بیرانوند به عنوان دروازهبان شماره یک تیم ملی ایران به لحاظ فنی، پیش از این تواناییهایش را به رخ کشیده و نیاز به تعریف و تمجید در این زمینه ندارد. او در سالهای اخیر همواره در زمره باثباتترین دروازهبانهای ایران بوده و کمتر پیش آمده که از اوجش فاصله بگیرد. با این حال و شاید برخلاف بزرگیاش در دروازه، اندیشه و تفکرات چندان حرفهای نداشته است.
علیرضا بیرانوند، دروازهبان پرآوازه پرسپولیس، روز گذشته برای چندمین بار در طول فصول اخیر، قراردادش را به صورت یکطرفه با سرخپوشان تهرانی فسخ کرد تا نشان دهد از شرایطی که در این باشگاه دارد، راضی نیست. خبر فسخ قرارداد او با پرسپولیس در حالی تبدیل به خبری داغ شد که او چند روز پیش به صراحت گفته بود بندی مبنی بر فسخ یکطرفه در قراردادش وجود ندارد و در این باشگاه ماندنی است.
بیرانوند به عنوان دروازهبان شماره یک تیم ملی ایران به لحاظ فنی، پیش از این تواناییهایش را به رخ کشیده و نیاز به تعریف و تمجید در این زمینه ندارد. او در سالهای اخیر همواره در زمره باثباتترین دروازهبانهای ایران بوده و کمتر پیش آمده که از اوجش فاصله بگیرد. با این حال و شاید برخلاف بزرگیاش در دروازه، اندیشه و تفکرات چندان حرفهای نداشته است.
او چند سالی میشود که با توهمی درخور، خودش را بهترین دروازهبان تاریخ ایران تصور میکند و احتمالا به همین دلیل، جایگاهش را رفیعتر و بزرگتر از باشگاه مردمی پرسپولیس میداند. دروازهبانی که پیش از این با بیان عبارت عجیب «تن من مباد و پرسپولیس باد» قصد داشت سرخبودن وجودش را به رخ بکشد، حالا برای چندمین بار در فصول اخیر قراردادش را به صورت یکطرفه فسخ کرده به این نیت که بتواند خواستههایش را اجابت کند.
البته که او به عنوان یک بازیکن حق دارد پیگیر حقوق معوقهاش باشد، ولی وقتی یک سناریو به صورت آزاردهنده تکراری میشود، نشان میدهد که فردیت بر مصلحت گروهی و تیمی ارجحیت پیدا کرده و دستکم در این مورد نباید ادعا کند تعصب تیم را دارد. او دروازهبان خوبی است، ولی در همین چند سال گذشته چندین چهره بیادعا یا کمادعا در دیگر تیمهای لیگبرتری متولد شدهاند که میتوانند حسابی جایگاه دروازهبان پرسپولیس را تهدید کنند. کافی است به بهترین دروازهبانهای فصل گذشته برگشت تا مشخص شود که «بیرو» جایی در بین آنها ندارد.
اینکه علیرضا این روزها پیشنهادی بهتر دارد و میتواند به لحاظ مادی خودش را ببندد، اصلی جداست. در چنین صورتی او میتواند بدون بهانه، راهش را از پرسپولیس جدا کند و برود، ولی اینکه در موجسواری با احساسات هواداران بخواهد خودش را بالاتر از تیم نشان دهد، چندان در شخصیت باشگاههای بزرگی مثل پرسپولیس و استقلال نخواهد بود. بیرانوند سال گذشته، پس از فسخ قرارداد یکطرفه با پرسپولیسیها، خبر داد که پیشنهاد مالی خوبی از استقلال دارد و میخواهد سرخپوشان را ترک کند.
او بعدها فاش کرده بود تیم رقیب ۱۲۰ میلیارد تومان پیشنهاد داده است. شرایط به قدری حاد شد که حتی از گوشه و کنار شایعه پیوستن حتمیاش به استقلال به گوش رسید. اخباری مبنی بر مذاکرات مدیران وقت و سرمربی باشگاه استقلال با او هم به گوش رسید، ولی نهایتا بیرانوند دوباره در قراردادی جدید به پرسپولیس پیوست تا نشان دهد به این تیم علاقه دارد. بیرانوند بعدها در گفتوگویی ویدئویی به طور رسمی پرده از این موضوع برداشت که ابتدا همهچیز را به عنوان یک نمایش درنظر گرفته و خواسته تا زنگ خطر را برای مدیران باشگاه به صدا درآورد، ولی از آنجا که مدیریت خیلی دیر پیام او را گرفته، به فکر جدایی افتاده است.
تکرار این سناریو در این تابستان، ولی چیزی نیست که هواداران را بار دیگر پشت این دروازهبان قرار دهد. همین حالا باشگاه پرسپولیس با صدور بیانیهای خبر از این داده که بیرانوند کار غیرقانونی کرده و مطالباتش را تمام و کمال از باشگاه گرفته است. اتفاق مهمتر، ولی اینکه پرسپولیسیها در تصمیمی درستتر ظاهرا قید همکاری مجدد با او را زده و استارت خود برای جذب یک دروازهبان جدید را زدهاند. درست است که سر بیرانوند در این ماجرا بیکلاه نمیماند و او احتمالا با قراردادی بسیار چربتر از قراردادش با پرسپولیس، میتواند به باشگاهی دیگر برود، ولی یقینا دیگر ابهت سابق را نخواهد داشت.
این موضوعی است که پیشتر در یک بار خروجش از باشگاه پرسپولیس آن را تجربه کرده و میرفت تا جایگاه ثابتش در تیم ملی را هم از دست بدهد. واضح است که توجه به بازیکنان دو تیم استقلال و پرسپولیس بهلحاظ رسانهای، کمک زیادی به بازیکنان این دو تیم در رسیدن به اهدافشان میکند، ولی بعید است اینبار، علیرضا بیرانوند در جدالی تکراری با مسئولان باشگاه پرسپولیس دست بالا را داشته باشد. او به طور مشخصی آماتوربودن را به حرفهایگری ترجیح داده و این بار اگر باشگاه پرسپولیس مقابل خواستههای این دروازهبان کوتاه بیاید، باید به توانایی مدیریتی آنها شک کرد.