محمدجواد حسین‌نژاد می‌گوید اینکه دیگران نگران آینده او هستند، باعث استرس خودش هم شده است.
درخشش در دربی اصفهان کافی بود تا نگاه‌ها سمت بازیکن جوان سپاهان جلب شود. هافبک جویباری زردپوشان اصفهانی تأثیر بسزایی در پیروزی دو بر صفر زردپوشان مقابل ذوب آهن داشت. او که مهندسی تاکتیک‌های ژوزه مورایس را برای نخستین بار بر عهده گرفته بود به خوبی توانست از عهده وظایف خود برآید تا نوید پدیده‌ای جدید را برای فوتبال ایران بدهد.
محمدجواد حسین‌نژاد با ۲۰ سال سن چنان برای سپاهان در روز غیبت امید نورافکن و محمد کریمی بازی کرد، تا کسی دیگر به فکر جدایی سلمانی، ریگی، فرناندز یا علی محمدی نباشد. او با تصویرسازی از رختکن سپاهان دلایل موفقیت خود و هم‌تیمی‌هایش در گام‌های ابتدایی لیگ بیست و سوم را مطرح کرده که در ادامه می‌خوانید:
فکر می‌کردی یک بازی چنین تغییری در زندگی فوتبالی تو ایجاد کند؟!
نمی‌دانم، اما راستش را بخواهید پس از بازی با ذوب آهن فهمیدم که درباره‌ام صحبت‌های زیادی می‌شود.
چندساله بودی به سپاهان آمدی؟
۱۵ ساله بودم. رقابت‌های زیر ۱۵ سال در اصفهان برگزار می‌شد. با پدیده ساری به اینجا (اصفهان) آمدم. با ذوب آهن بازی داشتیم. فردای همان روز به من زنگ زدند و گفتند مربیان آکادمی سپاهان من را انتخاب کرده‌اند تا قرارداد ببندم. فکرش را هم نمی‌کردم آرزوی آن روز‌های هر بازیکن رده پایه برآورده شود. امکانات سپاهان و پرورش بازیکن این باشگاه فوق‌العاده است. من هم با تمام وجود چمدان بستم و از جویبار به اصفهان آمدم.
پس از پدیده ساری معرفی شدی...
نه! من اصالت جویباری دارم. البته تمام دنیا جویبار را با کشتی می‌شناسند، اما من و چند نفر دیگر نماینده فوتبالی جویبار هستیم. اولین تیم من هم شهروند جویبار بود. آقایان اصغرپور و فرهی من را پیدا کردند و سپس پدیده ساری و از آنجا هم سپاهان...
فکر می‌کردی ژوزه مورایس تو را انتخاب کند؟!
در اصفهان کاری جز فوتبال ندارم. اصلا به چیزی جز فوتبال و تمرکز برای تصمیمات لحظه‌ای در زمین فوتبال فکر نمی‌کنم. سپاهان برای من تمام انرژی‌اش را گذاشته و حالا من هستم که باید از این ظرفیت موجود استفاده کنم. همه چیز طبق برنامه پیش می‌رفت و می‌دانستم روزی به هدف اولیه خودم، حضور در تیم بزرگسالان، می‌رسم، اما راستش را بخواهید اینگونه نه!
وقتی با بزرگسالان تمرین کردی چه احساسی داشتی؟
راستش را بخواهید جور دیگری فکر می‌کردم، اما وقتی وارد رختکن و با ستاره‌های فوتبال تمرین کردم فهمیدم چقدر آن‌ها فوق‌العاده هستند. همه کمکمان می‌کنند. از امید نورافکن، محمد دانشگر و رامین رضائیان تا خارجی‌های تیم! کاملا در رختکن حس می‌کردم یک خانواده هستیم.
الان هم خیلی‌ها نگران آینده تو هستند.
خودم هم نمی‌دانم چرا استرس آن را گرفته‌ام.
یعنی می‌دانی احتمال دارد وارد حاشیه‌های غیرفوتبالی و فضای عجیب و غریب دیگری هم شوی؟
هیچ‌چیز غیرممکن نیست. من نمی‌خواهم رفتار دیگران را نفی کنم. فکر می‌کنم همه چیز به تمرکز و تفکر من بستگی دارد. هیچ چیزی جز فوتبال برایم اهمیت ندارد. می‌خواهم به رویاهایم برسم. رویا‌های خیلی زیادی دارم که باید به همه آن‌ها با برنامه برسم. الان فقط به پیشرفتم با سپاهان فکر می‌کنم. من الان در هتل زندگی می‌کنم. قبلا در خوابگاه بودم و در تمام این سال‌ها هم تنها بودم. من فقط فوتبال می‌خواهم و چیز‌های دیگر هیچ اولویتی در زندگی الان من ندارد.
درباره رویاهایت با مورایس هم صحبت می‌کنی؟
آقای مورایس نه تنها سرمربی خیلی خوبی است، بلکه انسان فوق‌العاده‌ای هم هست. روحیات آدم را درک می‌کند. می‌داند چه زمانی چه جمله‌ای در چه مکانی بیشترین تاثیرش را می‌گذارد. او دلسوزانه با ما رفتار می‌کند. خوشحالم شاگردش هستم.
خودت را با کسی هم مقایسه می‌کنی؟
نه! الگو‌هایی داشته و دارم، اما مقایسه نمی‌کنم. من فوتبال آقای علی کریمی را خیلی دوست دارم. فوتبال نیمار و مسی را هم واقعا دوست دارم. این‌ها به من انگیزه می‌دهند که می‌شود هر روز پیشرفت کرد.
سپاهان قهرمان فصل جاری می‌شود؟!
پله پله بالا می‌رویم. چیزی مهم‌تر از بازی پیش رو نیست. ما یک خانواده هستیم که از بودن در کنار هم لذت می‌بریم. من واقعا هر روز از بزرگتر‌های تیم کار و اخلاق یاد می‌گیرم. باورتان نمی‌شود چقدر هوای جوان‌تر‌های تیم مثل من و ارشیا سرشوق و صادق صالحی را دارند.
منبع: ورزش سه
