در یکی از تنش‌های لفظی میان زاکانی و پزشکیان، او در دامی افتاد که پزشکیان اتفاقی یا عمدی برای او پهن کرد؛ وقتی پزشکیان پوششی بودن زاکانی را به رخش کشید، او برای دفاع از خود، تاکید کرد که «می‌مانم تا (تو) رئیس‌جمهور نشوی!» پزشکیان باز هم او را با این سوال که «یعنی تا آخر می‌مونی دیگه»، به چالش کشید و زاکانی هم برای اینکه از اتهام پوششی بودن، رهایی یابد، موکدا تاکید بر ماندن تا پایان انتخابات کرد.
نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری شب گذشته سومین مناظره خود را پشت‌سر گذاشتند؛ مناظره‌ای که مانند دو برنامه قبلی سرد و بی‌روح بود؛ در مناظره اول که روزهای نخست هفته گذشته برگزار شد، برخی بر این باور بودند که با جلو رفتن مناظره‌ها و نزدیک شدن به موعد انتخابات مناظره‌ها داغ‌تر می‌شود؛ اما لااقل سومین مناظره ناقض این پیش‌بینی بود.
به گزارش خبرآنلاین، موضوع مناظره شب گذشته، فرهنگی و اجتماعی بود؛ موضوعاتی که جامعه ایرانی در حال دست و پنجه نرم کردن با چالش‌هایی جدی در ارتباط با آن‌هاست. از فیلترینگ و عفاف و حجاب تا سینما و کتاب، موضوعاتی بودند که در این مناظره مطرح شد.
نکته‌ای که از این مناظره قابل توجه است، عدم اشاره مستقیم نامزدها به موضوع گشت ارشاد یا همان طرح نور بود، حتی مسعود پزشکیان که پیش از این مشخصا و مستقیما به طرح نور انتقاد کرده بود، در این مورد سکوت اختیار کرد و صحبتی به میان نیاورد و تنها یک بار به صورت گذرا، از واژه گشت ارشاد استفاده کرد.
اما در این بین تک و پاتک میان سه نامزد همچنان به رویه دو مناظره قبلی ادامه داشت؛ علیرضا زاکانی که در دو برنامه پیشین حملات تندی به مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی و دولت‌های حسن روحانی داشت، در این مناظره هم ادامه داد و بعضا حتی پا را از دایره ادب عرفی فراتر گذاشت و نسبت به پزشکیان و پورمحمدی تعریض کرد.
زاکانی که در نقش خودش از انتخابات سال ۱۴۰۰ باقی مانده است، در این انتخابات هم همان نقش را ادامه داده و قاعدتا باید منتظر پاداشی در برابر ایفای نقش ضربه‌گیری‌اش باشد؛ مانند انتخابات ۱۴۰۰ که پاداش ضربه‌گیری و حمله به سایر نامزدهای دارای پتانسیل به چالش کشیدن کاندیدای مدنظرش، شهرداری تهران شد.
البته آنطور که او اعتراف کرد، قالیباف علاقه داشت تا زاکانی به دولت برود، اما نظر رئیسی‌عدم حضور زاکانی در دولتش و رفتن به شهرداری بود؛ به قول خودش، رفتنش به شهرداری دست خودش نبود!
همین امر بود که باعث شد تا پورمحمدی و پزشکیان در چند نوبت نسبت به پوششی بودن، زاکانی طعنه بزنند؛ آن‌ها یکی دو بار نسبت به حملات زاکانی به آن‌ها، گفتند چون برخی نامزدها جدی نیستند و تا آخر نمی‌مانند، پاسخی به آن‌ها هم نمی‌دهند!
موضوعی که مشهود بود، ادامه دست فرمان زاکانی در پوشش دادن و درگیر شدن با رقبای سعید جلیلی بود؛ او به منتقدان جلیلی حمله می‌کرد تا آن‌ها را از رفتن به سمت او بازدارد. البته که این دست فرمان موفقیت‌آمیز هم بود و احتمالا بابت این موفقیت‌ها پاداش خوبی هم خواهد گرفت.
