پوست تلخ پرتقال برای حفاظت از داخل میوه است. اما اگر آن را دور نریزیم، می‌تواند از داخل بدن ما نیز محافظت کند. دانشمندان دریافته‌اند که پوست پرتقال حاوی یک ترکیب زیست‌فعال به‌نام فرولویل پوترسین (feruloylputrescine) یا FP است که می‌تواند فوایدی برای سلامت قلب داشته باشد.
بعد از پوست موز و انبه، حالا پرتقال جدیدترین میوه‌ای است که دانشمندان می‌خواهند از پوست آن خوردنی‌های مفید بسازند.
دانشمندان دانشگاه فلوریدا در مطالعه جدید خود برای شش هفته موش‌های آزمایشگاهی را با عصاره پوست پرتقال غنی از فرولویل پوترسین تغذیه کردند. آن‌ها سپس دریافتند که زیست‌نشانگر‌های خون مرتبط با التهاب و بیماری‌های قلبی و عروقی در موش‌ها کاهش پیدا کرد. همچنین با یک رژیم غذایی پرچرب، موش‌هایی روزانه FP مصرف می‌کردند، نسبت به موش‌های گروه کنترل چربی کمتری جذب کردند.
به گزارش دیجیاتو، فرولویل پوترسین یک متابولیت است که در برگ‌ها و آب گریپ‌فروت وجود دارد. این ماده در برخی از انواع پرتقال نیز یافت می‌شود، اما در لیمو، نارنگی یا ماندارین وجود ندارد.
این ماده در سال‌های اخیر توجهات زیادی به خود جلب کرده است، زیرا خواص آنتی‌اکسیدان و ضدالتهابی دارد. اما دانشمندان هنوز دانش زیادی درباره آن ندارند.
پرتقال میوه بسیار محبوبی در دنیا است، اما سالانه ۳۲ میلیون تن پوست پرتقال سر از زباله‌ها درمی‌آورند. با این وجود، پوست این میوه کاملاً خوردنی است و فوایدی برای ما دارد. پسماند پرتقال یکی از غذا‌های متداول در مرغداری‌ها و گاوداری‌ها است و پژوهش‌ها نشان می‌دهند که این غذا در حیوانات نیز فوایدی دارد.
در مقایسه با بخش‌های آبدار پرتقال، پوست این میوه دارای غلظت بسیار بالایی از ویتامین‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و لیمونن (ماده‌ای شیمیایی با خواص ضدالتهاب و ضدسرطان) است.
فرولویل پوترسین را نیز نباید فراموش کرد. به‌نظر می‌رسد وقتی این متابولیت خورده می‌شود، مانع از این می‌گردد که برخی باکتری‌های روده هنگام تجزیه غذا ماده‌ای به‌نام تری‌متیل‌آمین (TMA) ترشح کنند.
تری‌متیل‌آمین توسط باکتری‌هایی تولید می‌شود که در هضم گوشت یا رژیم‌های پرچربی و کم‌پروتئین نقش دارند. وقتی این ماده وارد رگ‌های خونی می‌شود، به کبد رفته و به تری‌متیل‌آمین ان-اکسید (TMAO) تغییر ماهیت می‌دهد.
TMAO با افزایش ریسک انباشت پلاک شریانی، بیماری قلبی، سکته، چاقی و دیابت نوع ۲ ارتباط دارد. فرولویل پوترسین می‌تواند با این ریسک مقابله کند.
در آزمایش مذکور، وقتی موش‌ها از عصاره‌ای حاوی FP تغذیه می‌کردند، سطح TMA و TMAO در بدن‌شان کاهش پیدا کرد؛ حتی زمانی که باکتری سازنده این متابولیت‌ها به فعالیت خود ادامه می‌داد. مشخص نیست که چنین فرایندی در بدن انسان‌ها نیز رخ بدهد، اما دانشمندان می‌خواهند این موضوع را مطالعه کنند.
پوست پرتقال ماده‌ای نیست که بتوان به‌سادگی آن را در غذا‌های مختلف استفاده کرد؛ اما اگر دانشمندان بتوانند یک محصول خوردنی از آن طراحی کنند، احتمالاً به یک خوردنی پرطرفدار تبدیل شود. چند کمپانی درحال‌حاضر مشغول چنین کاری هستند. همچنین پوست موز و انبه نیز به‌علت فواید خود توجه آن‌ها را جلب کرده است.
