در بخشی از مطلب رسالت آمده است: عمر مجلس یازدهم رو به پایان است و از دولت سیزدهم نیز یک سال و نیم گذشته است. نجات اقتصاد و توجه به معیشت مردم، غالب شعار‌های مسئولان فعلی را تشکیل می‌دهد. علی رغم دویدن‌های ستودنی، محصولات نامرغوبی به دست مردم رسیده است؛ حالا این را به دولت‌های قبلی و زمین مین‌گذاری شده و تحریم و امثالهم گره بزنیم یا نزنیم، دردی از مردم دوا نمی‌کند. کسانی هم که مسئولیت پذیرفتند، چه در مجلس شورای اسلامی و چه در دولت، پیش از این هم در بدنه حاکمیت کشور بودند و از سوئیس نیامدند!
روزنامه رسالت نوشت: علی رغم دویدن‌های ستودنی، محصولات نامرغوبی به دست مردم رسیده است؛ حالا این را به دولت‌های قبلی و زمین مین‌گذاری شده و تحریم و امثالهم گره بزنیم یا نزنیم، دردی از مردم دوا نمی‌کند.
در این مطلب آمده است: عمر مجلس یازدهم رو به پایان است و از دولت سیزدهم نیز یک سال و نیم گذشته است. نجات اقتصاد و توجه به معیشت مردم، غالب شعار‌های مسئولان فعلی را تشکیل می‌دهد.
علی رغم دویدن‌های ستودنی، محصولات نامرغوبی به دست مردم رسیده است؛ حالا این را به دولت‌های قبلی و زمین مین‌گذاری شده و تحریم و امثالهم گره بزنیم یا نزنیم، دردی از مردم دوا نمی‌کند.
کسانی هم که مسئولیت پذیرفتند، چه در مجلس شورای اسلامی و چه در دولت، پیش از این هم در بدنه حاکمیت کشور بودند و از سوئیس نیامدند! فلذا به مختصات کشور احاطه داشتند و با علم و امید به اصلاح، به بهارستان و پاستور قدم‌رنجه فرمودند.
صرفا غرق در مسائل کلان نشوید و روزمره مردم را دریابید. با آماربازی‌ها دل‌خوش نشویم و نبض جامعه را بگیریم.
در برخی امور اگر قرار بود روش‌ها جواب دهد تا امروز جواب می‌داد؛ «شک مقدس» لازم است برای نوسازی در حکمرانی نه در لفظ بلکه در عمل؛ تغییرات گسترده و ملموس، راه برون‌رفت از مشکلاتی است که با آن دست‌به‌گریبانیم. بعضی از این تغییرات، اعلامی است و بعضی نیز صرفا اعمالی.
در حوزه فرهنگ، آموزش و پرورش، آموزش عالی، سبک زندگی اسلامی، حکمرانی فضای مجازی و به‌صورت ویژه، اقتصاد، ضعف داریم؛ ولی معتقدیم نه‌تنها بن‌بستی وجود ندارد، بلکه با تغییرات علمی و البته فوری می‌توانیم ورق را در این حوزه‌های دچار عقب‌ماندگی نیز برگردانیم.
مقابل هر تغییری در هر شخص و هر سیستمی مقاومت وجود دارد؛ اولین اشخاص حقیقی و حقوقی که این تغییرات را آغاز کنند حتما متحمل سنگین‌ترین هزینه‌ها خواهند شد، اما به‌تعبیری جاده‌صاف‌کن اشخاص بعدی خواهند شد و سایرین نیز به پیوستن ترغیب می‌شوند و جریان مطلوب، راه می‌افتد. این مسیر، طی‌شدنی و میسر است. فقط باید بدانیم وقت کم و فرصت مثل ابر در گذر است.
