این مومیایی مصری در سال ۱۸۲۶ به ورشو آورده شده بود و روی تابوت آن «یک مرد کاهن» نوشته شده بود، اما سال گذشته عکسبرداری با اشعه ایکس و آزمایش‌های کامپیوتری محققان نشان داد که متعلق به یک زن باردار هفت‌ماهه است.
تیمی از پژوهشگران که سرگرم تحقیق بر روی جسد یک زن باردار مومیایی هستند می‌گویند دریافته‌اند که چگونه جنین این زن برای ۲ هزار سال دست‌نخورده در رحم او باقی مانده است.
به گزارش یورونیوز، این مومیایی مصری در سال ۱۸۲۶ به ورشو آورده شده بود و روی تابوت آن «یک مرد کاهن» نوشته شده بود، اما سال گذشته عکسبرداری با اشعه ایکس و آزمایش‌های کامپیوتری محققان نشان داد که متعلق به یک زن باردار هفت‌ماهه است.
پژوهشگران تخمین زده بودند این زن بین ۲۰ تا ۳۰ سال سن داشته و اندازه جمجمه جنین نیز نشان داده بود هفته ۲۶ تا ۲۸ بارداری را می‌گذرانده است.
این اولین مورد شناخته‌شده در جهان است که صنعت باستانی مومیایی توانسته از اجزای بدن یک زن باردار به خوبی محافظت کند، با این حال دلیل این امر معلوم نبود.
اکنون نگاه دقیق‌تر به مومیایی نشان می‌دهد که جنین در حین زایمان نمرده بوده است. محققان دریافته‌اند که مومیایی زن با ماده «ناترون» حفظ شده است.
ناترون که یک نمک قلیایی موجود در بستر دریاچه‌های خشک است و با نام بوره ارمنی نیز شناخته می‌شود، در شماری از دریاچه‌های مصر یافت می‌شود.
این ماده که برای مومیایی کردن جسد استفاده می‌شده است، بدن را خشک می‌کرده و با عمل به عنوان یک ضدعفونی کننده باعث جلوگیری از تجزیه شدن جسد توسط باکتری‌ها می‌شده است.
استفاده از این نمک سطح pH خون را کاهش می‌دهد و همزمان با افزایش غلظت آمونیاک و اسید فرمیک، خون و مایع نگه‌دارنده جنین اسیدی‌تر شده و این امر استخوان‌ها را به اصطلاح معدنی یا سنگی‌شکل می‌کند. امری که باعث حفظ ساختار جنین شده و رحم برای دو هزار سال دست‌نخورده و بکر باقی مانده است.
باستان‌شناسان می‌گویند علیرغم این سنت که قبل از انجام عمل مومیایی امعاء و احشاء و اعضای داخلی بدن فرد تخلیه می‌شود، هنوز نمی‌دانند چرا مومیایی‌کنندگان جنین را از بدن زن خارج نکرده‌اند.
