اولین نکتۀ ظریف و بامزۀ فیلم در خود عنوانش نهفته است که ترکیبی از معادل انگلیسی «کشتارگاه» و کلمۀ «تنبل» است؛ عنوانی که شاید بشود آن را «کشتارگاه تنبل» ترجمه کرد.
فیلم‌هایی مثل «راهبۀ ۲» و «توطئه‌آمیز؛ درِ قرمز» از مدت‌ها قبل در فهرست فیلم‌های ترسناک مورد انتظار در سال ۲۰۲۳ بودند؛ اما بعد از اکران این فیلم‌ها احتمالا بسیاری از مخاطبان از انتظاری که کشیده بودند سرخورده شدند؛ جز داستان‌های ملال‌آور و ترس‌های کلیشه‌ای چیز زیادی در این فیلم‌ها نبود.
به گزارش فرادید؛ اما Slotherhouse دقیقا بر عکس است؛ طراوت و جاذبۀ خاصی در آن وجود دارد که احتمالا کمتر کسی انتظارش را داشت. اولین نکتۀ ظریف و بامزۀ فیلم در خود عنوانش نهفته است که ترکیبی از معادل انگلیسی «کشتارگاه» (Slaughterhouse) و کلمۀ (Sloth) به معنی «تنبل» است؛ عنوانی که شاید بشود آن را «کشتارگاه تنبل» ترجمه کرد.
این فیلم یک اسلشر دبیرستانی ترسناک است که یک جور حال و هوای کمدی هم در آن احساس می‌شود. اشاره‌هایی هم به مسئلۀ اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی و نگه‌داری غیرمسئولانه از حیوانات وحشی در فیلم دیده می‌شود. خلاصه اینکه «کشتارگاه تنبل» یک آش شله‌قلمکار از موضوعات و ژانر‌های مختلف است که در نهایت خوش‌طعم و بامزه از کار درآمده.
داستان فیلم دربارۀ دختر نوجوانی به اسم امیلی است که در خوابگاه دانش‌آموزی زندگی می‌کند و دلش می‌خواهد در رای‌گیری سالیانه برای انتخاب ملکۀ خوابگاه با دختر مغرور و جذاب دیگری که فعلا این عنوان را در اختیار دارد رقابت کند. اما او برای رای جمع کردن، باید تعداد هواداران خودش را در صفحۀ شبکۀ اجتماعیش بالا ببرد و توجه‌ها را به خودش معطوف کند. فکری که برای جذب فالوئر به ذهن امیلی می‌رسد، آوردن یک حیوان خانگی متفاوت و عجیب است: یک تنبل.
امیلی تصادفا با مردی که صاحب تنبل است آشنا می‌شود و مرد پیشنهاد می‌کند که حیوان را به امیلی بدهد. اما قبل از اینکه امیلی به محل قرار برسد و تنبل را با خودش ببرد، ما می‌بینیم که تنبل خشمگین چگونه مرد را سلاخی کرده است! اما امیلی بی‌خبر از همه‌جا تنبل را به خوابگاه می‌برد و همانطور که هیجان رقابت انتخاباتی درخوابگاه اوج می‌گیرد، تنبل شرور هم نقاب بامزگی و ملوس بودن را از چهره برمی‌دارد!
بر خلاف بسیاری از فیلم‌های ترسناک امسال که خیلی کمتر از حد انتظار ظاهر شدند، فیلم Slotherhouse با غافلگیری‌های پشت سر هم و حال و هوای عجیب و مضحکش می‌تواند تا لحظۀ آخر مخاطبان را مشتاقانه به دنبال خودش بکشاند.
شاید خیلی از جنبه‌های فیلم از جمله شکل حرکت مصنوعی و مکانیکی تنبل به نظرتان مسخره بیاید، اما دقیقا نکته اینجاست که این فیلم اصلا سعی بیهوده نمی‌کند که مسخره «نباشد». اتفاقا از دل همین مسخرگی و پوچی است که جاذبۀ طنزآمیز و تا حدی هراس‌انگیز فیلم بیرون می‌آید.
قیافۀ خود تنبل یکی از برگ برنده‌های فیلم است؛ طراحی صورت تنبل به صورتی است که هم می‌تواند ترحم‌برانگیز جلوه کند و هم می‌تواند به طرز مضحکی شیطانی به نظر برسد؛ البته در اینجا باید از کلمۀ «مضحک» برداشت مثبتی داشته باشید!
یک نکتۀ مثبت دیگر فیلم که باعث می‌شود جاذبۀ آن تا پایان ادامه داشته باشد، غافلگیری‌های مکرری است که تنبل ما را با آن مواجه می‌کند؛ به عنوان مثال اگر فکر می‌کنید حیوانات قاتل نمی‌توانند با قربانی‌هایشان عکس سلفی بگیرند و زیر آن هشتگ «آخرین سلفی» را بزنند، پس Slotherhouse را ببینید تا مجبور شوید در عقایدتان تجدیدنظر کنید!
