(ویدئو) پیرزنی که با شیرینی معروفش اسطوره شد

امبا ساتینم اسطوره آشپزی محلی در سال ۲۰۱۹ زمانی که نتفلیکس گزارشی از غذا‌های شیرین سنتی دستپخت او را پخش کرد به شهرت بیشتری رسید.

به گزارش فرارو، با نزدیک شدن به گرگ و میش صبح در شهر یوگیاکارتا اندونزی که به خاطر غذا‌های خیابانی‌اش مشهور است، صفی از مشتریان خواب آلود در امتداد جاده در انتظار یک افسانه آشپزی محلی می‌ایستند.

ساعت در یوگیاکارتا به ۵ صبح می‌رسد و از تاریکی زنی کوچک و ضعیف سارافون پوش در پشت یک موتورسیکلت سیاه ظاهر می‌شود. او به آرامی حرکت می‌کند و سبدی را محکم در دست دارد که خوراکی‌های شیرینی را که بیش از نیم قرن می‌فروشد حمل می‌کند.

امبا ساتینم که اکنون ۷۶ سال سن دارد، برای دهه‌ها بهترین راز نگه‌داشته‌شده مرکز فرهنگی اندونزی بود، اما امروز پس از پخش برنامه «غذای خیابانی: آسیا» در نت‌فلیکس، به یک آشپز محبوب تبدیل شده است.

او هر روز قبل از سحر غرفه‌اش را باز می‌کند و روی میز قوز می‌کند تا تنقلات سنتی بازار معروف به جاجان پاسار را تهیه کند و بنوشد.

مشتریان در ساعات اولیه صبح صف می‌کشند تا کیک‌های لوپیس امبا ساتینم را خریداری کنند.

بر روی برگ موز مجموعه‌ای از خوراکی‌ها نشان داده شده است که شامل یک کیک شیرین اندونزیایی معروف به لوپیس است که از برنج چسبناک ساخته شده است.

او از غرفه‌ای که از سال ۱۹۶۳ اداره می‌کند گفت: من مدت زیادی است که لوپیس می‌فروشم، هیچ چیز تغییر نکرده است. پیرزن در حالی که آرام می‌خندید، اضافه کرد: من و لوپیس سرنوشت یکدیگر را داریم.

امبا ساتینم آن را با یک نخ نایلونی برش می‌دهد، قبل از چکاندن شکر مایع غلیظ نخل و پاشیدن نارگیل رنده شده، آن را با احتیاط روی برگ موز قرار می‌دهد. لوپیس، یک غذای شیرین سنتی است که از برنج چسبناک تهیه می‌شود و با نارگیل رنده شده و شکر نخل مایع سرو می‌شود.

وی که راز تهیه این غذا را از مادرش آموخته گفت: من به مادرم در تهیه این تنقلات کمک می‌کردم. وقتی متوجه شد که من در آن بهتر هستم، از من پرسید که آیا می‌خواهم آن‌ها را بفروشم یا خیر. من گفتم بله.

غرفه ساتینم اکنون روزانه توسط ده‌ها مشتری مجذوب احاطه شده است که هر حرکت او را تماشا می‌کنند و با تلفن‌های خود این روند را ثبت می‌کنند.

وی برای فروش یک وعده لوپیس ۱۰۰۰۰ روپیه (۰.۶۷ دلار) دریافت می‌کند.

مشتریانی که باید بیش از یک ساعت منتظر بمانند تا کام خود را شیرین کنند، از گوشه و کنار جاوه، جزیره اندونزیایی که یوگیاکارتا در وسط آن قرار دارد، می‌آیند.

یکی از آن‌ها راما لوهور از جاکارتا آمده است است. این زن ۳۹ ساله به خبرگزاری فرانسه گفت: ارزشش را دارد.

سختی کار امبا ساتینم فقط در ماه مبارک رمضان فروکش می‌کند. اما یک روز دیگر از سال، او زود از خواب برمی خیزد تا آماده سازی خود را آغاز کند.

او گفت: من معمولاً ساعت ۱ بامداد از خواب بیدار می‌شوم و بعد از عشاء به رختخواب می‌روم.

شوهرش مسئول برنج چسبنده است، پسرش هیزم را می‌گیرد و دخترش او را به محل کار می‌برد و در شیفت چهار ساعته او را همراهی می‌کند.