برای کودکان چه در سطح خرد و جه در سطح کلان، از تقریبا تصادفی بودن تولد کودکان بدون امکان سنجی برای تولد نوزاد در خانواده تا سیاست های ضد و نقیض در دوره های تاریخ بر فرزند آوری یا کنترل جمعیت که حاکی از نگاه ابزاری به کودک است چرا كه اغلب کودکان عاملی برای درمان اعتیاد پدر، عامل افزایش محبت بین والدین و مبادله گر مواد مخدر و...هستند.
در تهران 7 هزار كودك كار به چشم مي‌خورد
فقر، بیکاری و اعتیاد والدین اولین تاثیر را بر کودک به صورت روانه نمودن کودکان جهت درآمد زدایی یا محرومیت از تحصیل به علت مخارج مدارس دارند.
فقط در تهران حدود هفت هزار کودک کار وجود دارد و این رقم تنها مربو ط به کودکانی است که کار آنها بارز می باشد و در سطح جامعه دیده می شوند به نظر می رسد علی رغم تلاش مسئولان جهت ریشه کن كردن بیسوادی در سنین بالا ما شاهد افزایش بیسوادی در پایین هرم سنی حتی در کلانشهرها هستيم کما اینکه در آمار مربوط به مددکاری انجمن نیز با کودکان 9،10 ساله بیسواد و حتی گاهی در مناطق بالاتر از منطقه 6 نیز شاهدیم.
افزايش مادراني كه نمي خواهند مادر و همسر فداكار باشند
به گزارش خبرنگار ايلنا، مددكار انجمن حمايت از حقوق كودكان در ادامه با اشاره به افزايش 7/15 درصدي طلاق در سال گذشته ادامه داد: کمبود فرصت های شغلی برای مادران، افزایش اعتیاد زنان، بوروکراسی اداری مراجع قضایی جهت حضانت کودک، فرسودگی زنانی که با همسر معتاد خود سر کرده اند موجت افزایش مادرانی است که دیگر حاضر به ایفای نقش مادر فداکاری که ساخته بودیم نیستند و تمایل ندارند به تنهایی این نقش را به دوش بکشند.
به گفته ياري، به نظر می رسد فشار زیاد بر خانواده های متلاشی، تک والد، پر تشنج برای نگهداری کودکان تنها امیدی واهی در مورد شایستگی این خانواده ها در این امر است و هر روز ما شاهد فجایع منحصر به فرد و شکنجه های تاریخی در این خانواده ها هستیم.
معضل سياست گذاري هاي شتابزده براي كودكان
مدد كار انجمن حمايت از حقوق كودكان با انتقاد از عدم وجود يك نهاد متولي گر در امر كودكان گفت : هنوز نهاد متولی کودکان در ایران وجود ندارد و هر بار شاهد سیاست گذاری های مقطعی، شتاب زده در امور مربوط به کودکان هستیم و در نهایت امور مربوط به کودکان جزئی حاشیه ای از وظایف متعدد یک سازمان قرار می گیرد و یا سازمانهای متعدد درگیر مسئله ای می شوند که هر کدام این وظیفه را به دیگری محول می دارد.
او ادامه داد: از سوي دیگر بسیاری از مشکلا ت کودکان با روان درمانی و مشاوره اعضای خانواده قابل پیشگیری یا بهبود است اما به دليل هزینه های سنگین این درمانها و کمبود نیروی متخصص نسبت به جمعیت این حوزه با مشکل جدی مواجه می باشد که البته بیمه ها در این زمینه می توانند بسیار کار گشا باشند.
