داروی سرفه آمبروکسل، معمولاً برای رقیق کردن و تجزیه خلط برای رفع احتقان استفاده می‌شود و خاصیت ضد التهابی دارد.
در سال‌های اخیر، محققان کشف کردند که آمبروکسل سطوح GCase را افزایش می‌دهد، پروتئینی که به سلول‌ها اجازه می‌دهد پروتئین‌های زائد، از جمله آلفا سینوکلئین را که نشانگر زیستی بیماری پارکینسون است، حذف کنند.
در طول فاز ۲ کارآزمایی بالینی، محققان دریافتند که آمبروکسل بی خطر و به خوبی قابل تحمل است.
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است. کارشناسان بر این باورند که هم حساسیت ژنتیکی و هم عوامل محیطی ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
لرزش
ماهیچه‌های سفت شده
اختلال در کنترل ارادی حرکتی
اختلال در تعادل و تغییر در وضعیت بدن.
محققان بر این باورند که پارکینسون به دلیل تجزیه یا مرگ سلول‌های عصبی در جسم سیاه، بخشی از مغز که حرکت را کنترل می‌کند، ایجاد می‌شود.
در اوایل سال ۲۰۲۳، محققان فاز ۳ کارآزمایی بالینی آمبروکسل، داروی ضد سرفه را برای بررسی توانایی آن در کاهش پیشرفت بیماری پارکینسون راه اندازی خواهند کرد.
این دارو بیش از سه دهه است که در بیش از ۵۰ کشور استفاده می‌شود.
دکتر آنتونی شاپیرا، محقق ارشد فاز ۳ کارآزمایی بالینی از دانشگاه کالج لندن، گفت: به طور کلی این دارو کاملاً بی خطر در نظر گرفته می‌شود. مطالعات ما در آزمایشگاه نشان می‌دهد که این دارو نه تنها برای کسانی که جهش ژنتیکی برای ابتلاء به پارکینسون دارند، بلکه ممکن است برای کسانی که جهش ندارند نیز مفید باشد.
جهش در GBA ۱ یک عامل خطر ژنتیکی شناخته شده رایج برای ایجاد بیماری پارکینسون است. اعتقاد بر این است که GBA ۱ دستورالعمل ساخت آنزیمی به نام گلوکوسربروزیداز (GCase) را ارائه می‌دهد.
طبق گزارش مطالعه اخیر، آمبروکسل باعث افزایش سطح GCase در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون می‌شود.
فعالیت GCase در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون با و بدون جهش GBA ۱ کاهش می‌یابد.
حال محققان شروع به بررسی آمبروکسل به عنوان یک درمان احتمالی برای پارکینسون کردند.
