«ما نمی‌توانیم سیاست «تک‌گزینه‌ای» با قدرت‌های جهانی داشته باشیم. اگر چین، روسیه یا هر کشور دیگری احساس کند ما گزینه‌ای جز آن‌ها نداریم، روابط ما با این کشورها نامتوازن و زیان‌بار خواهد بود.»
رضا نصری، کارشناس‌ارشد روابط بین‌الملل نوشت:
این برداشت که دکتر پزشکیان سایر کشورهای جهان را رها کرده و صرفا به دنبال ایجاد رابطه با چند کشور غربی است کاملا اشتباه است.
حرف دکتر پزشکیان این است که روابط ما با سایر کشورها - بدلیل مانع‌تراشی‌های آمریکا و کشورهای غربی بواسطه تحریم - به پتانسیل خود نرسیده و لازم است این موانع برطرف شود تا بتوانیم روابط گسترده‌تری داشته باشیم. برای اثبات این واقعیت هم از معطل ماندن قرارداد ۲۵ساله با چین، ازعدم وصول طلب‌های ایران از عراق و محدودیت‌هایی که در همکاری با همسایگان وجود دارد مثال می‌آورد.
نکنه دوم دکتر پزشکیان در این باره این است که ما نمی‌توانیم سیاست «تک‌گزینه‌ای» با قدرت‌های جهانی داشته باشیم. اگر چین، روسیه یا هر کشور دیگری احساس کند ما گزینه‌ای جز آن‌ها نداریم، روابط ما با این کشورها نامتوازن و زیان‌بار خواهد بود. از این رو به سیاست «نه شرقی، نه غربی» - که بر سردر وزارت امور خارجه نقش بسته و از ارکان دکترین سیاست خارجی کشور است - استناد می‌کند.
انتقادی هم که در این زمینه به سیاست خارجی دکتر جلیلی وارد می‌داند این است که اولا موانعی که قدرت‌های غربی بر سر رابطه ایران با سایر کشورهای جهان (از جمله همسایگان) ایجاد کرده‌اند را در برنامه خود لحاظ نمی‌کند؛ و ثانیاً سیاستی را دن. ال می‌کند که ایران را در نهایت به «تک‌گزینه» شدن و «روابط نامتوازن» سوق می‌دهد.
