«براساس اصل ۱۷ قانون اساسی، تعطیل رسمی هفتگی کشور، روز جمعه است و روز دیگری نمی‌تواند تعطیل رسمی هفتگی باشد نه شنبه و نه پنجشنبه مگر با تغییر قانون اساسی و مجاز دانسته شدن آن در قانون اساسی جدید. اینکه گفته شود تعطیل رسمی هفتگی بودن روز جمعه از نظر قانون اساسی به معنای حصر نیست، نوعی توجیه غیرموجه است.»
روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی با تعطیلی شنبه ها مخالفت کرد.
این روزنامه نوشت: فارغ از اینکه اضافه شدن یک روز بر تعطیلی رسمی هفتگی شامل روز شنبه باشد یا پنجشنبه، اصولاً اصل افزودن بر تعطیلی رسمی هفتگی اقدام نادرستی است.
در سال‌های آخر رژیم پهلوی عده‌ای تلاش می‌کردند علاوه بر تغییر تاریخ هجری به شاهنشاهی، تعطیلی شنبه را هم به تعطیلی هفتگی اضافه کنند، ولی با خشم مردم مواجه شدند و نتوانستند آن را عملی نمایند.
استدلال آن زمان هم همین استدلالی بود که اکنون برای اضافه کردن شنبه بر تعطیلات هفتگی می‌شود. آن زمان هم می‌گفتند مراودات ایران با جهان خارج به دلیل تعطیل بودن شنبه و یکشنبه در خارج و تعطیلی جمعه در ایران به مدت سه روز مختل است و این مدت باید کم شود تا این اختلال کاهش یابد. بنای طرفداران تعطیلی شنبه در آن زمان این بود که بعد از مدتی با همین استدلال، یکشنبه را نیز به تعطیلات اضافه کنند و جمعه را حذف نمایند.
مخالفان در زمان رژیم پهلوی، طرح تعطیلی شنبه را به عوامل نفوذی صهیونیسم در ایران نسبت می‌دادند و همین امر یکی از عوامل خشم مردم و عقب‌نشینی رژیم از انجام این کار بود. از نظر افکار عمومی، آن اقدام در آن زمان کاملاً مشکوک بود.
اینکه قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصل ۱۷ مقرر داشته «مبدأ تاریخ رسمی کشور هجرت پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم) است و تاریخ هجری شمسی و هجری قمری هر دو معتبرند، اما مبنای کار ادارات دولتی هجری شمسی است. تعطیل رسمی هفتگی روز جمعه است» در واقع حساسیتی است که اعضای مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی نسبت به تلاش مشکوک رژیم شاه برای حذف تاریخ هجری و رسمی کردن تعطیلی روز‌های شنبه و یکشنبه نشان داده‌اند.
براساس اصل ۱۷ قانون اساسی، تعطیل رسمی هفتگی کشور، روز جمعه است و روز دیگری نمی‌تواند تعطیل رسمی هفتگی باشد نه شنبه و نه پنجشنبه مگر با تغییر قانون اساسی و مجاز دانسته شدن آن در قانون اساسی جدید. اینکه گفته شود تعطیل رسمی هفتگی بودن روز جمعه از نظر قانون اساسی به معنای حصر نیست، نوعی توجیه غیرموجه است که برای دور زدن قانون اساسی صورت می‌گیرد و چنین روش خطرناکی می‌تواند راه را برای بسیاری از اقدامات خلاف قانون اساسی باز کند.
انجام امور تجاری و اداری و سایر معاملات با جهان خارج، همانطور که تاکنون انجام شده باز هم بدون آنکه شنبه تعطیل رسمی هفتگی شود قابل انجام است. مهم‌تر اینکه در دنیای امروز که ارتباط حرف اول را می‌زند و تجارت و تعامل برای طرف‌های جهانی اهمیت فوق‌العاده دارد، آن‌ها آمادگی دارند با استفاده از عوامل انسانی کشیک شبانه‌روزی و ایام تعطیل و بهره‌گیری از ابزار‌های پیشرفته تمام امور را انجام دهند و مانع به وجود آمدن اختلال در کار‌ها شوند. آن‌ها همین روش را حتی برای تعطیلات رسمی غیرهفتگی ما نیز بکار خواهند بست.
فارغ از اینکه اضافه شدن یک روز بر تعطیلی رسمی هفتگی شامل روز شنبه باشد یا پنجشنبه، اصولاً اصل افزودن بر تعطیلی رسمی هفتگی اقدام نادرستی است. زیرا این اقدام به معنای اضافه شدن ۵۲ روز بر تعطیلات موجود خواهد شد و چنین افزایشی برای کشوری مثل ایران بهیچوجه به صلاح نیست. ایران کشوری است که به فعالیت کاری فراوان در زمینه‌های مختلف نیاز دارد تا بتواند خود را به مراحل پیشرفت صنعتی قابل قبول برساند. چنین کشوری به کار نیاز دارد و بیکاری و کم‌کاری برایش سم مهلک است و با منافع ملی منافات دارد.
با توجه به واقعیت‌های مطرح شده، به نظر می‌رسد راه درست اینست که مجلس شورای اسلامی موضوع افزودن یک روز بر تعطیلات رسمی هفته را فعلاً کنار بگذارد و به اموری که موجب رشد و پیشرفت همه‌جانبه کشور می‌شوند بپردازد.
