روزنامه جوان متعلق به سپاه پاسداران نوشت: «عزل»، «ترور»، «دستگیری» و… کلماتی بود که در چند روز اخیر در مورد رئیس سازمان اطلاعات سپاه از رسانههای بیگانه شنیده شد. البته معدود افرادی در داخل از روی بیاطلاعی یا حب و بغضها چیزهایی شبیه همین حرفها را تکرار کردند.
همین چندگونهگوییها و تناقضگوییها البته یک نکته مهم را در خود پنهان دارد و آن اینکه دشمن برخلاف ادعایش به داخل نهادهای اطلاعاتی ما دسترسی ندارد و از این تغییر شوکه شده است. آشنایان به حوزه مدیریت کلان میدانند که هر جابهجایی مدیریتی مقدماتی دارد و خصوصاً تشریفاتی اداری برای مسئولیتهای حساس وجود دارد که لازم است طی شود.
طبیعی است که در حوزههای اطلاعاتی به دلیل حیطهبندی، طبقهبندی و حساسیتهای فوقالعاده این مراحل بدون سروصدا طی میشود و همینکه در آستانه تودیع و معارفه این خبر به بیرون درز میکند و تحلیلگران دشمن را به شوک و بهت فرو میبرد، بدان معناست که حیطهبندی و حراست از اطلاعات بهخوبی انجام گرفته است.
حجتالاسلام طائب قریب به ۱۳ سال ریاست سازمان اطلاعات سپاه را بر عهده داشت و این میزان امتداد مسئولیت یک فرد در رأس یک نهاد اطلاعاتی پس از انقلاب تقریباً بیسابقه است.
همین استمرار حاکی از رضایتمندی مجموعه نظام از کارنامه او است. بعد از ۱۳سال مسئولیت، جابهجایی امری کاملاً طبیعی است و عکس آن نوعی استثنا تلقی میشود. در میان فرماندهان ارشد سپاه و بهطورکلی نیروهای مسلح تعداد معدودی از افراد این بازه زمانی از ابقا در یک مسئولیت را تجربه کردهاند و اکثر فرماندهان در مدتی بسیار کوتاهتر مسئولیت خود را ترک گفتهاند. پس چرا این واژگان تخریبی در مورد این همه جابهجایی دیگر به کار نرفت؟
از شوک و بهت ناشی از غافلگیری دشمن که بگذریم، شاید عامل دیگر این نوع ذوقزدگی و واکنشهای هیجانی و عصبی را بایستی در کارنامه این سازمان در سالهای اخیر جستوجو کنیم. در واقع همه میدانیم به قطار ایستاده در ایستگاه کسی سنگ نمیزند و قطار در حال حرکت است که باید سنگاندازی کودکان نادان را به انتظار بکشد. بهنظر میرسد واکنشهای هیجانی و عصبی عناصر دشمن در واقع نه بر اساس اخبار، بلکه آرزوهایی است که ناشی از کینه آنان از موفقیت این سازمان شکل گرفته است.
طیف وسیعی از عناصر ضدانقلاب، سرویسهای اطلاعاتی، جریانات برانداز، مفسدان اقتصادی و سیاسی و جاسوسان و نفوذیها در این سالها هدف ضربه سازمان اطلاعات سپاه قرار گرفتهاند که شکستهایشان را از چشم حجتالاسلام طائب میدیدند و اکنون به خیال آنکه این رویکرد با رفتن او پایان میپذیرد در حال جشن و پایکوبی هستند.
اما اینان متوجه نیستند که او کرسی ریاست خود را به کسی تحویل میدهد که در تمام این ۱۳ سال به نحوی ناظر بر این سازمان بوده و قطعاً با همین خطمشی این سازمان در مبارزه با مفسدان، براندازان، جاسوسان و سرویسها موافق و همراه است و اگر محالاً غیر از این بود مسئولیت رئیس قبلی این سازمان ۱۳ سال به درازا نمیکشید!