دوربین‌های زیر آب، تصاویری را ضبط کرده‌اند که سرپایان (cephalopods- شاخه‌ای از نرم‌تنان) صدف، لجن و جلبک‌ها را با بازو‌های خود جمع‌آوری می‌کنند و با استفاده از آب پرفشاری که از قیف (یا سایفون، که در پشت اختاپوس قرار دارد) خارج می‌شود، آن‌ها را به سوی همنوعان خود پرتاب می‌کنند. محققان حتی فهمیده‌اند که اختاپوس‌هایی که مورد هدف قرار می‌گیرند، برای جلوگیری از اصابت این ضربه، جا خالی می‌دهند و غوطه‌ور می‌شوند.
بازی عجیب اختاپوس‌ها، فرار از همنوع‌خواری و مسابقه جنگی انسان‌ها با طوطی‌های کاکل‌دار، در اینجا به رفتار‌های از حیوانات می‌پردازیم که در سال ۲۰۲۲ کشف شده‌اند.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از ساینتیفیک‌آمریکن، حیوانات متعدد ساکن بر کره زمین توانسته‌اند برای زنده ماندن در محیط خود، با اعضای گونه خود و دیگر گونه‌ها به تعامل برسند و به خوبی با آن‌ها سازش کنند، اگرچه این روش‌ها گاهی کاملا عجیب هستند.
محققان هر سال به یافته‌های جدید در مورد رفتار‌های عجیب، جالب و گاهی خنده‌دار حیوانات دست می‌یابند و سال ۲۰۲۲ قطعا از این قاعده مستثنی نبوده است. مجله Scientific American برخی از این عجایب یافت شده در سال گذشته را گردآوری کرده است.
همانطور که یک نیویورکی اعلام می‌کند: «هی، من اینجا قدم می‌زنم!»، اختاپوس‌های گلومی که بیشتر در سواحل استرالیا زندگی می‌کنند، احتمالا با پرتاب اشیاء، با همنوعان خود ارتباط برقرار می‌کنند.
دوربین‌های زیر آب، تصاویری را ضبط کرده‌اند که سرپایان (cephalopods- شاخه‌ای از نرم‌تنان) صدف، لجن و جلبک‌ها را با بازو‌های خود جمع‌آوری می‌کنند و با استفاده از آب پرفشاری که از قیف (یا سایفون، که در پشت اختاپوس قرار دارد) خارج می‌شود، آن‌ها را به سوی همنوعان خود پرتاب می‌کنند.
محققان حتی فهمیده‌اند که اختاپوس‌هایی که مورد هدف قرار می‌گیرند، برای جلوگیری از اصابت این ضربه، جا خالی می‌دهند و غوطه‌ور می‌شوند. دانشمندان هنوز به طور دقیق نمی‌دانند که چه چیزی باعث این رفتار اختاپوس‌ها می‌شود، اما گمان می‌کنند که این نوعی برقراری ارتباط با یکدیگر است.
زندگی ممکن است برای برخی عنکبوت‌های نر که به دنبال تولید مثل هستند سخت باشد، زیرا ممکن است آن‌ها پس از اتمام عمل جنسی توسط جفت خود خورده شوند. این عمل را همنوع‌خواری جنسی (اشاره به cannibalism به معنای آدمخواری) می‌نامند.
اما عنکبوت‌های نر متعلق به گونه گوی باف، راه‌های جلوگیری از این پایان وحشتناک را یافته‌اند: انرژی ذخیره شده در پا‌های جلویی، به آن‌ها کمک می‌کند تا در کسری از ثانیه عنکبوت ماده را منجنیق کرده و پرتاب کنند.
شیچانگ ژانگ، نویسنده اصلی این مقاله که یک اکولوژیست رفتار شناسی در دانشگاه هوبی چین است، به Scientific American گفت: مردی را با قد ۱۸۰ سانتیمتر در نظر بگیرید که در عرض یک ثانیه خود را ۵۳۰ متر پرتاب کند، این کاری است که عنکبوت‌های نر انجام می‌دهند تا زنده بمانند و بتوانند دوباره جفت‌گیری کنند».
