مجیدرضا حریری، رئیس اتاق ایران و چین، درباره نظر کارشناسان مبنی بر اینکه توسعه فاز دوم فرودگاه امام و ساخت ورزشگاه جدید در تهران به وسیله چینی‌ها از محل تهاتر نفت چقدر در اولویت کشور بود، گفت: نظر چینی‌ها برای انعقاد قرارداد در ساخت پروژه‌ها اهمیت دارد و صرفا خواسته ایران مدنظر نیست که چه پروژه‌هایی توسط چین ساخته شود. ضمن آنکه این اولین گام از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین است و می‌توان چشم‌انداز روشنی برای آن متصور شد.
مدتی است که موضوع ساخت دو پروژه «توسعه فاز دوم فرودگاه امام» و «ساخت ورزشگاه جدید در تهران» به وسیله چینی‌ها و از محل تهاتر نفت مطرح شده است. تهاتر نفت در این مدل، نه تنها جریان صادرات ۱.۲ میلیون بشکه‌ای ایران به چین را تضمین می‌کند، بلکه با حذف تراکنش‌های دلاری، تحریم‌پذیری و هزینه‌های انتقال و تبدیل ارز را هم کاهش خواهد داد.
به گزارش تابناک، اما برخی کارشناسان بر این باورند که انتخاب ساخت این دو پروژه به وسیله چینی‌ها از محل تهاتر نفت چندان در اولویت کشور نبود و باید استفاده از این فرصت در جهت تامین مالی پروژه‌های مرتبط با حمل و نقل عمومی یا احداث پتروپالایشگاه و ... انجام می‌شد.
مجیدرضا حریری، رئیس اتاق ایران و چین، درباره نظر کارشناسان مبنی بر اینکه انتخاب ساخت این دو پروژه به وسیله چینی‌ها از محل تهاتر نفت چندان در اولویت کشور نبود، گفت: انعقاد قرارداد برای انجام یک پروژه بستگی به توافق دوطرفه کشور‌ها دارد؛ بنابراین، انجام پروژه‌هایی نظیر احداث پتروپالایشگاه و ... صرفا به رضایت ایران بستگی ندارد و طرف چینی نیز مدنظر است.
وی ادامه داد: بنابراین اگر پروژه‌هایی همچون ساخت پالایشگاه و ... مورد توافق چشم‌بادامی‌ها بود، قطعا قابلیت اجرایی داشت؛ اما در این مرحله به نظر می‌رسد، فعلا ساخت پروژه‌های توسعه فاز دوم فرودگاه امام و ساخت ورزشگاه جدید مورد توافق دو کشور قرار گرفته است.
حریری اظهار کرد: ضمن اینکه برخی پروژه‌ها فنی‌تر است؛ بنابراین، روند توافق بر سر آن به زمان بیشتری نیاز دارد و تا زمانی که به عقد قرارداد ختم نشود، به صورت عمومی اعلام نمی‌شود؛ بنابراین، نمی‌توان از الان بر سر اینکه چینی‌ها قرار است در چه پروزه‌هایی با ایران همکاری کنند، پیش‌داوری کرد.
وی در پایان گفت: ساخت دو پروژه «توسعه فاز دوم فرودگاه امام» و «ساخت ورزشگاه جدید در تهران» به وسیله چینی‌ها و از محل تهاتر نفت، یکی از نتایج همان قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین است که بار‌ها کارشناسان سراغ نمود‌های آن را می‌گرفتند.
