بر خلاف تصور رایج، دو ماراتن خطر ابتلا به آرتروز لگن یا زانو را افزایش نمی‌دهد.
دکتر «متیو جیمز هارتول»، نویسنده این مطالعه و متخصص جراحی ارتوپدی پزشکی ورزشی در دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: «شما فقط به دلیل سرعت دویدن یا چند مایل دویدن، به آرتروز زانو یا لگن مبتلا نمی‌شوید».
هارتول گفت: «اساساً همان مواردی که خطر ابتلاء به آرتروز را در افراد غیردونده افزایش می‌دهد، در افراد دونده هم افزایش می‌دهد. این موارد شامل بالا رفتن سن، سابقه خانوادگی آرتروز لگن یا زانو، آسیب‌های قبلی یا جراحی زانو، و همچنین شاخص توده بدنی بالاتر است.»
برای این مطالعه، بیش از ۳۸۰۰ دونده ماراتن شیکاگو (میانگین سن: نزدیک به ۴۴ سال) به سوالاتی در مورد سابقه دویدن خود، از جمله تعداد ماراتن‌ها، تعداد سال‌های دویدن و میانگین مسافت پیموده شده هفتگی پاسخ دادند. آن‌ها همچنین به سوالاتی در مورد عوامل خطر شناخته شده برای آرتروز زانو و لگن پاسخ دادند.
این نظرسنجی نشان داد که شرکت کنندگان به طور متوسط ۹.۵ ماراتن را انجام دادند، ۲۷.۹ مایل در هفته دویدند و حدود ۱۵ سال بود که می‌دویدند. به طور کامل ۳۶.۴٪ از دوندگان در سال گذشته درد زانو یا مفصل ران داشتند و ۷.۳٪ مبتلا به آرتروز لگن یا زانو تشخیص داده شدند.
نتایج این مطالعه نشان داد که سابقه دویدن به خودی خود با ایجاد آرتروز زانو یا لگن مرتبط نبود.
هارتول توصیه کرد: «اگر درد مداوم در لگن یا زانو‌های خود دارید، با پزشک خود صحبت کنید و ببینید آیا برای بررسی علائم آرتروز نیاز به عکس برداری با اشعه ایکس دارید یا خیر.»
او خاطرنشان کرد که دویدن می‌تواند آرتروز قبلی را در افرادی که قبلاً تا حدی به آن مبتلا هستند بدتر کند.
