پیشکسوت کشتی می‌گوید حسن یزدانی به سبک و سیاق کشتی‌گیران ۲۰ سال پیش آمریکا که باوجود فقر تکنیکی، با فشار رو به جلو کشتی می‌گرفتند، مبارزه می‌کند.
بهروز یاری درباره ادعای اخیر یکی از قهرمانان پیشین کشتی مبنی بر اینکه کشتی بی‌عزت شده است، اظهار داشت: دلیل‌شان برای این جمله چیست؟ یعنی با باخت کشتی‌گیران عزت ما از بین می‌رود؟ مگر با پیروزی‌ها سعادتمند شدیم؟ موضوع اصلی کشتی است که دیر یا زود، نهایتاً در سه چهار سال آینده دوره ریاست علیرضا دبیر تمام شده و رئیس بعدی می‌آید و دوباره کار می‌کند.
پیشکسوت کشتی ادامه داد: متأسفانه دو قطبی ایجاد شده در کشتی با رسول خادم و علیرضا دبیر، خیلی از مسائل را رقم زده است. می‌گویند دوره رسول، دوره دبیر، اما این دو نفر مهره ناچیزی در دریای کشتی ما هستند. آن‌ها در مقابل جامعه بزرگ کشتی، چیزی نیستند. رسول خادم زحمت کشید، همه تلاشش را کرد و از او ممنونیم، دبیر هم هنوز دارد کار می‌کند و باید جوابگوی تاریخ باشد نه این دوره چهار ساله. این حرف هم که دبیر می‌گوید که ببینید چه تیمی را به ما تحویل دادید، فرار رو به جلوست، شما باید در مقابل موجودیت ۸۰ سال گذشته کشتی پاسخگو باشید.
* تک تک باخت‌ها باید آنالیز شود
یاری درباره اینکه اغلب کشتی‌گیران اعزامی به مسابقات جهانی بلگراد مقابل حریفان مستقیم‌شان شکست خوردند، تصریح کرد: در این زمینه مثالی می‌زنم. در ۱۸ ماه چهار نفر از اقوام درجه یکم به رحمت خداوند رفتند. هر کسی من را دید گفت عجب فشار روانی و ضایعه‌ای را تحمل کردی. واقعاً هم سخت بود، اما حالا این ماجرا را آنالیز کنیم. وقتی این‌ها را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم تمام مصائبی که در ۱۸ ماه گذشته به بهروز یاری و خانواده‌اش وارد شده، خیلی هم غیرقابل باور نبوده است. فوت مادرم به دلیل کهولت سن، فوت خواهر و خواهرزاده‌ام به دلیل بیماری و برادرم سهل‌انگاری بود که به موقع به پزشک مراجعه نکرد.
دارنده مدال برنز کشتی آزاد جهان گفت: حرف من این است که تک تک باخت‌ها باید آنالیز شود. از دو محور هم باید بررسی کرد، برخی دایه مهربان‌تر از مادر شده‌اند و برخی هم متخصص‌تر از شاهمرادوف و فادزائف؛ حرف‌تان را سنجیده بزنید. می‌گویید از ۱۱ کشتی مهم، ۱۰ مبارزه را باخته‌ایم، خب این‌ها را تک تک بررسی کنید. رحمان عموزاد و یونس امامی امسال متأهل شده بودند، امیرعلی آذرپیرا از وزن بالا پایین آمده بود، حسن یزدانی به حریفی کمتر از خودش نباخت. محمد نخودی حریف آمریکایی‌اش را یک طرفه می‌برد، اما به عثمانوفی خورد که معلوم نبود آن‌ها در این وزن چطور هستند. در ۶۱ کیلو که تکلیف معلوم بود و کشتی‌گیر ۵۷ کیلو که اولین جهانی‌اش را پشت سر می‌گذاشت. حکایت همان است که گفتم؛ یعنی درگذشت مادر ۸۲ ساله من که از کهولت سن بود، ضایعه نبود. باید این‌ها را با جزئیات بررسی کرد.
