درباره آدم‌ها و شهروندان زن حرف می‌زنید، نه هندوانه!

عصر ایران نوشت: شما دروس حوزوی خواندید و لباس روحانیت پوشیدید که خلایق را تبلیغ کنید یا تهدید به برخورد؟ چون اگر قرار بر تهدید به برخورد باشد باطوم پلیس بیشتر می‌ترساند تا یک سخن یک روحانی جوان که علی‌الظاهر ابزار اجرایی در اختیار ندارد. روحانی اگر هم می‌ترساند باید از عذاب اخروی بترساندو ترساندن دنیوی را به دیگران بسپارد.

دبیر کارگروه زیست عفیفانه شورای فرهنگ عمومی گفته است: «ابتدا باید با سلبریتی‌ها و مدیرانی که هویت خودشان را از حاکمیت گرفته‌اند برخورد شود، سپس به ترتیب با کارمندان دولت، کارمندان شرکت‌های خصوصی، اصناف، کسبه و در آخر با مردم عادی که ارتباط خاصی با حاکمیت جز شهروندی ندارند برخورد شود.» ایشان در ادامه خواستار تبعید زنان بی‌حجاب هم شده است! (تصور کنید از یک طرف به نقل از بزرگان و به درستی می‌گویند «بهشت زیر پای مادران است» و از جانب دیگر خواستار تبعید زنانی می‌شوند که بسیاری از آن‌ها مادرند).

فهرست کسانی که گوینده عبارت بالا برای برخورد قطار کرده البته بلندبالاست و هر چند سنگ بزرگ علامت نزدن است و ماشاء‌الله هیچ‌کس را هم از قلم نینداخته، اما خالی از لطف نیست بدانیم گوینده این سخنان و واجد مسوولیت بالا شخصی است به نام آقای مهدی بیاتی که اتفاقا بسیار هم جوان است به این بهانه می‌توان پرسش و نکته‌ای را با او مطرح کرد:

پرسش این است: شما دروس حوزوی خواندید و لباس روحانیت پوشیدید که خلایق را تبلیغ کنید یا تهدید به برخورد؟ چون اگر قرار بر تهدید به برخورد باشد باطوم پلیس بیشتر می‌ترساند تا یک سخن یک روحانی جوان که علی‌الظاهر ابزار اجرایی در اختیار ندارد. روحانی اگر هم می‌ترساند باید از عذاب اخروی بترساندو ترساندن دنیوی را به دیگران بسپارد.

نکته اصلی مورد نظر، اما این است که ایشان ظاهرا ملتفت نیست که درباره آدم‌ها و شهروندان زن صحبت می‌کند، چون جوری می‌گوید بی‌حجاب‌ها که انگار شهروند نیستند. حتی برخی حقوق‌دانان به کار بردن تعبیر اراذل و اوباش برای متخلفان را هم نمی‌پسندند و می‌گویند تنها قاضی می‌تواند برای فرد محکوم شده مجازات تعیین کند و نمی‌توان بر انسان‌ها انگ زد. در این فقره البته نظر غالب جامعه با دیدگاه پلیس هم سوست و مزاحمین مستمر در مزاحمت و آزار و اذیت را مردمان نیز اراذل و اوباش می‌نامند، ولی داستان پوشش این‌گونه نیست و دیدگاه‌ها تفاوت دارد و به همین خاطر باید به آقای دبیر کارگروه زیست عفیفانه یادآور شد: درباره آدم حرف می‌زنید نه شیء یا هندوانه. (ربط هندوانه با موضوع تنها در شکل واژه و قافیه آن با عفیفانه است!).

راستی! اسم این سرزمین ایران است و ۵‌هزار سال تاریخ و پیشینه دارد. آیا قبل از تشکیل این کارگروه، مردمان این سرزمین فرهنگ عمومی و زیست عفیفانه نداشتند؟! توهین تا چه حد آخر؟