سریال هفت قسمتی «The Watcher» مجموعه‌ای در ژانر وحشت و آمیخته به هیجان و تعلیق، به نویسندگی و کارگردانی رایان مورفی است. نائومی واتس و بابی کاناوله بازیگران این سریال، نقش زوجی را ایفا می‌کنند که با تمام پس‌انداز خود خانه رویاهایشان را در یکی از مناطق نیویورک خریداری می‌کنند.
ماجرای رازآلود و ترسناک خانه‌ای قدیمی که مالکانش نامه‌هایی تهدیدآمیز از شخصی ناشناس دریافت می‌کردند، در قالب یک سریال کوتاه به نام «The Watcher» روایت شده است.
به گزارش ایسنا به نقل از الجزیره، «The Watcher» یکی از سریال‌های پرطرفدار نتفلیکس است که بر اساس داستانی واقعی ساخته شده و به جنبه ترسناک داستان قوت بخشیده است.
داستان درباره خانه‌ای زیبا و مجلل است که بیش از صد سال عمر دارد و افراد زیادی را به خود جذب می‌کند. در میان افرادی که علاقه‌مند به ساکن شدن در این خانه هستند، قرعه به نام یک خانواده می‌افتد، اما چیزی هست که جان افراد این خانواده را به خطر می‌اندازد.
سریال هفت قسمتی «The Watcher» مجموعه‌ای در ژانر وحشت و آمیخته به هیجان و تعلیق، به نویسندگی و کارگردانی رایان مورفی است. نائومی واتس و بابی کاناوله بازیگران این سریال، نقش زوجی را ایفا می‌کنند که با تمام پس‌انداز خود خانه رویاهایشان را در یکی از مناطق نیویورک خریداری می‌کنند.
اما طولی نمی‌کشد که این زوج نامه‌هایی از شخصی دریافت می‌کنند که خود را «مراقب» معرفی می‌کند و ادعا می‌کند که مراقب خانه و ساکنان جدید آن است.
در ادامه اتفاقاتی ترسناک روی می‌دهد؛ مثلا حیوان خانگی پسر خانواده کشته می‌شود و اشخاصی در خانه ظاهر می‌شوند. این جریانات سبب می‌شود تا این زوج به همسایه‌های خود مشکوک شده و در پی شناسایی هویت واقعی «مراقب» باشند.
سریال «The Watcher» بر اساس داستانی واقعی ساخته شده است. این داستان در سال ۲۰۱۸ در قالب یک مقاله در مجله نیویورک به چاپ رسیده است. در این مقاله ماجرای زن و شوهری که خانه‌ای قدیمی را خریداری می‌کنند و پس از آن نامه‌هایی مشکوک از شخصی ناشناس دریافت می‌کنند را شرح داده است.
اولین نامه متنی دوستانه داشته و به خانواده آن‌ها به خاطر ورودشان به آن محله خوش‌آمد گفته است، اما در ادامه نامه‌هایی تهدیدآمیز با تمرکز بر تهدید سه فرزند خانواده از سوی همان شخص برایشان ارسال می‌شود.
این خانواده، خانه‌ی مشکوک را تنها هشت ماه پس از خریداری در سال ۲۰۱۵ به فروش گذاشته‌اند و پس از اینکه مجبور شدند قیمت آن را کاهش دهند، از صاحبان قبلی خانه به خاطر اینکه درباره دریافت نامه‌های مشکوک به آن‌ها چیزی نگفته بودند، شکایت کردند.
محتوای سریال به خاطر حفظ جنبه دراماتیک اثر، تفاوت‌هایی با داستان واقعی دارد؛ از جمله اینکه قیمت واقعی خانه از آن چیزی که در سریال عنوان شده پایین‌تر بوده است و یا اینکه این خانواده در واقع به خانه‌ی خریداری شده نقل مکان نکرده بودند.
آن‌ها مالیات و پول خانه را پرداخت کرده بودند، اما خانه هنوز خالی بود. وقتی دوستانشان درباره اینکه چرا به خانه جدیدشان نقل مکان نمی‌کنند از آن‌ها پرسیدند این زوج جواب دادند که درگیر مشکلات قانونی هستند و دوستانشان گمان کردند که آن‌ها در شرف طلاق هستند.
آن‌ها در سال ۲۰۱۶ با پولی که از اطرافیانشان قرض گرفتند خانه‌ای دیگری در مکانی نامعلوم خریداری کردند. زن تمایل داشت در خانه جدید بماند، اما شوهرش مخالفت می‌کرد.
یک از محرک‌های اصلی سریال نگرانی بیش از حد پدر خانواده از شخصی است که برایشان نامه می‌نویسد. این نگرانی‌ها او را به سمت جنون می‌برد تا جایی که کارش را از دست می‌دهد و از همسرش هم جدا می‌شود. او که به همسایه‌ها درباره دست داشتن در این نامه‌ها مشکوک است، نامه‌هایی مشابه آنچه دریافت کرده را برای آن‌ها ارسال می‌کند و در نتیجه این اعمال همسرش به سلامت عقلی او شک می‌کند.
پدرخانواده در گفتگو با مجله نیویورک اعتراف کرده بود که به انگیزه انتقام و انتقال ترس هایش به همسایه‌ها، نامه‌هایی مشابه آنچه شخص ناشناس برای خانواده‌اش ارسال می‌کرده، فرستاده است.
در داستان واقعی هم گرچه خانواده مذکور به خانه جدید نقل مکان نکرده بودند، اما به خاطر نامه‌ها به همسایه‌هایشان به ویژه زوجی که پس از بازسازی خانه به آن‌ها سرزده بودند، مشکوک شده‌اند.
موضوعی که در سریال و در داستان حقیقی مشترک است، این است که تا کنون با وجود تحقیقات پلیس هویت شخصی که فرستنده نامه‌ها بود، مشخص نشده است.
البته این ماجرا برای خانواده‌ی مذکور سود هم داشته است آن‌ها با فروش داستان خود برای تبدیل آن به یک اثر نمایشی از این خانه ترسناک و نامه‌های تهدیدآمیز کسب درآمد هم کرده‌اند. در اواخر سال ۲۰۱۸ چند استودیو برای خرید حق پخش داستان و نیز حقوق مقاله چاپ شده در مجله نیویورک وارد رقابت شده‌اند.