یاری درباره حسن یزدانی خاطرنشان کرد: او یک قهرمان بی‌مثال و مانند است که فدای زیادی‌خواهی مسئولان و مردم می‌شود. برخی از مردم انگار به عیب‌جویی عادت کرده‌اند. گرفتن ۹ مدال کار کمی نیست. اگر با آقا تختی هم مقایسه کنید او این تعداد مدال را در ۱۴ سال گرفت و سال‌های بی‌مدالی را هم تجربه کرده بود، اما حسن یزدانی از ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ (در ۹ سال) ۹ مدال رفته و هر جا رفته دست پر بازگشته است. با این حال در مورد او قدرناشناسی می‌کنیم. البته که بعد از دوران حسن یزدانی هم به دلیل سیاست غلطی که در این سال‌ها داشتیم، تا سال‌ها قابلیت رقابت با قهرمانان طراز اول ۸۶ کیلوگرم دنیا را نخواهیم داشت هرچند دنیا هم در این وزن افت کرده است. علی سوادکوهی که از وزن پایین به ۸۶ کیلو آمده، میتواند مدعی اصلی برای کشتی‌گیران داخلی باشد. سجاد غلامی هم کشتی‌گیر خوبی بود که بعد از امید‌های جهان به حاشیه رفت. ضمن اینکه اگر سایه ستاره‌ای، چون حسن یزدانی بر علیرضا کریمی در ۸۶ کیلوگرم هم سنگینی نمی‌کرد او می‌توانست تعداد مدال‌هایش را افزایش دهد.
* انگار تیلور بچه امامزاده حسن است و یزدانی کشتی‌گیر آمریکایی!
وی با اشاره به عدم پشتوانه‌سازی در وزن ۸۶ کیلوگرم یادآور شد: وقتی در ۱۰ سال حمید سوریان را فقط به مسابقه بردیم، طبیعی است که بعد از آن به کویر بی‌مدالی در وزن اول فرنگی می‌رسیم. سال‌های بعد از علیرضا حیدری در ۹۷ کیلو و سال‌های بعد از برادران محبی هرچند رسولِ اعجوبه جای‌شان را گرفت؛ ما همین وضعیت را تجربه کردیم. اینکه هر سال فقط به یک نفر مسابقه بدهیم، انگیزه لازم برای سرپا بودن را از بقیه می‌گیریم.
یاری در ادامه به تسنیم گفت: فردی که کشتی را می‌فهمد، ولی حسن یزدانی و تیلور را نمی‌شناسد، بلافاصله از سبک کشتی یزدانی فکر می‌کند که او کشتی‌گیر آمریکایی است و با شیوه تیلور، او را کشتی‌گیر ایرانی می‌داند. حسن به سبک و سیاق کشتی‌گیران ۲۰ سال پیش آمریکا مثل کوین جکسون و داگلاس که باوجود فقر تکنیکی، با فشار رو به جلو کشتی می‌گرفتند، مبارزه می‌کند، اما تیلور زیر می‌گیرد، کُنده می‌کشد، کلید بارانداز اجرا می‌کند و در همین مبارزه اخیر با همین فن حریفش را ضربه فنی کرد. یعنی کسی تیلور و یزدانی را نشناسد، فکر می‌کند تیلور بچه امامزاده حسن است و یزدانی کشتی‌گیر آمریکایی! این معلولِ یک علتی است که مربیان ما در سطوح پایه و ملی نه اشرافی به تکنیک و نه اشتیاقی به آن داشته‌اند.
* به آمادگی جسمانی آمریکایی‌ها نمی‌رسیم، اما آن‌ها به تکنیک ما رسیدند
این پیشکسوت کشتی تأکید کرد: در کشتی همانند کلاغی شده‌ایم که خواست راه رفتن کبک را یاد بگیرد، راه رفتن خودش هم یادش رفت. آمدیم از کشتی آمریکا آمادگی بدنی‌شان را اقتباس کنیم، آن‌ها تکنیک ما را سرلوحه کارشان قرار دادند، چون جنگ، تکنیک و آمادگی جسمانی می‌خواهد، اما ما هزار سال دیگر هم به آمادگی جسمانی آمریکایی‌ها نمی‌رسیم، چون استرس و فضای زندگی و دغدغه‌های زندگی‌مان با آن‌ها فرق دارد. در واقع آن‌ها تکنیک ما را یاد گرفتند، اما ما به آمادگی جسمانی آن‌ها نمی‌رسیم. در مورد اتفاقات و نتایج مسابقات جهانی بلگراد، پژمان درستکار را به مناظره دعوت می‌کنم. حرف‌هایش را شنیدم، ولی قانع نشدم.
