فرارو- وقتی جنگ جهانی دوم به پایان رسید، ژاپن تقریبا با خاک یکسان شده بود. همۀ شهر‌های بزرگ، صنایع و شبکه‌های حمل و نقل به شدت آسیب دیده بودند و حتی غذا برای خوردن به اندازۀ کافی وجود نداشت. اما سال‌های بعد از جنگ برای ژاپن دوران یک تحول عظیم و چشمگیر بود. در طی این سال‌ها بود که از دل خاکستر‌های جنگ، یکی از بزرگترین قدرت‌های اقتصادی دنیا زاده شد.
به گزارش فرارو؛ بعد از اشغال ژاپن توسط متفقین، آمریکا که نقش اصلی را در تسلیم کردن ژاپن داشت، تصمیم گرفت تغییراتی اساسی در اقتصاد و سیاست ژاپن به وجود بیاورد که این کشور متخاصم را به متحدی دائمی تبدیل کند. مهم‌ترین انگیزۀ آمریکایی‌ها در ایجاد این تغییرات جلوگیری از گسترش نفوذ شوروی بود. اگر اقتصاد ژاپن به سرعت بهبود پیدا نمی‌کرد این احتمال وجود داشت که مردم برای دست‌یابی به عدالت و حداقل‌های اقتصادی به ساختار سیاست و اقتصاد کمونیستی گرایش پیدا کنند.
مهم‌ترین تغییراتی که در دوران اشغال ژاپن اتفاق افتاد عبارت بود از غیرنظامی شدن ژاپن، تغییر ساختار سیاسی و تبدیل امپراطوری به حکومتی دموکراتیک و بازسازی سیستم اقتصادی و آموزشی. تغییراتی که اتفاق افتاد، آنقدر سریع و تاثیرگذار بود که خیلی زود پیوند‌های محکمی بین ژاپن و آمریکا به وجود آورد. فرهنگ و صنایع آمریکایی تبدیل به بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ژاپن بعد از جنگ شدند و در واقع می‌شود گفت این شرقی‌ترین کشور دنیا به یک معنا تبدیل به بخشی از «غرب» شد.
در سال ۱۹۵۲ اشغال رسمی ژاپن خاتمه یافت، اما ارتباط ژاپن و غرب نه تنها قطع نشد بلکه روز به روز پیوند‌های محکمتری در عرصه‌های فرهنگی و اقتصادی میان آن‌ها به وجود آمد. عکس‌هایی که در اینجا ملاحظه می‌کنید مربوط به دهۀ پنجاه میلادی هستند؛ همان دورانی که ژاپن در مسیر تحول چشمگیر فرهنگی و اقتصادی خود قرار گرفته بود.
۱. دختر جوان ژاپنی با لباس سنتی کیمونو، در حال بازی با حلقه‌های هولاهوپ که استفاده از آن‌ها تازه در آمریکا رایج شده بود (۱۹۵۸).
۲. زنان ژاپنی در حال استقبال از سربازانی که از اسارت آزاد شده‌اند. سربازان، خاکستر دوستانشان را که در اسارت از دنیا رفته‌اند در دست دارند (۱۹۵۰).
۳. هر دو تصویر مربوط به «نمایشگاه آمریکا» هستند که در سال ۱۹۵۰ در اوزاکای ژاپن برگزار شد. هدف از این نمایشگاه «به تصویر کشیدن رخداد‌های مهم تاریخ آمریکا و نشان دادن مسیر رشد علم و صنعت و کشاورزی در ایالات متحده» بود. تصویر سمت چپ سه دختر ژاپنی را در پای ماکتی از مجسمه آزادی نشان می‌دهد و تصویر سمت راست هم مربوط به ماکت مجسمه‌های یادبود کوهستان راشمور است (۱۹۵۰).
۴. بمب‌افکن‌های نیروی هوایی آمریکایی در ژاپن قبل از پرواز برای انجام ماموریت در کره (۱۹۵۰).
۵. دختر ژاپنی در حال دسته‌بندی مروارید‌های به دست آمده از مزرعۀ مروارید در آیسشیما. مروارید‌ها بر حسب اندازه و رنگ از هم جدا می‌شوند (۱۹۴۹).
۶. سالن غذاخوری یتیم‌خانه‌ای در اوزاکا. در اینجا ۱۶۰ کودک یتیم با هزینۀ ارتش آمریکا نگه‌داری می‌شدند (۱۹۵۱).
۷. کارشناسان صنعتی در حال بازدید از ماشین‌های تولید لامپ در کارخانۀ تولیدات الکتریکی در توکیو (۱۹۵۱).
۸. مسابقۀ دوستانه بین ستارگان بیسبال آمریکا و تیم یومیوری جاینتز ژاپن (۱۹۵۱).
۹. شش سال بعد از بمباران اتمی؛ دکۀ سوغاتی فروشی نزدیک به گنبد تالار ترویج صنعتی شهر هیروشیما. این گنبد تقریبا تنها ساختمان هیروشیما بود که سرپا باقی ماند و بقیۀ ساختمان‌های شهر با خاک یکسان شدند (۱۹۵۱).
۱۰. مسافران در یکی از ایستگاه‌های قطار توکیو به اوزاکا با هدایت یک مربی سه دقیقه نرمش می‌کنند. این کار برای حفظ انعطاف و سلامت بدن مسافران در سفر‌های طولانی انجام می‌شد (۱۹۵۲).
۱۱. بررسی یک عدسی در کارخانۀ دوربین‌سازی نیکون در توکیو (۱۹۵۲).
