«با آغاز کار "آقای عمق راهبردی" به طور متوسط هر ۱۶۰ روز یک قطعنامه توسط شورای امنیت سازمان ملل و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران تصویب شد.»
کارنامه سعید جلیلی این روزها موضوع پربحث محافل سیاسی است.
در این باره عصر ایران نوشت: سعید جلیلی در حرف‌های خود، می‌کوشد با استفاده از کلماتی مانند عمق راهبردی، خود را کاندیدایی معرفی کند که عمیق‌تر و راهبردی‌تر از دیگران به موضوعات می‌نگرد! اما واقعیت این است که اداره کشور با قلمبه سلمبه گویی میسر نیست و حرف درمانی، مدت‌های مدیدی است که از فهرست درمان کشورها خارج شده است.
در ادامه یک نمونه از نتایج «عمق راهبردی» یا «راهبرد عمیق» جلیلی را مرور می‌کنیم.
یادآور می‌شویم که جلیلی در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، دبیر شورای عالی امنیت ملی بود، پرونده هسته‌ای ایران به او سپرده شده بود و او مسوول تام الاختیار مذاکرات ایران و ۱+۵ بود. هدف از این مذاکرات این بود که جلیلی فقط این نکته را به آن‌ها بگوید که فعالیت‌های هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است تا آن‌ها ایران را درگیر تحریم‌های رسمی شورای امنیت نکنند.
ذکر این نکته هم مهم است که روزی که جلیلی مذاکرات را در دست گرفت، هیچ کدام از تحریم‌های زیر وجود خارجی نداشت ولی با آغاز کار «آقای عمق راهبردی» به طور متوسط هر ۱۶۰ روز یک قطعنامه توسط شورای امنیت سازمان ملل و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران تصویب شد.
خطرناک‌ترین بخش ماجرا این بود که پرونده ایران در شورای امنیت به فصل هفت منشور رسیده بود؛ این فصل، ناظر به برخوردهای اقتصادی و سپس نظامی با کشورهایی است که پرونده‌شان در این فصل بررسی می‌شود.
در اینجا فقط تیتر قطعنامه‌هایی که حاصل مذاکرات جلیلی بود را می‌آوریم (می توانید در گوگل جست و جو کنید و محتوای قطعنامه‌ها را خودتان ببینید که چقدر برای ایران مصیبت بار بودند):
قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران
قطعنامه تحریم ۱۶۹۶ مصوب سال ۲۰۰۶
قطعنامه تحریم ۱۳۷۳ مصوب سال ۲۰۰۶
قطعنامه تحریم ۱۴۷۴ مصوب سال ۲۰۰۷
قطعنامه تحریم ۱۸۰۳ مصوب سال ۲۰۰۸
قطعنامه تحریم ۱۸۳۵ مصوب سال ۲۰۰۸
قطعنامه تحریم ۱۹۲۹ مصوب سال ۲۰۱۰
قطعنامه سپتامبر ۲۰۰۳
قطعنامه نوامبر ۲۰۰۳
قطعنامه مارس ۲۰۰۴
قطعنامه ژوئن ۲۰۰۴
قطعنامه سپتامبر ۲۰۰۴
قطعنامه نوامبر ۲۰۰۴
قطعنامه اوت ۲۰۰۵
قطعنامه سپتامبر۲۰۰۵
قطعنامه فوریه ۲۰۰۶
قطعنامه نوامبر ۲۰۰۹
قطعنامه نوامبر ۲۰۱۱
قطعنامه سپتامبر ۲۰۱۲
گفتنی است در دوران مذاکرات جواد ظریف که منتهی به برجام شد، همه این قطعنامه‌ها لغو شدند و ایران از فصل هفتم منشور سازمان ملل بیرون آمد. حتی بعد از روی کار آمدن ترامپ نیز که به صورت یکجانبه آمریکا را از بسیاری از معاهدات و از جمله برجام خارج کرد، این تحریم‌ها احیا نشدند و تحریم‌های خود آمریکا برگشتند که البته خود حدیث مفصلی است که اساساً چرا با آمریکایی که خواهان تنش‌زدایی با ایران بود، گفت و گو نشد و آمریکا از برجام خارج شد.
خلاصه این که خواستیم بدون قضاوت گری، فقط با نشان دادن بخشی از تاریخ معاصر کشورمان در دورانی که جلیلی سرنوشت ملت را در دست گرفته بود یادآور شویم که به عمل کار برآید، به سخنرانی و عمق راهبردی گویی نیست که اگر بود سنگین‌ترین و بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها در تاریخ ایران در دوران او علیه کشورمان شکل نمی‌گرفت؛ حالا با چه اعتماد به نفسی می‌خواهد رئیس جمهور شود، الله اعلم!