اما در یکی از تنش‌های لفظی میان زاکانی و پزشکیان، او در دامی افتاد که پزشکیان اتفاقی یا عمدی برای او پهن کرد؛ وقتی پزشکیان پوششی بودن زاکانی را به رخش کشید، او برای دفاع از خود، تاکید کرد که «می‌مانم تا (تو) رئیس‌جمهور نشوی!» پزشکیان باز هم او را با این سوال که «یعنی تا آخر می‌مونی دیگه»، به چالش کشید و زاکانی هم برای اینکه از اتهام پوششی بودن، رهایی یابد، موکدا تاکید بر ماندن تا پایان انتخابات کرد.
حالا با این اوصاف، ۴ نماینده هم‌راستا برای اجماع به لحاظ افکار عمومی با مشکل روبرو هستند، قاضی‌زاده هم از ابتدا تاکید دارد که کنار نمی‌رود؛ حالا زاکانی هم اینطور در دام افتاد و بر ماندنش تاکید کرد؛ اگر بنا باشد کنار برود، مورد شماتت افکار عمومی قرار خواهد گرفت؛ به عبارت دیگر زاکانی که هوادارانش او را «تانک انقلاب»! میخوانند، در چاله‌ای خودساخته افتاد. البته که این جریان نشان داده افکار عمومی در تصمیماتشان آنچنان از اهمیت و نقش پررنگی برخوردار نیست!
دیگر نامزدی که در این مناظره همان ریل خودش را ادامه داد، امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی بود؛ او همچنان آرام‌تر از زاکانی به دولت حسن روحانی می‌تازد و از همه محکم‌تر دولت رئیسی را مورد تمجید قرار داد.
این نامزد انتخابات در طعنه‌ای به پزشکیان و پورمحمدی گفت که دولت روحانی را کسی گردن نمی‌گیرد! قاضی‌زاده هاشمی سعی دارد با تاکید بر اینکه او خواهان ادامه دولت رئیسی است و در کنارش، دفاع همه‌جانبه از عملکرد دولت احمدی نژاد، و از سوی دیگر، با حملات متعدد به دولت‌های حسن روحانی، یک دوقطبی روحانی-رئیسی شکل دهد و در این دوقطبی خودش را نماینده دولت رئیسی معرفی کند و پزشکیان و پورمحمدی را هم نمایندگان دولت روحانی.
او با این ترفند سعی دارد تا سبد رای رئیسی را به سمت خود هدایت کند؛ اما از این نکته غافل است که این دوره، با حضور ۳ نامزد دیگر از آنچه «جبهه انقلاب» خوانده می‌شود، این سبد رای بین آن‌ها تقسیم می‌شود و اگر هم یک نفر در صحنه بماند و بقیه به نفع او کنار بروند که احتمال کمی دارد، آنکه بقیه به نفع او کنار می‌روند، قاضی‌زاده هاشمی نخواهد بود.
نکته‌ای که قاضی‌زاده هاشمی از مناظره دوم آن را به سخنان خود اضافه کرده است و در مناظره سوم نیز ادامه‌اش داد، عرض ارادت به دولت‌های محمود احمدی‌نژاد بود؛ او در چند نوبت عملکرد دولت‌های نهم و دهم را به میان کشید و آن را عملکردی خوب و قابل دفاع دانست. او با این تاکتیک قصد دارد، بخشی از آرای احمدی‌نژادی‌ها را به سمت خود بکشاند؛ اما بعید است که با چند تمجید در مناظره‌ها، پایگاه رایی که پای احمدی‌نژاد ایستاده است، به سمت او حرکت کند.
قاضی‌زاده هاشمی اما کنایه تندی هم به قالیباف زد و گفت که در دولت من اگر، کسی حرفی درباره خودم، فرزندانم و خانواده‌ام بگوید، از او شکایت نمی‌کنم! این کنایه‌ای واضح به قالیباف است که درست از ابتدای زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری سه منتقدش که دارای حکم زندان بوده‌اند، راهی زندان شده‌اند.
قالیباف اما به مثابه دو مناظره قبل وارد چالش با هیچکدام از کاندیداها نشد و تلاشش را بر معرفی برنامه‌هایش از یک سو و ارائه چهره یک رئیس جمهور بالقوه گذاشته است. جلیلی نیز که زاکانی همه جانبه ضربه گیر او شده در مناظره سوم نیز به مانند دو مناظره قبل پیش رفت.
در مجموع مناظره سوم را باید گفت، آنچنان که انتظار می‌رفت نبود؛ بیشتر جدال‌ها و دعواها بیهوده بود؛ جدال‌هایی که غالبا در حد متلک‌پرانی بودند تا جدال بر سر برنامه و وعده.
