این فرضیه جدید که «تنگنای طول عمر» نام دارد، بر این باور است که پیری انسان احتمالا ناشی از میلیون‌ها سال تسلط دایناسورها بر کره زمین بوده است.
چه چیزی انسان‌ها را از داشتن عمری ۱۵۰ یا حتی ۲۰۰ ساله باز داشته است؟ یک نظریه جدید می‌گوید به جای مقصر دانستن سیگار و فست فود‌ها باید سراغ دایناسورها رفت.
به گزارش یورو نیوز، این فرضیه جدید که «تنگنای طول عمر» نام دارد، بر این باور است که پیری انسان احتمالا ناشی از میلیون‌ها سال تسلط دایناسورها بر کره زمین بوده است.
بر اساس این نظریه، نه تنها انسان‌ها بلکه دیگر پستانداران نیز با مشکل مشابهی روبرو بودند و به همین دلیل بطور مثال سریع‌تر از بسیاری از خزندگان پیر می‌شوند.
در برخی از خزندگان و دوزیستان، هیچ نشانه قابل توجهی از پیری بیولوژیکی دیده نمی‌شود در حالیکه همه پستانداران (از جمله انسان) با گذشت سال‌ها علائم واضحی از پیری را نشان می‌دهند.
این فرضیه معتقد است که میان حضور دایناسورها در زمین در زمانی بیش از ۱۰۰ میلیون سال پیش و فرآیند‌های پیری پستانداران امروزی ارتباط وجود دارد و بر همین اساس می‌گوید که در دوران مزوزوئیک (۶۶ تا ۲۵۰ میلیون سال پیش)، پستاندارانی که در سیاره ما زندگی می‌کردند با فشارمداومی برای تولید مثل سریع آنهم در زمان «حکومت دایناسورها» مواجه بودند و این دوره نیز برای مدتی بیش از ۱۰۰ میلیون سال طول کشیده است.
یک تیرانوسوروس رکس که اجداد ما زیر سلطه آن زندگی می‌کردند
این فشار مداوم و طولانی‌مدت، در نهایت باعث از دست دادن یا غیرفعال شدن ژن‌های مرتبط با زندگی طولانی در پستانداران اولیه شده است.
ژآو پدرو ماگالهائس، پروفسور زیست‌پیری ملکولی در دانشگاه بیرمنگام در این باره می‌گوید: «فرضیه تنگنای طول عمر احتمالا می‌تواند عواملی را شناسایی کند که مسیر پیری پستانداران را طی میلیون‌ها سال شکل داده‌اند. اگرچه انسان‌ها در میان موجوداتی طبقه بندی می‌شوند که عمر طولانی دارند، اما خزندگان و حیوانات دیگری وجود دارند که روند پیری در آن‌ها بسیار کند است و کمترین علائم پیری را در طول زندگی خود نشان می‌دهند.»
او می‌افزاید: «برخی از پستانداران اولیه مجبور بودند تا در انتهای زنجیره غذایی زندگی کنند و به همین دلیل احتمالا در مدت ۱۰۰ میلیون سالِ دوران تکامل دایناسورها، برای زنده ماندن مجبور به تولید مثل سریع شده‌اند. به نظر من، این دوره طولانی فشار تکاملی، بر روند پیری انسان‌ها تاثیر داشته است.»
به همین دلیل اگرچه پستانداران زیادی از جمله انسان، نهنگ و فیل داریم که بزرگ می‌شوند و عمر طولانی دارند، اما این پستانداران با مشکلات ژنتیکی دوران مزوزوئیک دست و پنجه نرم می‌کنند و به طرز شگفت‌انگیزی سریع‌تر از بسیاری از خزندگان پیر می‌شوند.
پروفسور ژآو پدرو ماگالهائس می‌گوید: «آنچه مطرح شده در حال حاضر فقط یک فرضیه است، با این وجود زوایای جالبی برای تحقیق دارد؛ از جمله اینکه مشاهده موارد بیشتر ابتلا به سرطان در پستانداران در مقایسه با سایر گونه‌ها نیز احتمالا به دلیل فرآیند پیری سریع در این موجودات است.»
