پنالتی کویتی‌ها را فیصل الدخیل باتجربه به عابدزاده جوان زد، تا آن تیم شایسته علی‌رغم جسارت بالایش در دقیقه آخر بازی و روی یک ضربه پنالتی از کویت شکست بخورد و دوره المپیکی نشدن فوتبال ما بعد از دو دوره تحریم و این حذف بعد از المپیک مونترال ۱۹۷۶ همچنان ادامه داشته باشد.
شاید این شب را احمدرضا عابدزاده هیچ وقت فراموش نکند، شبی که تمام رویاهایش در ۲۰ سالگی نقش بر آب شد.
به گزارش " ورزش سه"، یک هفته بعد از آن برد فراموش نشدنی در کویت توسط تیم ناشناخته پرویز دهداری با نتیجه دو بر یک و با گل تماشایی کریم باوی در دقیقه ۸۹ بازی، شاگردان جوان او باید در تاریخ ۱۶ اسفند سال ۱۳۶۵ برای دفاع از نتیجه بازی رفت و صعود به مرحله بعدی انتخابی المپیک سئول به مصاف کویت می‌رفتند.
بازی که در قطر و در حضور بیش از ۲۵ هزار تماشاگر برگزار شد و این بار ایران که با نتیجه تساوی به دور بعد رقابت‌ها می‌رفت با یک گل و درست در دقیقه ۸۹ مغلوب کویت شد تا شاگردان دهداری وداع تلخی در روز‌های اول ملی‌پوش شدن با رقابت‌های انتخابی المپیک داشته باشند.
دروازه‌بان ایران در آن بازی عابدزاده ۲۰ ساله بود، دروازه‌بان تیم منتخب اصفهان که در لیگ سراسری قدس آن روز‌ها به همراه پیروز جغتاپور دو شهرستانی خوب در درون دروازه بودند و عابدزاده توانسته بود پیراهن شماره یک تیم ملی را نیز از احمد سجادی بگیرد.
پنالتی کویتی‌ها را فیصل الدخیل باتجربه به عابدزاده جوان زد، تا آن تیم شایسته علی‌رغم جسارت بالایش در دقیقه آخر بازی و روی یک ضربه پنالتی از کویت شکست بخورد و دوره المپیکی نشدن فوتبال ما بعد از دو دوره تحریم و این حذف بعد از المپیک مونترال ۱۹۷۶ همچنان ادامه داشته باشد.
