کسانی که امروزه با بستن چشمان خود بر شرایط شرعی، اجتماعی و سیاسی، مدعی امر به معروف و نهی از منکرند و به بهانه «حجاب شرعی»، کرامت زن مسلمان را در زیر چرخ‌های ون‌های گشت ارشاد له می‌کنند و یا به بهانه یک واجب شرعی، ده‌ها حرام دیگر مرتکب می‌شوند، چه توجیهی برای کار خود دارند و چه نتیجه‌ای را برای اقدامات خود متصور می‌دانند و به چه مکتب، مرام و کسانی خدمت می‌کنند؟.
روزنامه جمهوری اسلامی امروز در یادداشتی با عنوان «چند نکته درباره مسئله حجاب» نوشت:
یکی از شناخته شده‌ترین مبانی حکومت اسلامی که موجب می‌شود وظیفه احیا و اقامه واجبات شرعی در حوزه اجتماع را به عهده بگیرد، فریضه «امر به معروف و نهی از منکر» است و تردیدی نیست که این واجب شرعی، دارای شرایط مقرر در شرع می‌باشد و از اساس، زمانی لباس «واجب» به تن می‌پوشد که آن شرایط محقق شده باشد و الا نه تنها واجب نیست، بلکه ممکن است در شرایطی، لباس «حرمت» نیز به تن کند؛ لذا دو شرط مهم «احتمال تاثیر» و «عدم مفسده» در امر به معروف و نهی از منکر، این واجب را از تعبد صرف خارج و آن را به یک واجب سیال شرعی تبدیل می‌کند که تابع نتیجه ملموس است. اگر به گونه‌ای باشد که در مخاطبان امر نهی موثر است و مفسده‌ای هم بر آن بار نیست، واجب است و الا از گردونه واجبات شرعی خارج می‌شود.. چنان که اگر دارای مفسده و ضرر قابل توجه برای امر و نهی‌کننده باشد، حرام هم می‌باشد و روشن است که اگر زمانی این ضرر متوجه «اصل حکم» و یا «اصل دین» گردد، بخاطر پیامد‌های ناگوار و خطرناکی که دارد، حرمت آن نیز مضاعف خواهد بود.
به عبارت دیگر، اگر بنا است امر و نهی‌ای در باره حجاب صورت گیرد، بدین خاطر است که شهروندان را ترغیب به پوشش شرعی و فراگیری حجاب در اجتماع کرده، جامعه الهی را رقم بزند و باعث آبروی دین گردد، ولی اگر اثر عکس دارد، حکم آن نیز معکوس می‌شود. افزون بر این که، صرف نظر از شرایط شرعی، یکی از بدیهی‌ترین گام‌ها در حکمرانی و تدبیر اجتماعی، سنجش مصالح اجتماعی و کسب رضایت عمومی مردم در اقدامات سیاسی و اجتماعی دولت است، به گونه‌ای که اگر دولتی بدون توجه به افکار عمومی و رضایت‌مندی شهروندان، دست به اقدامات سیاسی و اجتماعی التهاب آفرین بزند، نه تنها اقدامات خود را بی‌اثر کرده است بلکه پایه‌های مشروعیت خود را نیز، متزلزل می‌کند.
با این وصف، کسانی که امروزه با بستن چشمان خود بر شرایط شرعی، اجتماعی و سیاسی، مدعی امر به معروف و نهی از منکرند و به بهانه «حجاب شرعی»، کرامت زن مسلمان را در زیر چرخ‌های ون‌های گشت ارشاد له می‌کنند و یا به بهانه یک واجب شرعی، ده‌ها حرام دیگر مرتکب می‌شوند، چه توجیهی برای کار خود دارند و چه نتیجه‌ای را برای اقدامات خود متصور می‌دانند و به چه مکتب، مرام و کسانی خدمت می‌کنند؟. به راستی، در هنگامه‌ای که نارضایتی از وضعیت سیاسی و اجتماعی به اوج خود رسیده و مشکلات روزمره کمر مردم را خم کرده است و ناکارآمدی دولت در حل مشکلات بیش از پیش، آشکار شده است، این بگیر و ببند‌ها به نام دین، آن هم با نیروی نظامی و انتظامی، چه معنایی دارد و بنا است با خدشه‌دار کردن چهره دین، حکومت دینی و روحانیت بر چه چیزی سرپوش گذاشته شود؛ با چه قیمتی؟! «فاعتبروا یا اولی الابصار».
