مقصودم این نیست آن‌هایی که با وثوقی عکس می‌اندازند، کار اشتباهی می‌کنند. من از فضای ناجوانمردانه‌ای حرف می‌زنم که بهروز وثوقی‌اش در حد آکسسوارِ صحنه میشود. سوژه‌ای میشود برای زینت بخشیدن و فوق فوقش افتخار کردن. درست عین این است که بعد از سفر به خارج از کشور، با یک مکان معروف یا آثار یک موزه‌ی مهم عکس بیندازیم و با نشان دادنش به دیگران، حس لذت بهمان دست بدهد.
دامون قنبرزاده درباره عکس‌های گاه و بیگاهی که از بهروز وثوقی در کنار برخی از بازیگران ایرانی منتشر میشود، یادداشت کوتاهی نوشته است.
به گزارش برترین‌ها، قنبرزاده نوشته: غمگین‌کننده است. بازیگر بزرگی مانند بهروز وثوقی سال‌هاست که تبدیل شده به سوژه‌ی عکاسی. سلبریتی‌ها از این طرف آب به آن طرف می‌روند، با او عکسی می‌اندازند و آن عکس را به این طرف می‌فرستند تا ما تماشا کنیم. مقصودم این نیست آن‌هایی که با وثوقی عکس می‌اندازند، کار اشتباهی می‌کنند. من از فضای ناجوانمردانه‌ای حرف می‌زنم که بهروز وثوقی‌اش در حد آکسسوارِ صحنه میشود. سوژه‌ای میشود برای زینت بخشیدن و فوق فوقش افتخار کردن. درست عین این است که بعد از سفر به خارج از کشور، با یک مکان معروف یا آثار یک موزه‌ی مهم عکس بیندازیم و با نشان دادنش به دیگران، حس لذت بهمان دست بدهد.
غمگین‌کننده است. حالا دیگر سال‌هاست «حضور» بهروز وثوقی و هنرمندانِ واقعی دیگرمان، در همین عکس‌های «یهویی‌طور» رقم می‌خورد و هر بار هم که عکس جدیدی از آن‌ها در کنار یک ایرانی منتشر میشود، پیر و پیرتر شده‌اند. شکسته‌تر شده‌اند. این چیزی‌ست که حسرت تماشای این عکس‌ها را بیشتر می‌کند. وقتی آن ویدیوی عجیب را به یاد می‌آوریم که در دیدار دوستانه‌ی خسرو شکیبایی و بهروز وثوقی، شکیباییِ بزرگ، پاکت سیگارش را به وثوقی می‌دهد و او با تمام وجود بوی سیگارِ از ایران آمده را به درونش می‌کِشد، حسرت‌مان بیشتر و بیشتر میشود.
غمگین‌کننده است...
