فراروـ قسمت چهارم سریال حرفهای به نویسندگی و کارگردانی مصطفی تقی زاده و تهیه کنندگی سعید خانی چهارشنبه ۱۲ آبان ۱۴۰۰ وارد شبکه نمایش خانگی شد.
در خلاصه داستان این قسمت آمده است:
«سیامک و سینا تجهیزات لازم برای دزدی از گاوصندوق را تهیه کرده‌اند و خود را برای سرقت آماده می‌کنند، از سوی دیگر سهیل و تلما پس از مراجعه به پزشک متوجه می‌شوند که...»
کامران آخرین تلاش‌هایش را برای ماندن در کارخانه می‌کند. او کارگر‌های خط تولید را تحریک می‌کند که بدون او کار نکنند؛ اما تیغش آن‌طور که خودش فکر می‌کند، برندگی ندارد. کیوان اعتصاب آن‌ها را در ده دقیقه می‌شکند. سهیل و تلما نتایج آزمایش جدید را پیش دکتر می‌برند. تومور تلما بزرگ‌تر شده است و اوضاع سلامتی‌اش خطرناک‌تر از قبل است. آن‌ها برای جراحی باید زودتر اقدام کنند و این جراحی بیشتر از یک‌بار نمی‌تواند انجام شود و بهترین انتخاب کلینیکی در آلمان است. سهیل حاضر می‌شود برای جور کردن پول عمل به رویا رو بیاندازد. با رویا قرار می‌گذارد؛ اما چند ساعت مانده به قرار کیوان آن را کنسل می‌کند.
در شب سرقت همه اعضای خانواده کیوان انگیزه‌ای برای شرکت در این دزدی دارند. کامران اعتبارش را در کارخانه از دست داده و در آستانه اخراج است، سهیل پیش‌تر با رویا اختلاف داشته است و حالا برای جور کردن پول جراحی انگیزه دارد و سینا هم که عملا در دزدی شریک است. پلیس با روی دادن سرقت به همه آن‌ها شک خواهد کرد. در انتهای قسمت چهارم هم مثل قسمت قبلی صحنه‌هایی از یک فاجعه در خانه رویا نمایش داده می‌شود. سریال عملا چیزی را پیش نمی‌برد؛ اما نشان دادن چند تصویر از آینده سعی می‌کند مخاطب کلافه را برای دیدن قسمت بعدی هم ترغیب کند.
چهار قسمت گذشته است و چه بهتر بود اتفاقی که سریال برای آن تبلیغ می‌کند تا حالا می‌افتاد و صحنه طولانی و خسته کننده‌ای که به کندترین شکل ممکن درام را پیش می‌برند، نمایش داده نمی‌شد. تک سکانسی از سر زدن سونیا به پدرش در آسایشگاه، پیغام صوتی تلما برای سهیل در جواب حرفهای او و... . راستی تلما مگر با مادرش در کافه کار و زندگی نمی‌کرد؟ آن موقع شب در پارک چه می‌کرد؟!
حرفهای می‌خواهد هم داستان معمایی و جنایی داشته باشد و هم ملودرام عاشقانه. صحنه‌ای از تیراندازی و کتک‌کاری سیامک و صحنه‌ای از حرفهای عاشقانه کیوان و رویا. اما عملا هیچ کدام این‌ها پیش نمی‌رود. چهار قسمت می‌گذرد و هنوز آن کنش دراماتیک و آن چیزی که کاراکتر‌ها را به جز نسبت‌های خانوادگی‌شان به هم مربوط کند، رخ نداده است. مقدمه‌ای چهار قسمتی (یا بیشتر) برای یک سریال در این روزگار و روز‌ها خیلی طولانی و کش‌دار است. به هر روی می‌توان گفت که حرفهای هنوز شروع نشده است و برای رسیدن به این شروع هم معلوم نیست چقدر زمان لازم باشد و کدام دسته از مخاطبان حوصله صبر برای آن را داشته باشند.
