روزنامه فرهیختگان نوشت: فیلم‌هایی مثل خیابان اندرزگو نه ترویج حجاب و نه کمک کردن به حکمرانی است بلکه نشان می‌دهد شکست در این عرصه پذیرفته شده و تنها راه مانده، شکل دستوری و خشن است. بازگشت به نقطه صفر یعنی بازگشت به گسست اجتماعی و خلق بحران‌های جمعی وسیع‌تر.
روزنامه فرهیختگان از برخورد آمرانه و خشن با بی‌حجابی انتقاد کرده و نسبت به بحرانی وسیع‌تر از اعتراضات سال گذشته هشدار داده است.
بخش‌های مهم این گزارش را در ادامه می‌خوانید: فیلمی از خیابان اندرزگو درحال پخش است که ظاهرا بازگشت به نقطه صفر است. در این فیلم عده‌ای که معلوم نیست دقیقا چه هدفی دارند به‌صورت آمرانه ترویج حجاب میکنند. فارغ از آنکه اینچنین فیلم‌هایی چقدر به شکاف فرهنگی و اجتماعی کمک میکند و خوراک دسته اول به شبکه‌هایی مثل منوتو و اینترنشنال می‌دهد، اما در یک سطح مهم‌تر، ظاهرا بخشی از حکمرانی ما و بخشی از نیرو‌های مروج حجاب اصلا تحولات سال ۱۴۰۱ را متوجه نشده‌اند و مجدد به همان نقطه صفر بازگشت کرده‌اند!
تصاویر خیابان اندرزگو نشان می‌دهد نه‌تن‌ها تجربه اعتراضات سال ۱۴۰۱ نتوانسته افقی نشان دهد تا حکمرانی از آن استفاده کند، بلکه مجددا به دوره پیش از اعتراضات و نقطه صفر بازگشت صورت گرفته است. اینکه با زبانی سخت و دستوری ترویج حجاب شود نشان می‌دهد افراد متوجه تحولات عصر نشده‌اند و ظاهرا نمی‌دانند ما در عصر تصویر «بی‌حجابی» هستیم که بسیار فرق دارد با تصویری که در دهه‌های گذشته مثل دهه ۶۰ یا ۷۰ وجود داشته و این شکل ترویج نشانگر پذیرش شکست است!
در عصر ما که تصویر مطلوب نظام سرمایه‌داری تصویر بی‌حجابی و ابژگی زنان است که حتی فمینیسم متاخر در غرب را هم دچار نوعی آشفتگی کرده است که آیا اصلا می‌توان بیرون از ساحت دیگربودگی مردانه زیست کرد؟ یا برای کنش مطلوب باید ابتدا خود را دیگری مردانه تعریف کرد و پس از آن چاره‌ای اندیشید! در چنین شرایطی فیلم‌هایی مثل خیابان اندرزگو نه ترویج حجاب و نه کمک کردن به حکمرانی است بلکه نشان می‌دهد شکست در این عرصه پذیرفته شده و تنها راه مانده، شکل دستوری و خشن است.
مرحله هشت: حکمرانی اگر قصد دارد مساله را بیرون از تصویر تمثیل‌گونه نظم سرمایه‌داری شکل دهد، بیش از آنکه به مروج خیابانی حجاب به شکل گذشته نیاز داشته باشد به مروجان فکر حجاب در ساحت اندیشه و فلسفه سیاسی و اجتماعی نیاز دارد. در غیر این صورت بازگشت به نقطه صفر یعنی بازگشت به گسست اجتماعی و خلق بحران‌های جمعی وسیع‌تر.
آیا جان و مال مردم متعلق به مردم است ؟
این سوال شاید برای مردم خنده باشد اما واقعا حاکمان که به قدرت عادت کرده اند اتقاد دارند جه مردم نمی فهمند و نمی توانند درست تصمیم گیری کنند و بنابراین باید مانند کودکان سرپرستی و مورد تصمیم گیری قرار گیرند . و در سرپرستی ، جان و مال مردم متعلق به ولی و سرپرست و تصمیم گیر قراردارد .
من اجازه نخواهم داد با خانواده من چنین صحبت کنند هزینه اش را هم خواهم داد
شرم بر این پلیسی که با فیلم یک هنرپیشه چنان به خانه اش حمله میکند و در برابر چنین فیلم های زشتی به نام خیابان اندرزگو خفه خون می‌گیرد