هیپوگلیسمی عملکردی عبارت است از پایین افتادن قندخون به علت تولید بیش از اندازه انسولین از لوزالعمده. این یک بیماری نیست و غالباً اگر تنها براساس علایم تصمیم گرفته شود، اشتباه تشخیصی رخ می‌دهد.
فرارو-هیپوگلیسمی عملکردی عبارت است از پایین افتادن قندخون به علت تولید بیش از اندازه انسولین از لوزالعمده. این یک بیماری نیست و غالباً اگر تنها براساس علایم تصمیم گرفته شود، اشتباه تشخیصی رخ می‌دهد.
به گزارش فرارو، اختلال هیپوگلیسمی عملکردی برخلاف تصور شایع نیست (مگر در بیماران دیابت).
فراوانی و شدت علایم زیر در افراد مختلف متفاوت است:
هیپوگلیسمی عملکردی احتمالاً در اثر تولید بیش از اندازه انسولین از لوزالعمده در پاسخ به مصرف شکر و سایر هیدارت‌های کربن (قندها)، ورزش سنگین، حاملگی، یا علل ناشناخته به وجود می‌آید.
موارد و داروهای زیر سطح قندخون را در بعضی از افراد پایین می‌آورند: تنباکو؛ کافئین؛ الکل؛ آسپیرین؛ قرص‌های قندخون از نوع سولفونیل اوره (مثل گلی‌بی‌گلامید)؛ متفورمین؛ هالوپریدول؛ پروپوکسی‌فن؛ کلرپرومازین؛ پروپرانولول؛ پنتامیدین؛ دیزوپرامید
ندرتاً تومور لوزالعمده و نارسایی مزمن کلیه نیز باعث به وجود آمدن اختلال هیپوگلیسمی عملکردی می شود.
علایم را می‌توان با درمان کنترل نمود.
معمولاً دارویی برای این اختلال ضرورت ندارد.
روزانه ۶-۵ وعده غذایی کوچک که حاوی تنها مقدار کمی از هیدارت‌های کربن ساده، مقدار متوسطی از چربی و دارای پروتئین زیادی هستند میل کنید. هیچ‌کدام از وعده‌های غذایی را جا نیاندازید. میان غذاهای بین وعده‌های غذایی باید حاوی پروتئین باشند، مثل مرغ، تخم‌مرغ، پنیر، آجیل، یا شیر بدون سر شیر، و نه هیدارت کربن. از خوردن شیرینی‌های خیلی شیرین پرهیز کنید.
عوارض احتمالی در صورت عدم معالجه هیپوگلیسمی عملکردی
احتمال بروز حمله پایین افتادن قندخون به هنگام شناکردن، کارکردن با ماشین‌ها، یا رانندگی
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم هیپوگلیسمی عملکردی را دارید.