۱۲. تظاهرات خونین روز اول ماه می سال ۱۹۵۲ که در اعتراض به قرارداد امنیتی میان ژاپن و آمریکا برگزار شد. طبق این قرارداد آمریکا بعد از پایان دادن به اشغال ژاپن می‌توانست نیرو‌های نظامی خود را در این کشور حفظ کند.
۱۳. تظاهرات روز اول می در توکیو به خشونت کشیده شد و دو نفر در طی آن کشته و تعداد زیادی زخمی شدند.
۱۴. خانواده‌های ژاپنی که در زمان جنگ در چین سرگردان بودند در حال بازگشت به کشور هستند. دوچرخه‌ها را بنیاد‌های خیریه اهدا کرده‌اند (۱۹۵۲).
۱۵. کارگر یکی از استودیو‌های فیلمسازی در حال ساخت ماکتی از یک کشتی جنگی که قرار است در فیلمبرداری یک صحنۀ نبرد استفاده شود (۱۹۵۳).
۱۶. فیلمبرداری صحنه‌ای از فیلم «ناو جنگی یاماتو» در استخر استودیوی کمپانی فیلمسازی شین‌توهو. پس‌زمینۀ مصنوعی آسمان را در تصویر می‌توان دید (۱۹۵۳).
۱۷. تماشای مسابقات کُشتی آمریکایی در یک صفحۀ بزرگ تلویزیون در توکیو. تلویزیون و کشتی آمریکایی هر دو پدیده‌هایی تازه برای مخاطبان ژاپنی بودند.
۱۸. کارگران در حال جدا کردن قطعات لاشۀ یک ناو جنگی هستند که تقریبا به صورت کامل در زیر شن‌های ساحل ایوجیما مدفون شده بود (۱۹۵۴).
۱۹. تماشاچیان با بادبزن در حال تماشای مسابقۀ بین دو تیم بیسبال دانشگاهی در توکیو (۱۹۵۴).
۲۰. تصویری از آنتن ۵۱۶ متری ایستگاه تلویزیونی توکیو که با ده هزار لامپ چراغانی شده. این چراغانی به مناسبت آغاز پخش این ایستگاه در اول آوریل ۱۹۵۵ انجام شده بود (۱۹۵۵).
۲۱. بیش از چهل عکاس از کابینۀ جدید دولت ژاپن در کاخ نخست‌وزیری عکس می‌گیرند. روزنامه‌های ژاپنی می‌خواستند از هر رویدادی عکس‌هایی از همۀ زوایای ممکن داشته باشند (۱۹۵۴).
۲۲. زنان پرستاری که در نیروی تازه تاسیس دفاع ملی خدمت می‌کردند. این تصویر مربوط به مانوری است که نیرو‌های ژاپنی به صورت مشترک با نیرو‌های آمریکایی برگزار کردند (۱۹۵۵).
۲۳. عکس هوایی از توکیو که نشان می‌دهد ساختمان‌های مدرن و بلندمرتبه کم کم در حال ظهور هستند (۱۹۵۵).
۲۴. میتسوکو کورانوتو و امیکو تاکه‌موتو، دو دختر ژاپنی بازمانده از بمباران اتمی هیروشیما، ده سال بعد در حضور خبرنگاران در نیویورک. آن‌ها به همراه چندین دختر ژاپنی دیگر برای جراحی پلاستیک به نیویورک سفر کرده بودند (۱۹۵۵).
۲۵. راهپیمایان ژاپنی در اعتراض به آزمایش هسته جدید توسط بریتانیا، ماکتی از انفجار اتمی را در خیابان‌های توکیو به نمایش گذاشته‌اند (۱۹۵۷).
۲۶. سربازان نیروی دفاع ملی در حال تمرین با سرنیزه؛ با لباس‌هایی شبیه لباس سامورایی که برای مقاصد جدید تغییر داده شده بود (۱۹۵۷).
۲۷. حدود ۵۰ راهب بودایی که در مراسم یادبود قربانیان جنگ در کیوتو شرکت کرده‌اند (۱۹۵۸).
۲۸. کودکان به همراه خانواده‌هایشان در حال بازدید از نمایشگاه فضایی در توکیو (۱۹۵۸).
۲۹. کنسرت میکی کورتیس، یکی از برجستهترین چهره‌های موسیقی عامه پسند ژاپن که نقش مهمی در گسترش موسیقی راک در ژاپن دهۀ ۵۰ داشت (۱۹۵۸).
۳۰. فروشگاهی در توکیو که پوستر آبراهام لینکلن روی دیوار آن به چشم می‌خورد (۱۹۵۹).
۳۱. تورو اوهیرا، دوبلور شخصیت سوپرمن. حدود ۹۹ درصد برنامه‌های تلویزیون ژاپن در این زمان آمریکایی بود (۱۹۵۹).
۳۲. بعضی از دانشجویان گاهی با پوشیدن لباس‌های فرم به عنوان «هل‌دهنده» در ایستگاه‌های قطار شهری توکیو کار می‌کردند. وظیفۀ آن‌ها جا دادن مسافران در قطار با زور بود (۱۹۶۰).
۳۳. زن جوانی در ماشینش نشسته و به تلویزیون قابل‌حملی که کمپانی سونی در آن روز‌ها به تولید انبوه رسانده بود نگاه می‌کند. این تلویزیون صفحه‌ای هشت اینچی داشت و با باتری سه ساعت کار می‌کرد.
