برخی تفاوت‌های تربیتی بین والدینی که دارای فرزند پسر و دختر هستند، وجود دارد. مثل اینکه استفاده از برخی واژه‌ها یا جمله‌ها برای پسر‌ها و دختر‌ها چه نفع یا سودی دارد و چه چیز‌هایی در فرایند تربیتی آن‌ها موثر و مهم است.
به گزارش فارس، تربیت فرزند از دیرباز جزو مسائل اساسی و بنیادی در جامعه و به ویژه دین اسلام محسوب می‌شده است، به ویژه در دنیای امروز که رشد گسترده تکنولوژی اینترنت و فضای مجازی را شاهد هستیم، از یک جایی به بعد دیگر موضوع تربیت خیلی سخت‌تر می‌شود.
حتی خود غرب هم این روز‌ها فهمیده که رایانه، سرگرمی‌های تلویزیونی و سینمایی و اینترنتی بنیان خانواده را سالم تربیت نمی‌کند، بنابراین تربیت می‌بایست از درون خانواده و از سوی والدین صورت بگیرد.
در عرصه مباحث تربیتی گاه پیش می‌آید که در تربیت فرزند دختر و پسر تفاوت‌هایی می‌بایست والدین قائل شوند مثل اینکه گفتن برخی جملات یا انجام دادن برخی کار‌ها نزد یا در کنار فرزندان دختر و پسر با هم فرق دارد.
تفاوت‌های جسمی، روانی و شناختی دختران و پسران باعث می‌شود که والدین نیاز باشد ظرافت‌هایی را در این تربیت آن‌ها به کار ببرند که در این گزارش به برخی از این مباحث در ارتباط با تربیت فرزند پسر می‌پردازیم.
یکی از موارد ممنوعه در تربیت فرزند پسر این است که به او یاد دهیم گریه نکند با این جملات که:
«مگه تو دختری گریه می‌کنی؟ مرد که گریه نمی‌کنه!»
گریه باعث تخلیه احساس غم و ناراحتی و سبک شدن یک انسان سالم (صرف نظر از جنسیتش) می‌شود. در غیر این صورت شما عملا به پسرتان یاد داده‌اید که احساساتش را تخریب کند و بروز ندهد!
یکی دیگر از موارد اشتباه تربیتی این است که رنگ‌ها را جنسیت بندی کنیم. مثلا به پسرتان نگویید:
مگه تو دختری صورتی می‌خوای! پسرا که صورتی نمی‌پوشن!
اینکه فرزند پسر شما به رنگ صورتی یا سرخابی علاقه نشان دهد روحیه لطیف و هنرمندانه او را نشان می‌دهد. رنگ‌ها را جنسیتی نکنید و اجازه دهید فرزندتان بدون حس قضاوت شدن، رنگ لباس و اسباب بازی‌هایش را بدون برچسب‌زنی انتخاب کند. خودش انتخاب کند و شما چه می‌دانید شاید اگر مانعش نشوید بعدا یک پیکاسوی دوم شود!
دادن مسئولیت به فرزند و کمک به مادر وظیفه تمام اعضای خانواده است اگر شما از آن دست آقایون هستید که که به پسرتان می‌گویید: پسرا که ظرف نمی‌شورن تو بشین خواهرت سفره رو جمع می‌کنه! یا شما به عنوان یک مادر به پسرت می‌گویی: پسرا که فقط کارای مردونه انجام میدن! برو به پدرت کمک کن!
قطعا شما در پسرتان ذهنیت سازی کردید تا در آینه یک مرد و همسر بی‌مسئولیت و نالایق تحویل جامعه دهید که دست به سیاه و سفید نمی‌زند و فقط شش متر زبان و ادعا دارد!
کمک گرفتن از فرزندان (چه دختر و چه پسر) باعث ایجاد حس مفید و ارزشمند بودن در کودک می‌شود.
این هم یکی از مواردی است که پسر‌ها را در بازی نقش‌ها محدود می‌کند اینکه انتظار داریم خاله بازی نکنند فقط با توپ و چماغ و شمشیر بازی کنند. مگر مرد جنگ فقط می‌خواهید تربیت کنید؟
بنابراین به پسرتان نگویید:
پسرا که عروسک بازی و خاله بازی نمی‌کنن این کار دختربچه‌هاست! یا پسرا فقط با توپ و شمشیر و ماشین بازی می‌کنن!
پسربچه‌ها در حین خاله بازی نقش پدر، همسر و حتی هویت زنانه وجودشان را در نقش یک مادر تمرین می‌کنند. ان‌ها تمرین می‌کنند که چطور از یک عروسک حمایت و مراقبت کنند (درست مثل یک پدر خانواده)؛ بنابراین مانع بازی بچه‌هایتان نشوید. بگذارید هر طور که دوست دارند بازی کنند.
گاه دیده می‌شود که والدین مانع بازی‌های بچه‌ها می‌شوند مخصوصا شیطنت‌های پسرانه که به نام بی‌فعالی برچسب می‌خورد.
پسر‌ها نیاز دارند که انرژی‌شان تخلیه شود؛ بنابراین بازی کردن و شیطنت‌هایشان را به شلوغ کردن منتسب نکنید و مانعشان نشوید. شما به عنوان پدر و مادر آگاه می‌بایست فضا را برای بازی بچه‌ها فراهم کنید.
-به پسرتان مسئولیت‌هایی را واگذار کنید
مثلا اجازه دهید در کار‌های خانه به شما کمک کند و نگویید که این‌ها کار دخترانه است. مثلا پسرم می‌تونی سفره رو پهن کنی؟ پسرم می‌تونی پیش دست‌ها رو جلوی مهمون‌ها بزاری؟
-بگذارید احساساتش را بروز دهد:
بروز دادن احساسات به معنای دخترانگی نیست. هر انسانی می‌بایست انرژی روانی اش زمان ناراحتی یا عصبانیت خالی شود. از باور‌های نادرست مثل اینکه مرد که گریه نمی‌کند، جلوگیری کنید.
-محبت‌تان را به صورت فیزیکی به پسرتان نشان دهید:
برخی خانواده‌ها تصور می‌کنند که، چون پسر دارند نباید اور ا ببوسند تا مرد بار بیایید درحالی که این تفکر اشتباهی است پسر هم، چون دختر نیاز به محبت و آغوش و نوازش دارد. او را محکم بغل کنید و ببوسید و او را هدیه خداوند بدانید.