محققان توانستند با استفاده از دوربین‌های زیرآب منطقه وسیعی پوشیده از نوعی انگل (sponge) را در اعماق دریا و در بستر اقیانوس منجمد شمالی ببینند که مانند فرشی بر آتشفشان‌های خاموش گسترده شده‌اند و در شرایط سخت و مناطق منجمد و پوشیده از یخ زندگی می‌کنند.
این کشف بزرگ آن‌ها را شگفت‌زده کرده است. چگونه این موجودات در شرایطی که مواد غذایی کمی برایشان موجود است زنده مانده‌اند؟ مشخص شد که آن‌ها دارای باکتری‌هایی هستند که به آن‌ها در هضم فسیل‌های کرم‌های لوله‌ای که در زمان‌های دور منقرض شده‌اند کمک می‌کند.
تنها کودکان نیستند که انگشت در بینی خود کرده و چیزی را که از آن خارج می‌کنند، می‌خورند. یک آی‌آی (نوعی میمون پوزه‌دار) در دوربین‌ها ثبت شده است، که گویی به دنبال طلا می‌گردد. او این کار را با انگشت وسط خود که ۷.۵ سانتیمتر طول دارد و معمولا در شکار شبانه حشرات در کنده‌ها از آن استفاده می‌شود، انجام می‌دهد.
وقتی یک آی-آی انگشت خود را در بینی‌اش فرو می‌برد، این انگشت می‌تواند به گلویش برسد! هنوز دلیل مشخصی وجود ندارد که بدانیم چرا این حیوانات این کار را انجام می‌دهند؛ و دانشمندان تنها می‌گوید شاید آن‌ها این کار را می‌کنند، زیرا توانایی‌اش را دارند!
درست است که این موجودات حیوان نیستند، اما موجودات زنده‌ای هستند که موضوعات عجیب و غریب زیادی را برای مباحثه پیش می‌کشند. میکسوپلنکتونها، Protist هستند، که اساسا از دسته یوکاریوت‌ها هستند- موجوداتی با یک یا چند سلول و دارای هسته و اندامک-، ولی حیوان، گیاه یا قارچ نیستند.
آن‌ها انرژی مورد نیاز خود را، هم از طریق فتوسنتز و هم خوردن سایر میکروب‌ها به دست می‌آورند. امسال دانشمندان گونه‌ای از میکسوپلانکتون‌ها به نام Prorocentrum را کشف کردند که در طول شب در اطراف بدن خود حبابی مخاطی ایجاد می‌کنند و سپس طعمه خود (میکروب‌ها) را به داخل این مخاط (mucosphere) می‌کشانند. این مخاط غنی از کربن است و زمانی که مخاط می‌شکند و از بین می‌رود، کربن موجود در آن در بستر دریا ذخیره می‌شود.
در حومه شهر سیدنی در استرالیا، یک مسابقه یا بهتر بگوییم یک مبارزه نوآورانه بین انسان و طوطی‌های کاکلی در جریان است. این پرندگان بسیار باهوش هستند و با استفاده از منقار و پا‌های خود روشی را ابداع کرده‌اند که می‌توانند سطل‌های زباله مناطق مسکونی را باز کنند.
ساکنان که از پراکنده شدن زباله‌ها در خیابان‌ها خسته شده‌اند سعی کرده‌اند تا راه‌هایی را ابداع کنند که این پرنده‌ها را دور نگه دارند، مثلا آن‌ها بر روی درپوش سطل‌های زباله، سنگ‌های سنگین قرار داده‌اند. از آنجایی که این پرندگان یاد گرفته‌اند در یکی از استراتژی‌های انسانی، یعنی باز کردن درب سطل‌ها موفق شوند، ممکن است بزودی با این شرایط جدید سازگار شوند و انسان‌ها را مجبور کنند تا برای دور نگه‌داشتن آن‌ها به دنبال روش‌های دقیق‌تری بگردند. ما برای اولین بار از اربابان پرندگان حمله‌کننده به سطل‌های زباله استقبال می‌کنیم.
