فرارو- انصراف اجباری کفاشیان از شرکت در انتخابات کمیته اجرایی AFC برای منطقه مرکز و جنوب آسیا هم به داد سعیدلو نرسید و معاون علاقمند به فوتبال رئیس جمهور از تکیه بر میز نایب رئیسی فوتبال آسیا باز ماند. با این اقدام سعیدلو، ایران نه تنها کرسی نایب رییسی را به دست نیاورد بلکه کرسی کمیته اجرایی را نیز در کنفدراسیون فوتبال آسیا از دست داد.
به گزارش فرارو از هتل شرایتون شهر دوحه قطر اخباری به گوش می‌رسد که شاید به مذاق مردان ورزشی دولت خوش نیاید. امروز خبرگزاری‌های داخلی خبر دادند که علی سعیدلو معاون رئیس جمهور و تنها نماینده ایران برای کسب صندلی نایب رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا در رقابت با حریف نپالی خود مسابقه را با نتیجه 20 به 25 رای از 40 رای ماخوذه باخت.
شکست آسیایی علی سعیدلو در حالی رقم می‌خورد که او تلاش بسیاری را به کار بست تا بتواند به کنفدراسیون فوتبال آسیا راه یابد ولی هیچ کدام این تلاش‌های داخلی و خارجی نتیجه نداد و به کمک سعیدلو نیامد و در نهایت علی ماند و حوضش؛ حوضی که شاید از این پس منتقدانش بیشتر از گذشته باشد.
سعیدلو برای دستیابی به پست نایب رئیسی کنفدارسیون فوتبال آسیا دست به رایزنی با مقامات ورزشی و حتی سیاسی کشورهای آسیایی زد. او برای آنکه نشان دهد مرد شماره یک فوتبال ایران است، حق رای را از کفاشیان گرفت و خود را به عنوان عضو رای دهنده ایران معرفی کرد، اقدامی که با مخالفت‌های تلویحی محمد بن همام هم روبرو شد.
داستان از این قرار است که طبق آیین‌نامه انتخابات کنفدراسیون فوتبال آسیا یک نفر از هر کشور صاحب رای آن کشور در روز رای گیری است و بر اساس رسم بالاترین مقام فدراسیون کشورها از این امتیاز برخوردار هستند. سعیدلو با در آوردن این امتیاز از چنگ کفاشیان خواست احتمال برد خود را افزایش دهد ولی نشد آنچه باید می‌شد.
کفاشیان در اعتراض به این اقدام از کاندیداتوری در انتخابات کمیته اجرایی AFC کناره گیری کرد تا نشان دهد که نه تنها در عرصه داخلی بلکه در عرصه آسیایی نیز حاضر است با خنده رویی تمام فوتبال را به مرد همه کاره ورزش ایران واگذار کند.
اما این اقدام کفاشیان اعتراض‌هایی را در پی داشت، انتقاداتی که حاکی از آن است که او در میان افراد خارج از دولت نیز قافیه را باخته است. امروز محمد دادکان این اقدام کفاشیان را خیانت خواند و گفت: «کفاشيان پس از يازده سال پستی را از فوتبال ايران گرفته است كه با زحمت فراوان به دست آمده بود.»
دادکان که پیش از اعلام نتایج رای گیری برای پست نایب رئیسی سخن می‌گفت، با طرح این پرسش که مگر كفاشيان چه كاره است كه به راحتي از اين پست انصراف مي‌دهد؟ خطاب به کفاشیان اظهار کرد: «آقاي كفاشيان چرا پستي را كه مربوط به كارهاي اجرايي فوتبال آسيا مي‌شد، واگذار كرديد و مي‌خواهيد به جاي آن نايب رييسی غرب آسيا را بگيريد كه يك پست كاملا تشريفاتی است، چرا بايد اين كار را بكنيد؟ حالا آمديم و سعيدلو هم به عنوان نايب رئيس غرب آسيا انتخاب شد آن وقت چه چيزی عايد ما شده است؟ فقط يك پست تشريفاتی را در اختيار گرفته‌ايم و يكي از مهمترين پست های اجرايی در فوتبال آسيا را از دست داده‌ايم.»
دادکان همچنین در ادامه با یادآوری اینکه اگر امروز او به جای کفاشیان بود هرگز به نفع سعیدلو کنار نمی‌رفت، گفت: «من در دو كميته‌ي فيفا عضو بودم اما علی‌آبادی من را كنار گذاشت تا خودش به جاي من بيايد. اما فيفا پس از آن اجازه نداد كه چنين كاري انجام دهد. آنها به همين خاطر كفاشيان را آورده‌اند كه او را كنار بزنند و خود در فوتبال آسيا صاحب منصب شوند.»
شاید زمانی که دادکان این سخنان را بر زبان جاری می‌ساخت نمی‌دانست که حتی آن پستی که او تشریفاتی می‌خواند هم عاید ایران نشده است و سعیدلو و کفاشیان، هم بازی را به رقبای آسیایی خود باختند و هم به یکدیگر. البته به نظر می‌رسد بازنده اصلی این بازی، فوتبال ایران بود. شاید اگر کفاشیان انصراف نمی‌داد ممکن بود ما به یک کرسی دست یابیم ولی اکنون از هر دو کرسی محروم شدیم.
به نظر می‌رسد راهی که اکنون سعیدلو می‌رود همان راهی است که سلف او یعنی علی آبادی در آن قدم گذاشت و خود و فوتبال ایران را به بیراهه برد. حکایت سعیدلو حکایت آن معاونی است در سودای نایب رئیسی رهسپار راه شد و بی توشه بازگشت. آیا شکست آقای معاون بیراهه دیگری برای فوتبال ایران رقم خواهد زد؟
