قهرمان وزنه‌برداری جهان گفت: اردوی آخر تیم ملی بدترین شرایط را داشت، اما وزارت ورزش به ما توجهی نکرد. این در حالی است که در مراسم بدرقه رشته‌های دیگر پاداش می‌داد.
به گزارش ایسنا، رسول معتمدی درباره‌ی عملکرد خود در مسابقات قهرمانی بزرگسالان جهان ازبکستان بیان کرد: من در سالن گرم کردن وضعیت خوبی داشتم. در حرکت اول یک ضرب میله به سرم برخورد کرد و باعث شد تمرکزم به هم بریزد. در دو حرکت بعدی توانستم به خوبی وزنه‌ها را مهار کنم از آنجا که وزنه‌بردار کره‌ای یک ضرب زن بود، می‌خواستم فاصله‌ام با او زیاد نشود تا برای حرکت دوضرب به مشکل بر نخورم و خدا را شکر این اتفاق هم رخ داد.
در حرکت دوضرب هم استراتژی ما این بود که با اولین حرکت، مدالم را قطعی کنم. حرکت دوم برای کسب طلای مجموع بروم و در حرکت سوم هم به رکورد جهان حمله کنم. اشتباهی از سوی من رخ داد و حرکت دوم دوضرب را با وجود این که وزنه سبک بود، از دست دادم و در حرکت سوم مدال طلا را قطعی کردم. می‌توانستم بیش‌تر از این هم وزنه بزنم، اما زیاد کردن وزنه کمی ریسک بود و با همان ۲۲۰ کیلوگرم هم می‌توانستم طلای مجموع را بگیرم بنابراین تصمیم بر این شد که ۲۲۰ کیلوگرم را بزنم.
معتمدی در پاسخ به این پرسش که چه حسی دارد که در اولین حضورش در مسابقات قهرمانی بزرگسالان جهان مدال طلای مجموع را کسب کرد؟ گفت: قبل از آغاز مسابقات همه از من توقع کسب مدال طلا را داشتند و زمانی که به آن رسیدم به نوعی انجام وظیفه کردم. حس کردم این طلا حق تیم ایران است و من وسیله‌ای شدم تا این کار را انجام دهم. خوشحالم که دل مردم شاد شد و انتظاری که داشتند را برآورده کردم.
واقعیت این است که برای این مسابقه فشار زیادی روی من بود، چون مردم از من توقع مدال طلا داشتند و استرس این را داشتم که می‌توانم مدال طلا را بگیرم یا نه. حتی به شوخی به سرمربی تیم ملی می‌گفتم من بعد از این مسابقه خداحافظی می‌کنم، چون اگر بخواهم چند مسابقه دیگر هم این فشار و استرس را تحمل کنند تمام موهایم سفید می‌شود. الان خوشحالم که روسفید شدم امیدوارم در مسابقات آینده هم برای شاد کردن دل مردم چیزی کم نگذارم.
این قهرمان جهان با اشاره به مشکلات تیم ملی برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان، تصریح کرد: در اردوی آخر واقعا شرایط سختی داشتیم حتی آب برای خوردن هم وجود نداشت و وزارت ورزش و شخص وزیر به وزنه‌وبرداری بی‌توجه بودند. مردم فقط همان لحظه رقابت و گرفتن مدال را می‌بینند و خوب است که بدانند قبل از آن چه شرایط سختی را داشتیم، اما متاسفانه وزیر ورزش هیچ توجهی نکرد و حتی یک بار هم در تمرینات ما حاضر نشد تا ببیند در چه شرایطی قرار داریم. الان که دیگر مدال گرفتیم بخواهند توجه کنند فایده‌ای ندارد و مانند نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب است.
نکته جالب این است که ما می‌دیدیم که وزیر در مراسم بدرقه تیم‌های دیگر حاضر می‌شود و به آن‌ها پاداش می‌دهد، اما دریغ از این که حتی یک پیام برای وزنه‌برداران بفرستد یا بخواهد انگیزه‌ای بدهد فقط خدا را شکر می‌کنم که مقابل مردم رو سفید شدیم.
این وزنه‌بردار دسته ۱۰۲ کیلوگرم ایران در مورد انگشتری که هنگام رفتن روی سکو در دست داشت، گفت: وقتی برای اهدای مدال به موزه آستان قدس رضوی رفته بودم، مسوول آن بخش انگشتری به من داد که نگین آن از سنگ قبر امام رضا (ع) بود. من در همان سفر مشهد از امام رضا خواستم که کمکم کند تا در مسابقات قهرمانی جهان موفق باشم و نیت کردم که در صورت موفقیت، هنگام رفتن بر روی سکوی انگشتر را بیندازم. البته پس از آن هجمه‌های زیادی به من وارد شد خیلی حرف‌ها به من زدند، اما مهم برای خودم این بود، نیتی که داشتم را انجام دهم.
معتمدی در مورد شادی او و حقوقی در لحظات پایانی مسابقه، تاکید کرد: من برای حقوقی بسیار خوشحالم که توانست به مدال جهانی برسد. او زحمت زیادی در این سال‌ها کشیده است و حقش مدال جهانی بود. فکر می‌کنم بعد از سال‌ها شور و شادی خاصی روی تخته مسابقات شاهد بودیم و فضای صمیمی وجود داشت. من از همه کسانی که زحمت کشیدند تشکر می‌کنم و امیدوارم توانسته باشم با این مدال زحمات‌شان را جبران کنم.
