سال‌هاست دو تیم پرطرفدار پایتخت بر طبل تبعیض کوبیده‌اند. این دو تیم معتقدند نهاد‌های ورزشی و فوتبالی و حتی دولتی و حاکمیتی از تیم رقیب طرفداری می‌کنند.
سال‌هاست دو تیم پرطرفدار پایتخت بر طبل تبعیض کوبیده‌اند. این دو تیم معتقدند نهاد‌های ورزشی و فوتبالی و حتی دولتی و حاکمیتی از تیم رقیب طرفداری می‌کنند. مهم‌ترین نشانه‌های این تبعیض را هم در خرج و مخارج باشگاه جست‌وجو می‌کنند. رقیب اینقدر هزینه کرده، رقیب فلان بازیکن را به خدمت گرفته، رقیب فلان‌جا اردو می‌زند و... سهم اعتراض استقلالی‌ها هم البته بیشتر بوده چرا که پرسپولیس موفقیت‌های متوالی کسب کرده و از نظر تیم رقیب این خود شاهد مثالی است برای الطاف پشت پرده.
ادعای مقامات، اعضای کادر فنی دو تیم و برخی بازیکنان در تمام این سال‌ها حرف‌هایی روی هوا بوده است چرا که عدد و رقمی در این میان مطرح نمی‌شد. به صورت شهودی می‌شد تشخیص داد که هر دو تیم تقریبا به یک اندازه در بازار‌های نقل‌وانتقالاتی فعال هستند، به یک اندازه ستاره دارند و به یک اندازه از امکانات بهره می‌برند، اما جز معدود مواردی که قرارداد یکی دو بازیکن رسانه‌ای می‌شد، کسی نمی‌توانست مقایسه درستی بر اساس جزییات مبتنی بر عدد و رقم انجام دهد. تا اینکه با تصویب عرضه حدود ده درصد از سهام سرخابی‌ها، دو باشگاه موظف شدند صورت‌های مالی و هزینه‌های خود را به صورت شفاف منتشر کنند.
در دو نامه منتشرشده از سوی دو باشگاه مشخص شد پرسپولیس امسال ۱۴۰ میلیارد تومان هزینه کرده است و استقلال ۱۶۲ میلیارد تومان. در ریز جزییات هزینه‌های دو باشگاه موارد جالبی وجود دارد. پرسپولیس در قسمت کادر فنی ۲۹ میلیارد تومان هزینه کرده است و برای ۲۴ بازیکن ایرانی حاضر در تیم ۹۵ میلیارد تومان. دو بازیکن تاجیکستانی پرسپولیس نیز روی هم ۱۱۰ هزار دلار دریافت کرده‌اند. سرخ‌ها ۲۵۰ هزار دلار هم برای بازیکنان خارجی دیگر هزینه کرده‌اند که مشخص نیست رادوشویچ را هم شامل می‌شود یا تنها مربوط به تمیروف بازیکن جدید ازبکستانی تیم است. استقلال برای ۲۹ بازیکن ایرانی حاضر در لیست در مجموع ۹۸ میلیارد تومان در نظر گرفته است.
بازیکنان خارجی استقلال سهم بیشتری از هزینه‌های تیم را به خود اختصاص داده‌اند و روی هم رفته نزدیک ۵۰ میلیارد تومان خرج روی دست باشگاه گذاشته‌اند. کادرفنی استقلال هم قرارداد‌هایی به ارزش ۱۳ و نیم میلیارد دارند. البته معلوم نیست رقم قرارداد گابریل پین دستیار ایتالیایی مجیدی در بخش بازیکنان خارجی لحاظ شده یا در قسمت کادرفنی. استقلال یک هزینه پر سر و صدای دیگر هم دارد و آن‌هم اجاره خانه یک میلیاردودویست میلیون تومانی برای رودی ژستد است. در فوتبال روز دنیا آنچه ملاک قدرت یک تیم در نظر گرفته می‌شود هزینه‌های باشگاه است.
اینکه یک تیم چقدر می‌تواند پول خرج کند. حال اینکه منابع چطور هزینه می‌شوند یا چقدر بازدهی دارند یک بحث دیگر است و مربوط به هنر مدیریت افراد می‌شود. به هر حال آنچه روی کاغذ آمده نشان می‌دهد دو تیم استقلال و پرسپولیس در خرج و مخارج دست کمی از هم ندارند و تقریبا به یک اندازه هزینه کرده‌اند. با وجود چنین سندی حرف زدن از اینکه رقیب مورد مرحمت بیشتری قرار می‌گیرد یا دست و بالش بازتر است، دیگر نه یک شوخی بی‌مزه که اصرار بر نادانی است. ممکن است گفته شود تیم خودش درآمدزایی کرده است و به همان اندازه هزینه می‌کند و این نافی وجود تبعیض نیست.
آن وقت این سوال باید پاسخ داده شود که پس چرا مدیران باشگاه و اعضای کادرفنی و برخی بازیکنان تیم مدام از نداشتن و جیب خالی و مشکلات اقتصادی شاکی هستند؟ همین فصل پیش بود که اظهارات بازیکنان استقلال در مورد «غذا» خبرساز شد و همین هفته گذشته بود که علی پروین گفت من هر موقع یحیی گل‌محمدی را می‌بینم مشغول نالیدن است.
تردیدی نیست که اگر نهادی قرار بود جلوی موفقیت یک باشگاه را بگیرد در نخستین مرحله جلوی ریخت‌وپاش‌های آن تیم را می‌گرفت. اما وقتی تیمی می‌تواند همه ستاره‌های لیگ را جمع کند، بازیکن خارجی به خدمت بگیرد و اردوی باکیفیت برگزار کند یعنی همه اسباب موفقیت فراهم شده و اگر نتیجه حاصل نمی‌شود یعنی مشکلات داخلی است.
