امیر قلعه‌نویی باز هم مثل همیشه و به جای پاسخ فنی به سوالات، از منتقدانی صحبت کرد که ۱۰ سال است با او زاویه دارند.
امیر قلعه‌نویی همیشه برای خود یک دشمن خیالی می‌سازد. وقتی انتقادی هم به سبک بازی تیم ملی می‌شود، باز هم درباره منتقدانی صحبت می‌کند که سال‌هاست با او زاویه دارند. نمی‌دانیم دقیقاً این افراد چه کسانی هستند و زاویه آن‌ها با سرمربی تیم ملی چرا به وجود آمده است؟ اصلاً آیا چنین صحبت‌هایی واقعیت دارد و این افراد وجود خارجی دارند یا نه؟ فقط از این اطلاع داریم که ایران مقابل ازبکستان نمایش دلپذیری ارائه نداد و عملکرد فنی‌اش قابل دفاع نبود.
این را هم می‌توان محترمانه و به دور از عصبانیت، جنجال و زاویه‌های خود ساخته، به خستگی بازیکنان و موارد فنی دیگر ربط داد و اگر هم کوتاهی از تاکتیک‌های کادرفنی بود، با یک عذرخواهی ساده همه چیز را به باد فراموشی سپرد. هر چند اگر لیگ ایران به تازگی تمام شده، اوستون اورونوف و جلال‌الدین ماشاریپوف هم در پرسپولیس و استقلال حضور داشتند و تا روز ۱۲ خرداد درگیر مسابقات بودند.
اگر قلعه‌نویی می‌گوید لژیونر‌های ایران در شرایط مناسب بدنی نبودند، بازیکنان بین‌المللی ازبکستان هم چنین شرایطی را تجربه کردند. شوکوروف (کایسری‌اسپور)، حسنی‌الدین علیکولوف (ریزه‌اسپور)، آشورماتوف (روبین‌کازان)، الدور شومودوروف (کالیاری) و عبدالقادر خوسانوف (لانس) لژیونر‌های تیم ملی ازبکستان محسوب می‌شدند که آن‌ها هم به تازگی حضور در لیگ‌های معتبر را به اتمام رسانده و راهی اردو شده بودند؛ بنابراین از این جهت هم نمی‌توان برتری خاصی برای ازبک‌ها در مقایسه با ایران در نظر گرفت.
نکته جالب‌تر، اما برگزاری لیگ ازبکستان است. لیگی که هفته دهم آن روز ۱۲ خرداد برگزار شد و اغلب بازیکنان حاضر در لیست کاتانچ چند روز قبل از بازی با ترکمنستان و ایران رقابت‌های سنگینی را پشت سر گذاشتند. اوتکیر یوسوپوف (نوبهار)، فرخ سیفی‌اف (نوبهار)، شرزود نصراله‌یف (نسف) و اودیل جان همروبیکوف (نوبهار) چهار بازیکنی بودند که در لیگ ازبکستان به میدان رفتند و سپس برابر ایران هم در ترکیب اصلی حضور داشتند.
اینکه یکطرفه به قاضی برویم و مدام بگوییم که فقط بازیکنان ما خسته بودند و بقیه از پر قو بیرون آمده و وارد زمین شدند، آدرسی اشتباهی است که متأسفانه همیشه از سوی سرمربی تیم ملی داده می‌شود. در اینکه پرواز به هنگ‌کنگ، با دردسر‌های فراوانی که برای بازیکنان وجود داشت، بخشی از انرژی آن‌ها را تحلیل داد، شکی وجود ندارد، اما اینکه لیگ ایران ۱۲ خرداد تمام شده و سایر تیم‌ها چنین شرایطی را تجربه نمی‌کنند، همه و همه بهانه‌هایی است برای اینکه ضعف‌ها کمتر به چشم بیاید و ذهن‌ها به سمت و سوی دیگری برود.
فوتبال در آسیا پیشرفت کرده، فاصله تیم‌ها کمتر شده و دیگر رقیب آسان وجود ندارد، اما اینکه تیم ملی مقابل هنگ‌کنگ ۲ بار دروازه‌اش باز شود، نکته مبهمی است که کادرفنی تیم ملی فقط خستگی را دلیل آن دانسته و پاسخی فنی به آن نداده است! یا مثلاً بهتر بود درباره بخصوص نیمه اول بازی با ازبکستان جواب بهتری بشنویم، اما در پاسخ به مطالبه‌گری رسانه‌ها و کارشناسان، باز هم بحث زاویه به میان آمده و اینکه منتقدان از جایی خط می‌گیرند یا به افرادی خاص متصل هستند.
امیر قلعه‌نویی جزء پرافتخارترین مربیان تاریخ فوتبال ایران است، اما هیچوقت در مواجهه با ایراد‌های فنی، جواب فنی نداده و همه ابهام‌ها را به زاویه منتقدان با خودش ربط داده. بعد از ۱۰ سال دوست داریم از امیر قلعه‌نویی بپرسیم این افراد چه کسانی هستند و دقیقاً چند درجه با شما زوایه دارند؟ لطفاً یک بار برای همیشه در این زمینه واضح صحبت کنید. این کوچکترین مطالبه ما از شما است.
