بازار اجاره تورم بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد؛ تعداد زیادی از خانوارها مجبور شدند به مناطق پایین‌تری مهاجرت کنند و برخی در زمان سررسید قرارداد خود نه می‌توانستند در خانه جدید سکنی گزینند و نه می‌توانستند خانه‌ای جدید مطابق با بودجه خود پیدا کنند. بنابراین تعداد زیادی از مجردها مجبور شده‌اند دوباره به خانه والدین خود بازگردند.
پژوهشی نشان می‌دهد تغییر الگوی خانوارها و افزایش تعداد خانوارهای تک نفره تقاضای مسکن در شهر تهران را نیز دستخوش تغییر کرده و بالا برده است. با این حال آیا با توجه به رشد نجومی اجاره‌بها همچنان می‌توان به الگوی جدید استناد کرد؟
به گزارش تجارت‌نیوز، بازار مسکن در سالهای اخیر مشکلات متعددی را پشت سر گذاشته است؛ مشکلاتی که با مرور زمان نه تنها بهبود پیدا نکرده بلکه روز به روز بر حجم بحران ناشی از آن هم افزوده شده است.
مشکل کمبود عرضه در مقابل تقاضای موجود در جامعه یکی از این مشکلات است. رکود در ساخت، فزونی سرمایه‌گذاری در حوزه مسکن و در نتیجه وجود واحدهای خالی، از سری دلایل این کمبود عرضه محسوب می‌شوند.
به تازگی در پژوهشی عنوان شده است تغییر الگوی جامعه و افزایش خانواده‌های کم‌جمعیت و یک نفره نیز در این افزایش تقاضا برای خانه در شهر تهران دخیل بوده است.
بر این اساس تعداد خانوارهای تک‌نفره در تهران، سال ۱۳۹۵ معادل ۱۰ درصد بوده و تا ۱۲ درصد افزایش داشته است. همچنین تعداد خانوارهای دونفره که در سال ۹۵ معادل ۲۲ درصد بوده تا ۲۵ درصد رشد کرده است.
از سوی دیگر تعداد خانوارهای سه‌نفره و بیشتر از آن، که در سال ۹۵ معادل ۳۰ درصد از جمعیت تهران را تشکیل می‌داده اکنون به ۲۸ درصد کاهش یافته است. بنابراین در بازه زمانی هفت‌ساله تعداد خانوارهای ساکن در تهران کمتر شده است. تعداد خانوارهای تک‌نفره نیز در این کلان‌شهر دو واحد درصد در مقایسه با سال ۹۵ افزایش پیدا کرده است.
طبیعتا مشکلات اقتصادی اخیر وعدم تمایل افراد برای ازدواج و فرزندآوری در کوچک شدن خانواده‌ها در کلانشهری مانند تاثیرگذار بوده است؛ شهری که بحران مسکن در آن بیش از هر شهر دیگری در کشور محسوس است.
البته این ماجرا از آغاز سال ۱۴۰۲ بعد دیگری نیز پیدا کرده و در صورت آمارگیری مجدد ممکن است نتایج تازه‌ای مطرح شود، امسال بازار اجاره تورم بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد؛ تعداد زیادی از خانوارها مجبور شدند به مناطق پایین‌تری مهاجرت کنند و برخی در زمان سررسید قرارداد خود نه می‌توانستند در خانه جدید سکنی گزینند و نه می‌توانستند خانه‌ای جدید مطابق با بودجه خود پیدا کنند.
بنابراین تعداد زیادی از مجردها مجبور شده‌اند دوباره به خانه والدین خود بازگردند. بر اساس گزارشی که فردای اقتصاد پیشتر منتشر کرده بود نیز با تشدید تورم مسکن از سال ۱۳۹۶ به این سو تعداد افراد ۳۰ تا ۴۰ سالهای که مجبور شده‌اند با خانواده زندگی کنند روند صعودی گرفته است.
بعضی از این افراد هم که از شهرستان به تهران مهاجرت کرده بودند شغل و زندگی خود را پشت سر جا گذاشتند و به شهرستان‌ها بازگشتند.
علیرضا فخاری، استاندار تهران نیز در خصوص به ایلنا گفته است: در بخش مربوط به مسکن هزینه استیجاری و تامین مسکن بالاست و ترجیحا کسانی که نمی‌توانند در تهران زندگی کنند به شهرشان باز می‌گردند و در آنجا زندگی می‌کنند. وقتی در اینجا عرضه و تقاضا شرایط نامتعادلی دارد، طبیعتا بر وجه مربوط به قیمت‌گذاری نیز اثر می‌گذارد و این زمینه تصمیم‌گیری برای مهاجرت معکوس را ایجاد می‌کند و ما این روند را می‌بینیم و محسوس است.
وی ادامه داده است: در همین اطراف تهران در بازدیدهایی که انجام می‌دهیم خیلی از مردم اذعان دارند که نتوانستند در تهران بمانند و از همین رو به روستا و محله خود بازگشته‌اند.
بررسی مشکلات بازار مسکن هر روز دری جدید را رو به این ویرانه باز می‌کند. ویرانه‌ای که مشکلات اقتصاد کلان و سیاست‌های اشتباه طی سالهای اخیر به جا گذاشته‌اند.
اگر در آینده سیاست‌های جدیدی برای ساماندهی بازار مسکن تدارک دیده نشود و بحران‌های وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور هر روز بیش از پیش بر آن سایه اندازد در آینده نزدیک همین تعداد افرادی که قادر به اجاره و خرید مسکن هستند نیز از دور خارج و دچار بدمسکنی می‌شوند؛ به این ترتیب حاشیه‌نشینی باعث بروز مشکلات جدیدی خواهد شد.
