جنس متمایز بافت زبان آن را به جایی مناسب برای باکتری ها تبدیل می کند. در نتیجه، برای جلوگیری از این تجمع باکتری ها بر روی زبان باید آن را مدیریت کنید. در اینجا چگونگی این کار را به شما خواهیم گفت.
فرارو- گفته می‌شود پاکسازی زبان از طریق ابزار خراشیدن برای سلامت دهان و دندان مفید است. آیا خراشیدن زبان می‌تواند از بوی بد دهان جلوگیری کند. اگر پاسخ مثبت است چرا و چگونه این کار امکان پذیر است؟
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، خراشیدن زبان باعث برداشته شدن لایه‌ای سفید یا زرد می‌شود که برخی مواقع بر روی زبان ایجاد می‌شود. "مارتینا برتولینی" استادیار دندانپزشکی از دانشگاه پیتسبرگ در امریکا می‌گوید: "این پوشش در نتیجه تجمع مواد غذایی، سلول‌های مرده پوست و باکتری‌ها تشکیل می‌شود. زبان دارای بافتی به نام پاپیلا است. این بافت در کل بدن تنها در زبان وجود دارد. مجموعه‌ای از پاپیلا به همراه شیار‌هایی که افراد بر روی زبان شان دارند باعث ایجاد فضای مناسبی به منظور تجمع پوشش سفید یا زرد رنگ می‌شود. در این میان خراش دهنده‌های زبان وجود دارند که برای لایه برداری از آن پوشش بد رنگ و اغلب بدبو طراحی شده اند. این خراش دهنده‌ها معمولا از فولاد ضد زنگ پلاستیک یا سیلیکون ساخته شده اند".
"آناندا پی داسانایاک" استاد اپیدمیولوژی در کالج دندانپزشکی دانشگاه نیویورک می‌گوید تجمع لایه سفید یا زرد رنگ روی زبان بدان خاطر بوی بدی را ایجاد می‌کند که کلنی‌های باکتری قادر به زیست بر روی آن هستند. او اشاره می‌کند برخی از باکتری‌ها بر روی آن لایه باعث تولید گاز‌هایی می‌شوند که واقعا بسیار بدبو هستند. او اشاره می‌کند این یکی از دلایلی است که افراد دچار هالیتوزیس یا بوی بد دهان می‌شوند.
"ایزابل لالمن" متخصص جراحی لثه در بلژیک می‌گوید: "درمان هالیتوزیس (اصطلاح پزشکی‌ای که برای بوی بد دهان به کار می‌رود) بسیار محدود است. برای برطرف کردن آن می‌توان از دهان‌شویه‌هایی از جمله لیسترین استفاده کرد، اما استفاده از آن صرفا سبب پنهان شدن بو می‌شود. در اصل از بین بردن منبع آن بو بهترین کاری است که می‌توانیم انجام دهیم".
در مورد اثربخشی پاکسازی روی زبان توسط ابزار خراش دهنده به منظور کاهش بوی بد دهان و تعداد باکتری‌های پژوهش‌های اندکی صورت گرفته اند. نتایج هر یک از ارزیابی‌ها نیز متفاوت بوده است. نتیجه ارزیابی‌ای که در سال ۲۰۱۰ میلادی منتشر شد نشان داد که خراشیدن و مسواک زدن زبان می‌تواند بوی تنفس را بهبود بخشد و پوشش روی زبان را کاهش دهد.
مطالعه صورت گرفته دیگری در سال ۲۰۱۷ میلادی که دکتر لالمن نیز در آن مشارکت داشت نشان داد که در بین ۱۸ بیمار مبتلا به پریودنتیت که بیماری حاد لثه‌ای محسوب می‌شد پاکسازی زبان از طریق خراشیدن هیچ گونه تفاوتی در میزان باکتری یا بوی دهان ایجاد نمی‌کند و بیماران صرفا گفته بودند که از نظر روانی احساس می‌کنند زبان شان تمیزتر از قبل است.
برتولینی اشاره می‌کند که در صورت بهبود تنفس از طریق پاکسازی زبان باید به این نکته توجه داشت که این مزیت موقتی خواهد بود و اگر به طور مداوم و روزانه تکرار نشود بوی بد دهان بازخواهد گشت.
برتولینی می‌گوید خراش دادن زبان را صرفا به بیماران مبتلا به هالیتوزیس پیشنهاد می‌کند چرا که آنان تنها گروهی هستند که واقعا به این کار نیاز دارند. او می‌افزاید: "اگر سابقه بیماری لثه دارید ایده خوبی می‌باشد که میزان باکتری در دهان خود را تا حد امکان پایین نگه دارید. بنابراین، خراش دادن زبان می‌تواند از لحاظ نظری مفید باشد. با این وجود، اگر از نظر جسمی سالم هستید و به بوی بد دهان دچار نشده اید با نتراشیدن زبان وضعیت تان بدتر نخواهد شد".
با این وجود، برتولینی و داسانایاک هر دو زبان خود را پس از مسواک زدن می‌خراشند. برتولینی دو بار در روز و داسانایاک پس از صرف هر وعده غذایی این کار را انجام می‌دهند. لالمن می‌گوید تنها زمانی زبان اش را می‌خراشد که احساس کند نفس اش بوی بدی می‌دهد.
برتولینی می‌گوید: "هیچ خطری در ارتباط با پاکسازی زبان از طریق خراشیدن وجود ندارد". برتولینی می‌گوید تنها ضرر بالقوه آن این است که اگر خراشیدن را بیش از اندازه خشن انجا دهید به زبان آسیب وارد می‌سازد.
داسانایاک می‌گوید: "اگر نمی‌خواهید ابزار خراشیدن زبان را خریداری کنید می‌توانید از قاشق استفده کنید. کارکرد مشابهی دارد، اما ممکن است با دشواری بیش‌تر در مقایسه با ابزار خراش دهنده به ناحیه پشتی زبان برسد".
برتولینی در پاسخ به پرسش برخی از افراد که می‌گویند آیا می‌توان از مسواک برای پاکسازی زبان استفاده کرد یا خیر این کار را توصیه نمی‌کند. او می‌گوید: "مسواک‌ها به اندازه خراش دهنده‌های زبان در تمیز کردن آن موثر نیستند".
