«باشد آقای پناهیان! شما و دوستانی که با هدایایشان زندگی می‌کنید خوب هستید و بقیه مختل! ولی بدانید که می‌دانیم. زیاده عرضی نیست!»
عصرایران در یادداشتی نوشت: علیرضا پناهیان که صحبت‌های نابخردانه اش درباره رسول خدا (ص) و، ولی خدا (ع) انتقادات شدیدی را در جامعه برانگیخت در توجیه سخنان خود گفته است که مخاطبان از حرف هایش برداشت ناصواب داشته اند و او در تمام مدتی که داشته آن حرف‌ها را می‌زده، داشته از قول حسودان سخن می‌گفته است!
کاری به محتوای حرف هایش و تحلیل‌هایی که درباره آن مطرح شده است نداریم؛ فقط می‌خواهیم این نکته را خطاب به پناهیان بگوییم: شما چطور خطیبی هستید که طوری سخن می‌گویید که عالم و آدم نه تنها متوجه منظورتان نمی‌شوند، که برداشت نادرست هم می‌کنند؟! یعنی بعد از این همه سال منبر رفتن و آنتن تلویزیون را در اختیار داشتن، بلد نیستید دو کلمه حرف را به زبان فارسی، آن هم درباره پیامبر (ص) و علی (ع) جوری بگویید که مردم همان را بفهمند که شما قصد کرده اید؟!
رقت انگیز است که به جای این که بگویید من، هم در معنا و هم در نوع حرف زدنم دچار لغزش شدم و خطایتان را به عنوان فرستنده پیام بپذیرید، همه میلیون‌ها گیرنده پیام را دچار اختلال در دریافت تصور کرده اید تا نکند از برج عاج تخیلی تان تنزل یابید!
باشد آقای پناهیان! شما و دوستانی که با هدایایشان زندگی می‌کنید خوب هستید و بقیه مختل!
ولی بدانید که می‌دانیم.
زیاده عرضی نیست!
